Tomasz Majewski kradnie muzykę z sieci. A Ty?

Kończymy już naszą dyskusję. Warto jeszcze raz powtórzyć za Hirkiem Wroną, który przytaczał na swoim blogu słowa Tomasza Majewskiego: "że nie miał zamiaru nikogo urazić, a już na pewno nic nie ukradł i nie jest złodziejem! Że przeprasza tych, których mógł urazić".
Jutro dyskusję z Wami będzie prowadzić Tomasz Chojnowski. Pozdrawiam. Sebastian

Ciekawą opinię znalazłem też w serwisie Natemat.pl.

- pisze Krzysztof Majdan.

Na naszym forum post opublikowała też Zgroza:

Łatwo odmawiać innym udziału w bycie społecznym kreowanym przez wybranych: polityków, wydawców, pieśniarzy czy innych komediantów. To oni celebrują, oni i ich instytucje dyktują warunki: albo płacisz, albo cię nie ma. Włączamy telewizor (abonament oczywiście jest) i co?- reklamy i trzeciorzędne odgrzewane produkcje. Moglibyśmy powiedzieć: złodzieje, ale nie, potulnie przełączamy na radio. Reklamy, te same ograne utwory- potwory, nawet dowiadujemy się, że redaktor wydał płytę. Niebywałe, jaki zdolny, potrafił napisać takie piękne piosenki i do tego wszystkie znane. Kto tu kradnie? Drapieżna popkultura nie ma litości i nie ma ideałów poza jednym: pieniądzem. Zwykły człowiek to nic innego tylko pokarm- jest tyle wart ile można z niego wydoić. Taka moralność dzisiaj obowiązuje.

Na Facebooku w Waszej dyskusji padają różne argumenty. Ale całość wygląda ciekawie.

Swoją opinię podsyła mi też Robert.

Na Facebooku też ze sobą polemizujecie. Tu fragment rozmowy Bartosza K. z Kubą Sz.

Najpierw Bartosz

Potem Kuba:

Irmina pisze na naszym forum:

Tworzenie muzyki to nie jest działalność charytatywna, wszyscy chcemy zarabiać na swojej pracy. Pozbawianie kogoś zysku ze sprzedaży jago utworu jest kradzieżą. Jak ktoś tworzy meble i wyniesiemy je ze sklepu nie płacąc to jest to kradzież, naprawdę nie rozumiem dlaczego ludziom się wydaje, ze tylko dlatego że to muzyka i że przez internet to mają nagle prawo nie płacić. Nawet gdyby ceny na iTunes miałyby być w złotówkach dlaczego miałyby być niższe? I czemu płacić 40 zł za płytę a nie kupić tylko tych piosenek, które nam się właśnie podobają, nie rozumiem tego argumentu? Już nie wspominając o tym, że cena płyty na iTunes, w euro czy dolarach jest niższa od ceny w złotówkach w tradycyjnych sklepach.

Odpowiada jej MO:

Kto ma rację?

Jeden z internautów w e-mailu przypomina:

I poleca większy fragment odnoszący się do tematu dyskusji.

