Szpital św. Jana Ewangelisty powstał pod koniec XII w. i działał nieprzerwanie przez 300 lat. Nie była to lecznica w dzisiejszym rozumieniu. Nie zatrudniano w nim lekarzy medyków i nie stosowano terapii medycznych. Była to przede wszystkim instytucja opiekuńcza dająca schronienie przeważnie klasie niższej, choć nie tylko. Na wsparcie szpitala mogli liczyć także naukowcy uniwersyteccy, którzy wcześniej żyli we względnym dobrobycie, ale później wskutek życiowych kryzysów zdrowotnych popadli w biedę i stali się niedołężni. Rezydentami byli też bogaci kupcy, którzy oddali swój majątek w zamian za żywność, odzież i mieszkanie na resztę życia, a także sieroty powyżej siódmego roku życia.
Wszystkie komentarze