Rzeczy z najlepiej ubranego obozu śmierci żyły jeszcze długo po wojnie

Rzeczy osobiste
Karolina Sulej
Czerwone i Czarne Warszawa

Karolina Sulej przeprowadza czytelników i czytelniczki przez historię wspólnej egzystencji ludzi i rzeczy nie tylko w strasznych czasach, ale też w tych, które z nich się narodziły. Jej „Rzeczy osobiste” to opowieść o ubraniach i przedmiotach osobistych więźniów obozów koncentracyjnych.

Autorka zaczyna od obozowej rampy kolejowej. Tu zaczynało się obozowe życie rzeczy. Odbierane, rozdawane, składowane, przechowywane, kradzione, dosztukowywane, ozdabiane, docieplane, skracane – ubrania świadczyły o pozycji w obozie, decydowały o przeżyciu, dawały chwilę radości, gdy udawało się zdobyć kolorową chustę czy ciepłą bieliznę. Były, jak esesmańskie buty, przedmiotem estetycznego zachwytu i narzędziem zbrodni. W pierwszej części „Rzeczy osobiste” są swoistym katalogiem pamięci o funkcjach przedmiotów. W bardziej reporterskiej drugiej części autorka pokazuje ich dalsze życie – kolekcjonowanie, przechowywanie, przetwarzanie, podrabianie, rekonstruowanie – i opowiada o symbolicznej roli ubrań.

icon/Bell Czytaj ten tekst i setki innych dzięki prenumeracie
Wybierz prenumeratę, by czytać to, co Cię ciekawi
Wyborcza.pl to zawsze sprawdzone informacje, szczere wywiady, zaskakujące reportaże i porady ekspertów w sprawach, którymi żyjemy na co dzień. Do tego magazyny o książkach, historii i teksty z mediów europejskich. 
 
Anna Gamdzyk-Chełmińska poleca
Podobne artykuły
Więcej
    Komentarze