Przerwane biografie. Relacje deportowanych z Polski w głąb Sowietów 1940-41
Wybór: Ewa Kołodziejska-Fuentes
Ośrodek Karta i Centrum Polsko-Rosyjskiego Dialogu i Porozumienia
Ile bochenków chleba można dostać za męski kapelusz pilśniowy? Ile kilogramów mąki wart jest damski płaszcz? Jak smakuje mięso wielbłądzie? W „Przerwanych biografiach” zostały zebrane dzienniki, listy i wspomnienia brutalnie wysiedlonych przez radzieckie władze z terenów należących przed 1939 r. do Polski. Ich liczbę historycy szacują na blisko 320 tys. Tułaczka po nieludzkiej ziemi dla wielu zakończyła się śmiercią z głodu, z powodu chorób i fatalnych warunków. Szczęśliwcy ewakuowali się z armią Andersa lub armią Berlinga. Ich relacje to wstrząsający obraz życia w totalitarnym państwie Stalina, ale również altruizmu, siły ducha i wytrzymałości, która bywa silniejsza niż śmierć najbliższych. „Nie przypuszczałam nigdy, że człowiek może tyle przejść w życiu i żyć dalej. Robić samemu trumnę dla Matki! I przez cały ten czas, przez te 6 dni, gdy Mamusia leżała o głowę ode mnie, na posłaniu, na tej samej kołdrze, trzeba było rozmawiać i gotować obok, w ogóle tak żyć, jakby nic” – pisała Aniela Furmańska, córka gen. Kazimierza Dzierżanowskiego, wraz z rodziną zesłana do Kazachstanu.
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Wszystkie komentarze