Pelikany, które całkowicie zniknęły z Luizjany, były jednymi z pierwszych gatunków uznanych za zagrożone w USA w 1970 r. Ich populacje zostały zdziesiątkowane przez stosowanie pestycydów DDT, które uszkadzały skorupki jaj i uniemożliwiały wylęganie się zdrowych piskląt. Po wprowadzeniu zakazu używania DDT w 1972 r. biolodzy przywieźli pisklęta pelikanów z Florydy, aby ponownie zaludnić puste wyspy w Zatoce Meksykańskiej.
Odrestaurowana wyspa w kształcie półksiężyca to ostatni skrawek lądu oddzielający Luizjanę od Zatoki Meksykańskiej - naturalny próg zwalniający przed sztormami.
Biolog morski Bonnie Slaton i asystent naukowy Tyler Bowen wymieniają baterie i karty pamięci w 10 fotopułapkach umieszczonych na tyczkach. Dane z kamer pokazują, że w ostatnich latach głównym zagrożeniem są powodzie, które mogą zmyć całe gniazda, jak to miało miejsce w kwietniu 2021 r.
Lecąc małym samolotem wystarczająco nisko, można zobaczyć głowy pelikanów wystające z namorzynów. W okresie lęgowym to miejsce jest oazą hałasu i jednym z niewielu pozostałych schronień dla tych ptaków.
Na lądzie pelikany brunatne są niezgrabnie wyglądającymi ptakami. Ale szybując nisko nad oceanem, są majestatyczne, a ich skrzydła ślizgają się po wodzie.
Biolog Bonnie Slaton wyjaśnia, że ptaki, które pierwsze przylecą na wyspę, zakładają gniazda w "penthouse'ach" namorzynowych, które mają większą szansę na przetrwanie burz. Te przylatujące jako ostatnie gniazdują na ziemi, co jest bardziej ryzykowne.
Podczas spaceru po wyspie jej T-shirt poplamiony jest białymi ptasimi odchodami. Ale ona nie ma nic przeciwko takim atakom powietrznym. W końcu ptasie odchody działają jak naturalny nawóz, który pomaga krzewom i trawie rosnąć, a ich korzenie spowalniają erozję.
Aktywowane ruchem kamery są ustawione do obserwacji gniazd pelikanów. Niektóre zbudowane są na szczycie drzewostanów namorzynowych, inne na trawiastych pagórkach.
Maleńkie szaro-różowe pisklęta bez piór prawdopodobnie wykluły się dzień wcześniej. W ciągu tygodnia pokrywają się puszystymi biało-szarymi piórami. Kiedy rodzice są poza gniazdem, starsze pisklęta stoją na straży, kołysząc się i sycząc na wszelkich intruzów.
Pelikan brunatny "jest symbolem Luizjany, tak jak orzeł jest symbolem Ameryki - mówi Rue McNeill, dyrektor wykonawcza Northlake Nature Center w Mandeville w stanie Luizjana. - Został umieszczony na fladze państwowej, ponieważ ten ptak reprezentuje dużą siłę".
Biolog morska Bonnie Slaton fotografuje martwe pisklę. Pelikany mogą żyć ponad 20 lat.
Dziś jedną stronę Raccoon Island otaczają granitowe falochrony, które odwracają kierunek pływów. Piasek został wpompowany w celu uzupełnienia małych lagun. Co kilka lat agencje rządowe podejmują prace nad przywróceniem i utrzymaniem niektórych wysp barierowych. Pieniądze pochodzą z ugody prawnej po wycieku ropy z platformy wiertniczej Deepwater Horizon w 2010 r., który zabił setki tysięcy zwierząt morskich.
Te same siły pochłaniające przybrzeżne wyspy powodują również, że słone bagna południowej Luizjany znikają szybciej niż gdziekolwiek indziej w kraju. Naukowcy szacują, że Luizjana traci jedno boisko do piłki nożnej co 60 do 90 minut.
"Jesteśmy na pierwszej linii frontu zmian klimatycznych. To wszystko dzieje się tutaj" - powiedział ekolog z University of Louisiana w Lafayette Jimmy Nelson.
Wizyta w kolonii ptaków morskich jest jak wejście w zgiełk ruchliwego miasta.
Podobizny pelikanów są wszędzie: na tablicach rejestracyjnych, kubkach, T-shirtach, szyldach restauracji i pieczęciach uniwersyteckich. Na targach muzyki i sztuki Bayou Boogaloo dzieła sztuki z pelikanami sprzedają się jako pierwsze, mówi nowoorleański malarz Patrick Henry, pokazując kolorowe portrety ptaków.
Więcej galerii zdjęć na https://wyborcza.pl/0,140981.html
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze