O Puszczy Białowieskiej w Polsce słyszał każdy. Tak samo o Dolinie Biebrzy czy Bieszczadach. To ikony polskiej przyrody, obecne w szeroko rozumianej polskiej kulturze. Być może dlatego w naszym kraju utrzymuje się przekonanie, że szczególnie cenne tereny dzikiej natury to przede wszystkim domena wschodniej Polski, nie zachodniej.
Jednak przy okazji katastrofy ekologicznej w Odrze w obiegu medialnym pojawiła się nazwa, którą niektórzy - nie zdziwiłbym się, gdyby większość - usłyszeli zapewne pierwszy raz: Dolina Dolnej Odry. Ten położony na Pomorzu Zachodnim obszar rozciąga się od Cedyni aż po ujście Odry do Roztoki Odrzańskiej, najdalej na południe wysuniętej części Zalewu Szczecińskiego.
Pełne korzystanie z serwisu wymaga włączonego w Twojej przeglądarce JavaScript oraz innych technologii służących do mierzenia liczby przeczytanych artykułów.
Możesz włączyć akceptację skryptów w ustawieniach Twojej przeglądarki.
Sprawdź regulamin i politykę prywatności.
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze
Kto by nie wygrał, to parku narodowego i tak nie będzie. Poprzednią próbę jego utworzenia zablokowała lewica (rząd Oleksego). Lewica czy prawica, jedni i drudzy tak samo gardzą przyrodą.
Za to Polska2050 ma ekologiczny program "Polska Na Zielonym Szlaku" i z tego co wiem, będzie się bardzo starać o jego wprowadzenie.
Dali radę spowodować powołanie Akademii Sztuki w Szczecinie (wbrew jawnym protestom Poznania), dadzą radę powołać (bezkosztowy !) Narodowy Park Doliny Dolnej Odry.
Prócz tego należałoby powołać projektowane od dawna parki narodowe i zapewnić rzeczywistą ochronę przyrody, wszędzie.
Ale nie tylko. Mamy przepiękny, urozmaicony kraj, lecz w większości nie jesteśmy świadomi, ile wokół nas czy w niedużej odległości, jest wspaniałych, ciekawych miejsc. Kiedyś, opiekując się starymi rodzicami, uświadomiłam to sobie w praktyce - co tydzień jeździliśmy w piękne, niezwykłe miejsca, w zasięgu najwyżej około 100 km od domu. I prowadzimy niezdrowy, siedzący tryb życia. Uważam, że koniecznie trzeba zadbać o edukację przyrodniczą i ekologiczną, która przy okazji będzie edukacją prozdrowotną. Nie chodzi o wykuwanie czegoś na biologii czy geografii - to potrafi tylko zniechęcić. Może udałoby się wprowadzić system regularnych, po prostu fajnych, wycieczek szkolnych połączonych z zajęciami praktycznymi i sportowymi, sprzątanie lasów, ale też wycieczki rowerowe, spływy kajakowe, żeglowanie, rozpoznawanie formacji geologicznych, rozpoznawanie grzybów, wędrówki - to wszystko obejmujące lekcje biologii czy geografii. Po prostu nauka żywa i w praktyce.
Korzyści byłyby oczywiste i rozmaite. Dodatkowo młodzi ludzie przestaliby kojarzyć wypoczynek wyłącznie z wakacjami w kurortach w Egipcie czy innych krajach, do których trzeba lecieć samolotem...
To bardzo dobry pomysł, z tymi wycieczkami, ale rozpoznawanie minerałów, formacji geologicznych, grzybów czy roślin wymaga niestety małych grup, mniejszych niż przeciętna klasa w szkole.
Na szkolne wycieczki tak czy tak jeździ się z więcej niż jednym opiekunem, więc jest potencjał do pracy w grupach. Poza tym można korzystać w gotowej oferty zajęć przyrodniczych - jeśli będzie zainteresowanie, to będzie i bogata oferta.
Też tak myślę. Poza tym można by to połączyć z pracą projektową, przygotowaniem przez grupy uczniów czegoś o spodziewanych atrakcjach itp.
Dokładnie tak! Np. klasa planuje wypad na Jurę, więc jedna grupa przygotowuje info o roślinach, inna o historii, jeszcze inna szuka legend związanych z miejscami, w które jadą... Fajna sprawa!
tak merytorycznie trzeba walczyć z retoryką katolicko-komunistycznego reżimu!