Tegorocznego laureata The Man Booker Prize poznamy już dziś wieczorem. W finale znalazło się sześć książek: "A Tale for the Time Being" Ruth Ozeki, "Harvest" Jima Crace'a, "The Lowland" Jhumpy Lahiri, "The Luminaries" Eleanor Catton, "The Testament of Mary" Colma Toibina oraz "We Need New Names" Noviolet Bulawayo. Na razie jednak poruszenie wywołała informacja o zmianach, jakie kapituła zamierza wprowadzić od przyszłego roku. O Bookera będą teraz mogli się ubiegać wszyscy twórcy piszący w języku angielskim, a więc także Amerykanie. oburzeni brytyjscy wydawcy twierdzą, że w zalewie dobrze promowanej, ale kiepskiej literatury zza oceanu zginą rzeczy wartościowe. "Guardian" cytuje nawet agenta literackiego, który miał powiedzieć, że "to koniec Bookera".
Na zdjęciu Hilary Mantel, laureatka Bookera w 2012 roku.
Na zakończonych właśnie Międzynarodowych Targach Książki we Frankfurcie gościem honorowym była Brazylia. Promować jej literaturę pojechało tam ok. 70 autorów. Ale nie Paulo Coelho. Autor "Alchemika" postanowił zaprotestować w ten sposób przeciw niejasnym regułom, według których dobrana została delegacja. Ogłosił, że o 50 spośród zaproszonych autorów nigdy nie słyszał. I aby zadać kłam insynuacjom, że może po prostu za mało czyta, wymienił nazwiska, których mu w reprezentacji zabrakło, jak Eduardo Spohra, Carolina Munhóz, Thalita Rebouças, André Vianco, Felipe Neto i Raphael Draccon.
"Przeczytałam streszczenia - opisy książek nominowanych do nagrody Nike i włos mi się zjeżył. Nominuje się i nagradza zazwyczaj książki bardzo określonego koloru i od kilku lat to kolor... szaroczarny (...). Gwałcenie dzieci, kobiet, bicie i znęcanie się, grzebanie w najciemniejszych zakamarkach zboczeń i ludzkich dramatów ma moc poruszająca - i z tego żyją media" - napisała na swym blogu Małgorzata Kalicińska, wyrażając zdziwienie, "że i jurorzy dali się wciągnąć w tę najprostszą metodę poruszenia publiczności". A internauci natychmiast zaczęli się prześcigać w komentowaniu tej myśli (i deklarować, że od tej pory już zawsze będą się o książkach wypowiadać tylko po lekturze streszczeń). "Najlepiej gadajmy tylko o wacie cukrowej, landrynkach i kucykach kupkających stokrotkami. Jeśli zaś zobaczymy po drodze cierpiącego Syryjczyka, dajmy mu miętusa i egzemplarz 'Rozlewiska' na pocieszenie" - napisał jeden z nich.
Choć wciąż piękny i wcięty w pasie, poeta Marcin Baran (obok Świetlickiego i Sendeckiego jeden z trzech znanych Marcinów pokolenia "brulionu") w tym roku kończy 50 lat. Z tej okazji specjalizujące się ostatnio w jubileuszach wydawnictwo EMG wyda jeszcze w październiku tom "Zebrane" ze wszystkimi wierszami laureata Silesiusa. Nie tak dawno Baran mówił w wywiadzie dla "Gazety": "Jest też coś takiego, o czym pisał Marian Stala - w związku z długą obecnością starych mistrzów, jak Miłosz, Szymborska, Różewicz, którzy pisali lub piszą właściwie do ostatnich dni, my wciąż bywamy traktowani jako poeci dopiero obiecujący. To kompletnie absurdalne, bo mamy już po 40-50 lat. Choć z drugiej strony mógłbym zażartować, że miło być ciągle młodym i zdolnym". Pięćdziesiątkę jego kolegi Świetlickiego wydawnictwo obchodziło nie mniej hucznie.
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze