Katedra Notre Dame nieustannie się zmienia. W 1831 r. Wiktor Hugo pisał: "A któż to wstawił zimne, białe szyby na miejsce tych jaskrawych witraży, które prowadziły zachwycone oczy naszych ojców od rozety nad wielkim portalem do ostrołukowych okien absydy? A co powiedziałby najlichszy kleryk z szesnastego wieku, widząc śliczne, żółte tynkowanie, którym usmarowali swoją katedrę nasi arcybiskupi-wandale?".

Fragment powieści Wiktora Hugo (przekł. Hanna Szumańska-Gross) „Katedra Marii Panny” wydanej w 1831 r. i znanej też pod innymi tytułami m.in. „Dzwonnik z Notre Dame”. Książka ukazała się w 2005 r. serii „Biblioteki »Gazety Wyborczej«” we współpracy z Ossolineum. Tytuł i śródtytuły od redakcji.

Kościół Marii Panny w Paryżu jest jeszcze niewątpliwie i dzisiaj budowlą majestatyczną i wspaniałą. Lecz mimo że katedra starzejąc się pozostała piękna, trudno nie westchnąć, trudno się nie oburzyć na widok niezliczonych uszkodzeń i niezliczonych ran, które czas i człowiek zadawali tej czcigodnej budowli lekce sobie ważąc wspomnienie Karola Wielkiego, który położył jej pierwszy kamień [w rzeczywistości zrobił to Ludwik VII w 1168 r., Hugo lubił łączyć postać cesarza panującego na przeł. VIII i IX w. z paryską katedrą - red.], i Filipa Augusta, który położył jej kamień ostatni.

icon/Bell Czytaj ten tekst i setki innych dzięki prenumeracie
Wybierz prenumeratę, by czytać to, co Cię ciekawi
Wyborcza.pl to zawsze sprawdzone informacje, szczere wywiady, zaskakujące reportaże i porady ekspertów w sprawach, którymi żyjemy na co dzień. Do tego magazyny o książkach, historii i teksty z mediów europejskich. 
 
Monika Tutak-Goll poleca
Podobne artykuły
Więcej
    Komentarze
    Narzekania Wiktora Hugo z gatunku "daremne żale, próżny trud...", ale przynajmniej napisane pięknym językiem.
    @szeloja, @sonix24
    No, prosze, a ten jezyk jest jezykiem tlumaczki, matki Jana T. Grossa
    już oceniałe(a)ś
    4
    0
    @szeloja
    Może i pięknym ale typowo dziewiętnastowiecznie przegadanym (kiedyś czytałem z czego to się brało; bardzo często z wierszówki po prostu).
    już oceniałe(a)ś
    1
    1
    Genialny tekst, świetne ryciny i zdjęcia.
    już oceniałe(a)ś
    8
    0
    Nie lubię kościołów i tematyki sakralnej jako takiej, ale to czyta się rewelacyjnie.
    już oceniałe(a)ś
    8
    0
    Hugo rozpacza w tej powieści rownież nad zniszczeniem większości średniwiecznego Paryża przez Hausmannowską przebudowę, nad wyburzeniem dziesiątek gotyckich kościołów. Jako przykład zadbanego starego miasta podaje Norymbergę. Gdyby wiedział co wiek później na skutek ludzkiej głupoty stanie się z tą prełą architektury...
    już oceniałe(a)ś
    7
    0
    Cesarz Karol Wielki żył w VIII wieku a nie w XVIII w. Gdzie jest korekta?
    już oceniałe(a)ś
    2
    0
    Uczta duchowa...
    już oceniałe(a)ś
    0
    0