Wspomnienia to jak wodorosty, prawda? Miękkie, wiotkie. Niby są, ale tak jakoś nie do końca
Jego książka jest pasjonująca, szkoda, że nikt jej dotąd nie przełożył na język polski.
Cóż jednak poradzę, że co pewien czas napada mnie ochota kupić jakieś dziadostwo.
Najgorszy ten cały Mata, co mieszka na górze, ludzie tam wchodzą i wychodzą, jak w pociągu
Nigdy nie myślałam, że będę miała córkę, którą będzie moja matka
Kiedyś kiosk to w PRL-u jak ołtarz był, nie można go było ominąć i się nie pochylić.
Trudno oczekiwać refleksji od tych, którzy wykorzystują ludzką godność do celów politycznych
Oto godność człowieka, który już tylko hamuje bieg wydarzeń.
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
