Choć Wielgi Piontek to nojbarzi postny i nojsmutniyjszy dziyń w roku, to nawet na pogrzebie "żodyn" (nikt) niy "ślimtoł" (płakał), a wszyscy sie "radowali" (cieszyli). Niy mogło być inaksi, kej sie z chałpow wykludzoł "płony" (postny) żur i chudy...
Jakby to było pora lot nazod, wszysko miałabych już przirychtowane do świont i wiosny. Łokna byłyby łopucowane, a "wyszpanowane" (naciągnięte) "gardiny" (firanki) wisiałyby na "gardinsztangach" (karniszach).
W Wielgym Poście niykerzi ludzie "rzykajom" (modlą się) wiyncy niźli kejjyndzi. Pewnikym lynkajom sie jake "gywichta" (odważniki) przewożom, kej Ponbocek położom na woga cołke jejich życie.
Jak za bajtla przitrefiyło mi sie zjeś cośik zakozanego to myślałach, że skisz grzychu przida do piekła.
Przeszeł "fetny" (tłusty) cwortek (tyż świynto "krepla" - pączka) i łostało "ino" (tylko) pora dni "faszingu" (karnawału). Chnet przidom dni chude i postne - Popielcowa Środa i Wielgi Post.
Fajrowanie Dnia Babci zacło sie w 1964 roku dziynki cajtongowi "Kobieta i Życie".
Nastoła moda, coby na Wojciecha Korfantego, polskego komisorza plebiscytowego przezywać wiela wlezie.
Jedno jes "zicher" (pewne), zarozki bydymy ło rok starsi i choć wynokwiajom łostomajte "mazidła" (kremy), "omszlagi" (okłady, kompresy) i inksze cuda, w drugo strona to niy działo i casu żodyn niy cofnie.
Po Świynty "Łucyji" (Łucji) w chałpie końcyło sie "pucowanie" (czyszczenie) łoknow "poskurcanymi" (pogniecionymi) konskami "cajtongow" (gazet), "glancowanie" (polerowanie) kryształow z "glasszranku" (oszklonej szafy), "kronlojchtrow" (żyrandoli) i...
Prziniesie, abo i niy, ale trocha uciechy i "boznow" (żartów) żodnymu niy zaszkodzi, choć w lonie wosku żodyn tak "richtich" (naprawdę) niy wierzy.
Za Niymca dlo kożdy porzonny ślonski kobiyty nojważniyjsze były: Kinder, Kueche i Kirche - bajtle, kuchnia i kościoł. Wynokwiył to cysorz Wiluś II i tukej wszyscy sie tego czimali.
Chnet niypodległo Polska, jak kożdy porzonny Ślonzok, bydzie fajrować "gyburstag" (urodziny). Miywała łona lepsze i gorsze dnie, ale zawdy poradziyła sie jakoś "spragdać" (wydobrzeć).
U nos terozki kożdo kobiyta mo swoj "fach" (zawód), gzuje autokym do roboty, a potym po towor do konzomu. Na wiecor pani dochtorka, profesorka, sprzedowacka abo rechtorka "łobtorbiono" (z torbami pełnymi zakupów) włazi do chałpy, kaj cekajom chop i...
Tym, kerzi nami "reskiyrowali" (rządzili), sie zdowało, że my som ciymni jak prestabaka.
Nom sie zdowo, że te łorzechy w "myckach" (czapkach), inacy w "kapelkach" (beretach) ze "szpicom" (antynkom) sużom ino bajtlom do robiynia łostomajtych "bawidkow" (zabawek). Ale downi jodało sie je zamias kartoflow, robiyło ś nich mołka, a nawet...
Chnet fajrować bydom "golace" (fryzjerzy). Toż po naszymu kobiyty-fizerki musiałyby sie mianować "golacki", ale chyba żodno by na to niy przistoła. Niy ino terozki, ale tyż downi ludzie ło wosy dbali. I to niy ino frelki i karluse, ale tyż mamulki,...
Dziynki Bogu dzisiej wszyscy majom komputry, biblyjotyki, "szportplace" (boiska) i "szporthale" (sale gimnastyczne). Ino jakoś niy poradza se "forsztelować" (wyobrazić), że piyńć milionow z nos niy mo w chałpie ani jedny ksionszki.
Downi to my sie radowali na feryje, a niyskorzi, jak trza było iś do "szule" (szkoły). W chałpie "cło" (nudziło) sie bez "kamratow" (przyjaciół) i żodyn nicego niy "nazgobiył" (napsocił). No i niy trza już było pomogać starce przi szkrobaniu...
Niy ino u "pamponiow" (gospodarzy), ale tyż w miastach abo na "zidlongach" (osiedlach) fajruje sie dożynki.
Padajom, że "łod świynty Anki (tyż Hanki) zimne wiecory i ranki". I choć bydzie niyroz gorko, ło "doncu" (upale) mogymy poleku zapomnieć.
