Czytam: "Patrzymy na wszystkie strony świata, by zobaczyć go takim, jakim jest w rzeczywistości. Lecz świat nie chce na nas patrzeć tak, by pojąć, jakimi my jesteśmy i być chcemy"

Powietrze przybiera kształt rzeczy dowolny

Ja wciąż taka sama w gestach mimowolnych

Żyjemy obok siebie spokojnie do chwili

Gdy gniew rozsadza formy, a treść eksploduje…

Nie godzimy się ze starymi schematami. Twierdzimy, że muszą rozpaść się stare kształty. Zewnętrzne formy życia, wyrażania uczuć i myśli są dla nas za ciasne.

Kto powstrzymać może powietrze i wodę

Kto Ziemi rozkaże cofnąć rozżarzoną lawę

Kto stanie na drodze mego przeznaczenia

Do form coraz ciaśniejszych i ich przeznaczenia…".

icon/Bell Czytaj ten tekst i setki innych dzięki prenumeracie
Wybierz prenumeratę, by czytać to, co Cię ciekawi
Wyborcza.pl to zawsze sprawdzone informacje, szczere wywiady, zaskakujące reportaże i porady ekspertów w sprawach, którymi żyjemy na co dzień. Do tego magazyny o książkach, historii i teksty z mediów europejskich. 
 
Anna Gamdzyk-Chełmińska poleca
Podobne artykuły
Więcej
    Komentarze
    Dziękuję...jedno z najpiękniejszych słów.
    Dziękuję Panie Mariuszu za to wspomnienie...
    Odejście z którym tak trudno jest i będzie się pogodzić.
    już oceniałe(a)ś
    7
    0
    Dla mnie od dawna tekstu piosenek to poezja .... ucieszył mnie Nobel dla Dulana . Cudowna nobilitacja dla wszystkich muzyków .
    @xyz13579
    Dylana, ale to literówka :-)
    już oceniałe(a)ś
    1
    0
    @BS
    :)
    już oceniałe(a)ś
    2
    0
    Na drodze mego zniechęcenia! Nie przeznaczenia, dzizas.
    już oceniałe(a)ś
    0
    0