Archeolodzy rozłożyli na czynniki pierwsze balsam, którego użyto do mumifikacji narządów wewnętrznych Senetnay, zmarłej około 1450 r. p.n.e. mamki faraona Amenhotepa II. Jej grobowiec znajduje się w Dolinie Królów w Tebach.
Starożytni Egipcjanie rozwinęli niezwykłą zdolność ochrony ludzkiego ciała przed rozkładem lub zniszczeniem po śmierci – wynikało to z przekonania, że rozkład zwłok stanowi fizyczną przeszkodę w osiągnięciu życia pozagrobowego.
Mumifikacja wymagała patroszenia, a potem suszenia i konserwacji ciała specjalnymi substancjami hamującymi rozwój bakterii i grzybów. Cała procedura polegała na wcześniejszym usunięciu płuc, wątroby, żołądka i jelit, a następnie zabalsamowaniu ich.
Materiał promocyjny
Wszystkie komentarze
Było malarstwo.
...mam mieszane uczucia, bo zwykle w tym momencie puszczają zwieracze :(
Ale może u arystokracji bywa inaczej...?