U mie w doma na łodpustowy łobiod musiała być gyńś i dwojake kloski - biołe gumiklyjzy i corne z surowych kartofli. A do kawy swojski kołoc, kyjzykuchyn i makrony ze sztandu.
W telefonie momy wszysko krom klapsznity i szolki z gorkom bonkawom. Ftoś wraziył tam nawet krokomiyrz, i to z buckym, kery dowo nom znać, jak szafnymy ze 10 000 krokow.
Kożdy dbo ło swoje i durch "flyjguje" (pielęgnuje): chałpka, zegrodka, autok, "koło" (rower), "ancug" (ubranie), "lakszuły" (lakierki), "erbniony" (odziedziczony) "kafyserwis" (serwis kawowy) Rosenthala, a niyroz nawet "klamory", "klamoty"...
Moglibymy zaś mieć dugi łikynd, bo downi Zesłanie Ducha Świyntego na Nojświyntszo Paniynka i apostołow "fajrowało" (świętowało) sie aże trzi dni i po Wielkanocy i "Godnych Świyntach" (Bożym Narodzyniu), łone było nojważniyjsze.
Robi sie coroz gryfni. Zarostajom trowom pociepnione w "krzipopach" (rowach) puste flaszki, "bikse" (puszki) po piwie i nylonowe "bojtle" (woreczki). Zobejrzymy je na jesiyni, kej ziela uschnom i zaniym śniyg je zasuje. Bo "hasie" (popiół, odpadki)...
Prastarzikom kazowali wiyszać niymiecko z hakynkrojcym, potym starzikom cerwono rusko. A za komuny nawet ta bioło-cerwono niy była richtich nasza.
Za staryj Polski Chińcyki szwyndały sie u nos po chałpach i handlowały bawidkami, a nawet figurkami Buddy, kere idzie casym znolyź na gorze abo w kamerliku.
Wtynczos był tyż pogrzyb, na kerym żodyn niy "becoł" ani niy "ślimtoł" (płakał), a wszyscy sie radowali.
"Zwyrtnym" (sprawnym) ciynszko se "forsztelować" (wyobrazić), jako to uciecha wylyź z chałpy sie "przeluftować" (przewietrzyć). Jo niy poradza już zońś do kościoła, konzomu ani na szpacer.
Komunistow "mierziyło" (denerwowało), że wszyske świynta som kościelne, a 1 Moj i rewolucjo kożdy łobchodziył, ale z daleka. A że niy "poradziyli" (potrafili) tego "ściyrpieć" (znieść), toż tyn dziyń spod jym choćby z nieba.
Downi niy było "topfkracrow" (drapaków do czyszczenia) ani łostomajtych "purow" (płynów) i w Popielec abo zaroz po niym baby szorowały piochym i "sztalbysztom" (szczotką drucianą) garce i "tygle" (patelnie, rondle). Musiały łone być "blank"...
Niy dlo takich jak jo "biny" (sceny), "tancdile" (kręgi taneczne) i nawet przi "szynkwasie" (ladzie, bufecie) niy wolno sie nom szluknońć kapki sznapsu.
Kej sie już poświyńciyło gromnicki, zarozki bydzie świyntego Błażeja i trza iś garła ściskać. A kożdy wiy, jake "raje" (tyż "szlangi" - kolejki) som u dochtorow i że w japtykach brakuje "medykamyntow" (leków). Toż może styknie, kej ksiynżoszek...
Moja mamulka wierzyła, że gromnica jes jak światłoś wiekuisto kero pokazuje droga do nieba
Przed Godami schronialimy w "almaryjach" (szafach), "bifyjach" (kredensach) i szuflodkach. Łostało nom ino zrobić "ornong" (porządek) w "taśkach" (torebkach).
Świynta za "gurtym" (pasem) i chnet nawiedzi nos Dzieciontko. Styknie przirychtować bioły, "cajgowy" (lniany) "tisztuch" (serweta) z "bortom" (lamówką) z bawełniany "szpicki" (koronki), a na niym postawić krziż, "lojchter" (świecznik), sol, konsek...
Coby było eko, sprawiyłymy se z dziołchom na Godne Świynta prowdziwy, żywy gojik. I to w "łotce" (tyż "blumtopie" - doniczce), coby go potym posadzić w zegrodce.
Nastoła nowo moda i kaj ino jes jakiś plac, robiom w adwyńcie srogi torg, choćby romel ze "sztandami" (stoiskami), "luftbalonami" (balonami), karasolami, "ajsplacami" (lodowiskami) i chałpkami z "kyksow" (pierników).
Z adwyntskalyndra zrobiyła sie "ańfachowo" (pospolita) "szachtelka" (tyż "pucinka" - pudełko, bombonierka) z "konfektami" (czekoladkami).
Niypodległo Polska, jak kożdy porzonny Ślonzok, tyż mo swoj "gyburstag" (urodziny). Jeszce pora lot nazod czimała sie doś dobrze, ale łostatnio wszysko stanyło na łebie i ani łona niy mo sie cym "asić" (chwalić), ani my z cego radować.
Copyright © Wyborcza sp. z o.o.