Na wyspie Alcatraz w zatoce San Francisco otwarte zostało jedno z najcięższych i najlepiej strzeżonych więzień w USA. Od 1850 r. właścicielem trudno dostępnej ze względu na otaczające skały wyspy była armia, która wybudowała na niej fort strzegący wejścia do zatoki. Federalny zakład penitencjarny powstał tam, dopiero gdy wyspę przejął Departament Sprawiedliwości. Więzienie mieściło jednorazowo 300 osadzonych, każdy miał osobną, zamykaną kratą celę. Wśród ponad 1,5 tys. przestępców, którzy trafił do Alcatraz, najsławniejszym był Al Capone. W ciągu 29 lat istnienia więzienia odnotowano 14 ucieczek z udziałem 34 osadzonych. Tylko dwóm udało się dotrzeć do brzegu, ale tam zostali złapani. Więzienie zostało zamknięte w 1963 r. z powodu zbyt wysokich kosztów utrzymania.
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Wszystkie komentarze
>>Od 1850 r. właścicielem trudno dostępnej ze względu na otaczające skały wyspy była armia, która wybudowała na niej fort strzegący wejścia do zatoki. Federalny zakład penitencjarny powstał tam, dopiero gdy wyspę przejął Departament Sprawiedliwości.
To jest potężny skrót myślowy, rozumiem jednak, że autor miał do dyspozycji tylko określoną liczbę znaków i nie mógł się rozpisywać. Ukończony w 1858 Fort Alcatraz szybko zaczął tracić znaczenie militarne. Przyczyną był z jednej strony rozwój techniczny artylerii, a z drugiej rozwój samego San Francisco, które szybko rozrosło się tak, że fort który miał bronić podejścia do miasta, zaczął znajdować się coraz bardziej niejako w środku. Już od 1859 armia zaczęła wykorzystywać obiekt jako więzienie wojskowe, a w czasie Wojny Secesyjnej - obóz jeniecki. W 1876 zarzucono ostatecznie plany zmodernizowania fortyfikacji i przekształcono fort w obiekt penitencjarny i logistyczno-magazynowy. To właśnie za "wojskowych" czasów w latach 1909-1912 wybudowano betonowy gmach więzienia, stojący do dzisiaj. Wojsko formalnie przekazało wyspę Departamentowi Sprawiedliwości 12.X.1933 z przeznaczeniem na więzienie dla szczególnie niebezpiecznych przestępców, zwłaszcza mających już na koncie ucieczki z więzień. Obiekty wymagały pewnej modernizacji i przebudowy; formalnie więzienie rozpoczęło działalność 1.I.1934, jednak realnie pierwszych więźniów przewieziono na wyspę dopiero po kilku miesiącach (11.VIII.34).
>>W ciągu 29 lat istnienia więzienia odnotowano 14 ucieczek z udziałem 34 osadzonych. Tylko dwóm udało się dotrzeć do brzegu, ale tam zostali złapani.
Takie są nadal oficjalnie obowiązujące liczby. Niemniej w świetle informacji ujawnionych już w tym stuleciu przez Wydział Pościgowy (US Marshals Service) ta najsłynniejsza, uwieczniona w filmie ucieczka (11/12.VI.1962, Frank Morris i bracia John i Clarence Anglin) z dużym prawdopodobieństwem zakończyła się powodzeniem. Już wtedy FBI i policja znalazły dowody, że więźniowie dotarli na ląd, zostały one jednak utajnione. Oficjalnie głoszona i powtarzana wersja, że uciekinierzy z pewnością utonęli, miała na celu uśpić ich czujność i sprawić, że ukrywający się zbiegowie staną się nieostrożni i łatwiej uda się ich złapać. No ale się nie udało...
Ze swej strony podobne przemyślenia mam co do innej ucieczki, wcześniejszej o ćwierć wieku (16.XII.1937, Theodore Cole i Ralph Roe) - oni także zniknęli z wyspy (z więziennego warsztatu) i też oficjalnie uznano że najprawdopodobniej utonęli.
Plany stworzenia w Alcatraz więzienia dla niebezpiecznych przestępców wzbudziły w 1933 w San Francisco społeczne protesty. Obawiano się właśnie możliwości ucieczki osadzonych. Chociaż Departament Sprawiedliwości twierdził że przepłynięcie z wyspy na brzeg jest niemożliwe, obywatele nie do końca w to wierzyli. Aby zademonstrować, że to nieprawda, 18.X.1933 mieszkająca na wyspie dziewczyna z jednej z wojskowych rodzin, 17-letnia Anastasia Scott przepłynęła na stały ląd w 43 min. Jej wyczyn powtórzyły później Doris McLeod (ta przepłynęła z lądu na wyspę i z powrotem w 2 h) i Gloria Scigliano (też z lądu na wyspę, w 57 min). Fakt że wszystkie one były wykwalifikowanymi pływaczkami, członkiniami klubów sportowych, z wieloma sukcesami na koncie (np. Sciliano była mistrzynią USA juniorek). Ale też uciekający więźniowie mieli z pewnością silniejszą motywację, a też mogli wykorzystywać jakieś niesportowe pomoce -przyrządy pływackie; mieli je Morris i Anglinowie (tratwę-ponton oraz kapoki wykonane z gumowanych płaszczy przeciwdeszczowych; skonstruowali też pompkę do ich szybkiego nadmuchiwania), jak i ci którzy uciekli z wyspy tylko zostali złapani 16.XII.1962: John Paul Scott i Darl Lee Parker ("rękawki" z gumowych rękawic kuchennych, nadmuchanych i odpowiednio powiązanych). A ci uciekinierzy z 1937 o których wspomniałem, że zniknęli bez śladu, pracowali w warsztacie recyklingu opon...