"Gazeta": Jak ściągam muzykę z internetu, film, książkę, to kradnę czy nie?
- Odpowiem alegorycznie. Jak przychodzi na kolację niespodziewany gość, to gospodyni jest w kłopocie: jedzenia nie będzie dość dla wszystkich. Ale jak przychodzi niespodziewany gość na seminarium, to prowadzący się cieszy: będzie więcej strawy - intelektualnej, rzecz jasna - dla uczestników. Inna jeszcze alegoria: jeśli ja panu dam dolara i pan mi da dolara, to każdy z nas ma po jednym dolarze. Ale jak ja panu dam myśl i pan mi da myśl, to każdy z nas ma dwie myśli. Na tym właśnie polega różnica między kradzieżą dolara i przyswojeniem sobie myśli czy melodii. W społeczeństwie myśliwskim, z którego wszyscy w jakiś tam sposób się wywodzimy, jak myśliwy przynosił ubitą zwierzynę, wszyscy cieszyli się perspektywą smakowych rozkoszy.
Mnie to bardziej skojarzyło się z sytuacją, gdy wyrywam ładny kwiat z ogrodu sąsiada i sadzę go u siebie.
- Kiedy zajmowałem się ogrodnictwem, to dawałem sąsiadom szczepionki, a oni dawali mnie i dzięki temu każdy z nas miał więcej ładnych kwiatów.
Ale rozumiem, że bez prośby i zgody się to nie odbywało. Tymczasem w internecie nikt o nic nie pyta, tylko bierze i już.
- Ale też nie jest tak, że ludzie cudzą muzykę sobie zabierają, kogoś jej pozbawiając czy choćby jej autorstwo sobie przypisując. Oni jej tylko słuchają. To nie jest więc odebranie komuś własności. Jeżeli pozbawiam pana czegoś, np. pary spodni, to znaczy, że je kradnę, bo pan już tych spodni nie ma, a ja je noszę. Ale w wypadku dzielenia się myślą, wiadomością, poezją, muzyką nie rozumiem, w jakim sensie ma to być kradzież, skoro pan wciąż to ma. Kiedy miałem 30 lat, nikomu do głowy by nie przyszło, żeby posądzać o kradzież kogoś, kto się napił wody z cudzej studni. Natomiast dzisiaj, gdy woda jest w butelkach, kosztuje funt dziesięć i pan się jej bez płacenia napije, to będzie kradzież. A to dlatego, że rozciągnięto rynkowe zasady na używanie wody, którą kiedyś uważano za dar Boży czy też wspólną własność. Ze słuchaniem muzyki chcą zrobić to samo.
Czy to znaczy, że wytwory umysłu...
- Zawsze uważałem, że myślami trzeba się dzielić, a nie za nie płacić. Internet nie internet, tysiące ludzi powtarza dziś moje myśli, nie tylko mi nie płacąc, ale nawet się na mnie nie powołując. I ja się z tego cieszę: po to wszak myślę i po to piszę, żeby jak najwięcej ludzi to przeczytało i przyjęło. To jest moje powołanie, innego nie mam.

I co myślicie o zdaniu profesora?

W kwietniu br. o problemie artystów z darmową muzyką w sieci pisał dziennikarz "Gazety" Robert Sankowski.

Zacytuje fragment:

- Sieć jest bronią obosieczną - mówi Bartosz Chmielewski z zespołu Muzyka Końca Lata. - Z jednej strony można się łatwiej wylansować. Z drugiej - w internecie jest mnóstwo muzyki i przeciętnemu słuchaczowi ciężko jest wyłowić coś naprawdę interesującego. Ten nadmiar odbiera muzyce atrakcyjność, trochę też odziera koncerty z ich magii - gdy masz tyle muzyki pod ręką, okazja posłuchania czegoś na żywo nie jest wielką atrakcją.

Czy to aby na pewno prawda, że artyści zarabiają na koncertach?

Przypomina mi się także rozmowa "Piractwo - nie kradzież, ale niemoralne", jaką "Gazeta" opublikowała na początku roku. Adam Leszczyński rozmawiał z dr. Wojciechem Jerzym Boberem, filozofem i etykiem, autorem książki "Powinność w świecie cyfrowym. Etyka komputerowa w świetle współczesnej filozofii moralnej".

- Paganini nigdy nie zostawiał swoich nut na pulpicie, bo nie chciał, żeby ktoś je skopiował. Piosenki też są po to, by ich słuchać, a nie kopiować - mówił dr Wojciech Jerzy Bober.

Jeden z internautów (zastrzega sobie anonimowość) mówi, że patrzy na prawo autorskie okiem prawnika. Oto jego opinia.

Odnośnie dyskusji, chciałbym zapytać przeciwników ściągania z sieci: za co w takim razie każdy z nas płaci podatek na rzecz twórców? Każdy kto kupuje nośniki danych, kserokopiarki, skanery i inne podobne urządzenia, w ich cenie MUSI zapłacić "opłatę", zgodnie z art. 20 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Opłata ta zostaje przekazana twórcom, wykonawcom, wydawcom itp (dokładne wyliczenie można znaleźć w tym artykule). Oznacza to, że artyści i tak są utrzymywani z naszych pieniędzy, czy tego chcemy, czy nie. Co więcej, jeżeli kupujemy kartę do aparatu fotograficznego, aby robić samemu zdjęcia (do których tylko my mamy prawa autorskie) - musimy zapłacić naszym piosenkarzom za możliwość robienia zdjęć dzieciom. Czyli, aby realizować swoje hobby, nie naruszając niczyich praw autorskich, i tak musimy zapłacić artystom zrzeszonym w organizacjach zbiorowego zarządzania. Chciałbym wiedzieć, czy panowie i panie artyści i artystki, którzy w kółko mówią o moralności, uważają za moralne to, że wymuszają na ludziach płacenie za nic. Czy to nie jest właśnie kradzież? Bo tak należy definiować sytuację, w której jedna osoba dostaje coś kosztem drugiej. Polecam też przeczytanie, jak znany prawnik i bloger Piotr Waglowski próbował, nie będąc "zrzeszonym i koncesjonowanym" takie pieniądze uzyskać. Chciałbym więc zapytać: za co w takim razie koncesjonowani artyści biorą te pieniądze? Bo przecież art. 20 pomyślany został właśnie jako rekompensata za przegrywanie i ściąganie. Skoro więc ściągnie jest takie "be", to chciałbym się dowiedzieć, czy koncesjonowani artyści tak samo mocno odmawiają przyjmowania tych pieniędzy, jak tępią ściąganie? Bo branie tych pieniędzy i twierdzenie, że nic się za to ludziom nie należy, to jest kradzież i hipokryzja.

Co o tym sądzicie?

Z kolei Kamil pisze:

Kto jak kto, ale dziennikarze powinni znać, przynajmniej w zarysie, prawo autorskie. Tomasz Majewski nie musi go znać, więc błędnie zakłada, że kradnie. A to nieprawda, co już redakcja powinna zweryfikować, wystarczy spytać pierwszego lepszego prawnika, a ten wyjaśni, że ściąganie muzyki z sieci nie jest łamaniem prawa. Artykuł 23. prawa autorskiego mówi, że: "1. Bez zezwolenia twórcy wolno nieodpłatnie korzystać z już rozpowszechnionego utworu w zakresie własnego użytku osobistego. Przepis ten nie upoważnia do budowania według cudzego utworu architektonicznego i architektoniczno-urbanistycznego oraz do korzystania z elektronicznych baz danych spełniających cechy utworu, chyba że dotyczy to własnego użytku naukowego niezwiązanego z celem zarobkowym." A zatem kradzieżą byłoby ściąganie utworu przed datą jego premiery lub rozpowszechnianie go (w sieci: upload). Ściąganie muzyki to dozwolona czynność. Proszę nie wprowadzać czytelników w błąd tytułami typu "Tomasz Majewski kradnie muzykę". To nieprawda. Prawdziwym byłby ewentualnie tytuł następujący: Tomasz Majewski: "Kradnę muzykę".

Cieszy mnie, że dyskusja się rozwija i pojawią się też głosy krytyczne. Przyjmuje je z pokorą. Przypominam, że już raz publikowałem link do konkretnego fragmentu ustawy o prawie autorskim (podesłanego przez Y.Y).

A wracając do listu Michała: zgadzacie się z nim? Tytuł wprowadza w błąd? Przecież nie ja nazwałem go złodziejem (tylko założyciel wytwórni), ani nawet nie wydobyłem z nieoficjalnych źródeł informacji, że "kradnie" muzykę (mówił o tym sam). Jestem ciekawy Waszego zdania na ten temat.

Dostaje też od Was sporo e-maili. Za wszystkie dziękuję. W jednym z nich Roman J. pisze:

Mam problem z oceną tego, co powiedział i tego, co robi Tomasz Majewski. Z jednej strony naprawdę doceniam jego szczerość. Muzykę i filmy z internetu ściąga rzesza ludzi, ale znakomita większość z nich potrafi się z tego sama przed sobą i przed innymi usprawiedliwić. A Tomasz Majewski miał cywilną odwagę powiedzieć wprost, że kradnie. Nie jest przynajmniej hipokrytą, jak większość, która robi to samo. Z drugiej jednak strony co mam myśleć o człowieku, który tak ochoczo przyznaje się do kradzieży i to jeszcze publicznie, w wywiadzie, który przeczytają pewnie liczne tysiące osób? O czym ta szczerość poza cywilną odwagą może świadczyć? O poczuciu bezkarności? O tym, że według Tomasza Majewskiego kradzież jest w pewnych sytuacjach dozwolona, że jest w porządku? No bo nie zabrzmiało to bynajmniej jak wyznanie człowieka, którego ruszyło sumienie. Jest jeszcze trzecia kwestia. Czy to właściwie jest kradzież czy nie? Wbrew pozorom odpowiedź na to pytanie nie jest taka prosta. Ani w kategoriach prawnych, ani moralnych. W tym pierwszym przypadku galimatias wprowadza ustawa o prawie autorskim, która jest niekonsekwentna. W tym drugim punkt widzenia zwykle zależy od tego, po której stronie jest ten, kto się wypowiada i trudno którejkolwiek ze stron odmówić słowa racji. Biorąc to wszystko pod uwagę, mam problem z jednoznaczną oceną, choć skłaniam się raczej ku temu, żeby słowa i postępowanie Tomasza Majewskiego ocenić negatywnie.

A Wy co sądzicie?

Na Facebooku też trwa dyskusja o ściąganiu muzyki w sieci. Łukasz Dybalski pisze np.:

Zgadza się z nim Wanda Grudzień.

Y.Y na naszym forum podał też interesujący link do ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Dokładnie do działu dozwolony użytek chronionych utworów. Osoby, które nie znają tego fragmentu, powinny tu zajrzeć.

PS. Poza tym Jurek odpowiada też na pytanie czy to źle, że muzycy chcą zarabiać na swojej pracy?

Oczywiście, że powinni zarabiać (na różne sposoby zresztą, poczynając od koncertów), ale zacytowałem fragment, z którego wynika właśnie, że show-biznes, to nie "praca" czy "zarabianie na chleb", a "praca" to alternatywa dla niepowodzenia w show-biznesie.

Ma rację?

Na portalu Trochetechniki.pl ukazał się kiedyś ciekawy artykuł dotyczący tego co wolno ściągać.

Kompilowanie płyt na własny użytek jest dozwolone. Jak mówi prawnik Dorota Bryndal, podstawowa reguła korzystania z dozwolonego użytku jest taka, że dokonywana na jego podstawie eksploatacja utworów nie może mieć na celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Cel własnego użytku może być naukowy, kolekcjonerski, archiwalny czy też rozrywkowy. A zatem zgranie kilku utworów z sieci i nagranie ich na płytę stanowi użytek rozrywkowy. Płytę taką możemy nawet podarować, na co z kolei pozwala nam art. 23 ust.2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zakres własnego użytku osobistego obejmuje korzystanie z pojedynczych egzemplarzy utworów przez krąg osób pozostających w związku osobistym, w szczególności pokrewieństwa, powinowactwa lub stosunku towarzyskiego.

Znacie tę interpretację prawną?

A teraz głos Jurka, który polemizuje z opinią muzyka Litzy.

Ale czy to źle, że muzycy chcą zarabiać na swojej pracy?

Na naszym forum już pojawiły się ciekawe głosy, Najpierw publikuje opinię Janusza:

Jeśli ktoś ma hajs, żeby wesprzeć ulubione bandy, a szkoda mu tych paru złotych, bo jest sprytnym biznesmenem i 'ma za darmo z internetu' to jest to nędza. Co innego, jeśli ktoś rzeczywiście wydaje pieniądze na kulturę, ale - patrzę na mapę i nie jesteśmy w Hollywood - finansowo jest ograniczony i nie może kupić wszystkiego, co chciałby sprawdzić. Dziś wymaga się od nas budowania własnej 'oryginalnej' tożsamości w oparciu na kulturze, ale ciężko jest być koneserem za 1500 czy 2000 zł miesięcznie.

A wy ile wydajcie miesięcznie na muzykę, czyli koncerty czy zakupy płyt? Czy w ogóle w swoich budżetach macie na to odłożone środki?

Tomasza Majewskiego bronił na swoim blogu w portalu Wirtualnemedia.pl dziennikarz i kibic Hirek Wrona. Podkreślił, że Tomek Majewski w wywiadzie dla Gazety Wyborczej powiedział coś czego nie powinien powiedzieć.

Powiedział, że po oświadczeniu założyciela wytwórni zadzwonił do Majewskiego, który trenuje za granicą i usłyszał: "Że nie miał zamiaru nikogo urazić, a już na pewno nic nie ukradł i nie jest złodziejem! Że przeprasza tych, których mógł urazić".

I to słowa godne mistrza. Ale może Majewski powinien wydać oświadczenie? Co o tym sądzicie?

Czy w dobie internetu stwierdzenie, że ktoś dziś słucha muzyki za darmo z sieci, może być jeszcze czymś więcej niż tylko przyznaniem się do tego, co i tak robią miliony osób na całym świecie? Gazeta.pl zapytał o to Litzę, lidera zespołu Luxtorpeda, który swój ostatni album "Robaki" udostępnił w całości za darmo na YouTube.

Litza niczego nie "kradnie" z sieci.

Zgadzacie się z argumentami Litzy?

Andrzej Wojciechowski, założyciel wytwórni fonograficznej MJM Music, nazwał Majewskiego "Mistrzem-Złodziejem". Oto jego list:

W Magazynie Świątecznym Gazety Wyborczej (wtorek-środa 14-15 sierpnia) czytam wywiad Przemysława Iwańczyka z Tomaszem Majewskim, mistrzem olimpijskim z Pekinu i Londynu. Pod koniec pada pytanie - "Muzyki słuchasz?". Czytam odpowiedz i nie mogę uwierzyć, bo nasz mistrz, wzór dla innych, a przede wszystkim dla młodzieży (wywiad jest przerywany gratulacjami od przechodzących ludzi) odpowiada ? "Tak dość dużo. Ale na nią nie wydaję, bo kradnę z internetu. Kupuję płyty tylko tych artystów, których szanuję, maksymalnie wychodzi dziesięć w roku". Tak! Nasz mistrz bez zażenowania mówi "kradnę". Czyli przyznaje, że jest złodziejem. Ale nie takim sobie zwykłym. Bo on okrada tylko tych artystów i ludzi z nimi pracujących, których nie szanuje. Na marginesie to szkoda, że dziennikarz nie zapytał, co taki artysta musi zagrać czy zaśpiewać, aby być przez "Mistrza-Złodzieja" szanowanym i opłaconym. A to wszystko w kontekście wcześniejszych wypowiedzi - "Zarabiam naprawdę dobre pieniądze" oraz "W życiu nie sięgnąłbym po doping. Bo nie warto. Bo łamie moją główna zasadę "fair play". Zdaje się, że mistrz nie bardzo rozumie określenie "fair play", a nawet, jeśli, to nikt mu do tej pory nie uświadomił, że nie ogranicza się ono tylko do sportu. Pomyślałem też sobie, że dobrze, iż nie interesuje mnie sport, bo w przeciwnym wypadku stosując rozumowanie i postępowanie naszego mistrza płaciłbym za bilety na te zawody, w których biorą udział sportowcy, których szanuję, a jeśli zdarzaliby się tacy jak np. kulomiot Tomasz Majewski to wtedy trzeba by chyba przez stadionowy płot.

Zgadzacie się z Wojciechowskim?

Jakich dokładnie słów użył polski mistrz?

Sportowcowi tej klasy chyba nie wypada mówić pewnych rzeczy. Zgadzacie się?

Tomasz Majewski, mistrz olimpijski z Pekinu i Londynu, otwarcie przyznał w rozmowie z "Gazetą Wyborczą", że "kradnie muzykę z internetu". Jego słowa wywołały burzę. Już kilka dni później Andrzej Wojciechowski, założyciel wytwórni MJM Music, wysłał do kilku redakcji list, w którym zarzucił kulomiotowi, że ten bez zażenowania przyznaje się do tego, że jest "złodziejem". "A to wszystko w kontekście wcześniejszych wypowiedzi - >>Zarabiam naprawdę dobre pieniądze<< oraz >>W życiu nie sięgnąłbym po doping. Bo nie warto. Bo łamie moją główna zasadę - fair play<<. Zdaje się, że mistrz nie bardzo rozumie określenie fair play, a nawet jeśli, to nikt mu do tej pory nie uświadomił, że nie ogranicza się ono tylko do sportu" - pisał Wojciechowski. Kradzież muzyki z sieci to powszechne zjawisko. Czy mistrz olimpijski powinien w ten sposób gromadzić swoją "płytotekę"?