"Bank Top" to cykl zdjęć stworzony we współpracy z pisarzem i naukowcem Abdulem Azizem Hafizem badający poprawne i błędne przedstawienia społeczności w północnej Anglii na przykładzie silnie zżytej wspólnoty z dzielnicy Bank Top w Blackburn. Projekt stanowi część szerszego programu realizowanego przez Eastona w tym regionie.
Easton i Hafiz przez rok ściśle współpracowali z mieszkańcami dzielnicy Bank Top, poznawali ich historie i doświadczenia, a następnie zaprezentowali w serii czarno-białych portretów uzupełnionych tekstami. Ich prace uwypuklają kwestie wykluczenia społecznego, problemów mieszkaniowych, bezrobocia, imigracji i niedostatecznej reprezentacji. Ukazują też skutki dawnej i obecnej polityki zagranicznej. Autorzy odrzucają uproszczone uogólnienia; ich celem jest ukazanie w szerszym kontekście tego, co spaja te społeczności, i lepsze zrozumienie ich obecnego życia.
Zdjęcie Craiga Eastona pochodzi z cyklu "Thatcher's Children" (Dzieci pani Thatcher) (II miejsce, Projekty dokumentalne, konkurs profesjonalny 2021) będącego analizą chronicznej natury ubóstwa doświadczanego przez trzy pokolenia jednej rodziny w Wielkiej Brytanii.
Kolejne zdjęcie Craiga Eastona z cyklu "Thatcher's Children" (Dzieci pani Thatcher) (II miejsce, Projekty dokumentalne, konkurs profesjonalny 2021) będącego analizą chronicznej natury ubóstwa doświadczanego przez trzy pokolenia jednej rodziny w Wielkiej Brytanii.
I miejsce, Tomáš Vocelka (Czechy) za serię Eternal Hunting Grounds (Kraina wiecznych łowów).
II miejsce Frank Machalowski (Niemcy).
I miejsce, Mark Hamilton Gruchy (Wielka Brytania) za serię The Moon Revisited (Księżyc - nowe spojrzenie).
II miejsce, Luigi Bussolati (Włochy).
I miejsce, Luis Tato (Hiszpania) za serię Locust Invasion in East Africa (Inwazja szarańczy w Afryce Wschodniej).
Henry Lenayasa, szef osady Archers Post w hrabstwie Samburu w Kenii, próbuje odstraszyć ogromną chmarę szarańczy pustoszącej pastwiska, 24 kwietnia 2020 r. Roje szarańczy zdewastowały duże obszary lądu, podobnie jak koronawirus zaczął odcinać źródła utrzymania.
Na początku 2020 roku Kenia doświadczyła największej plagi szarańczy pustynnej od 70 lat. Roje szarańczy z Półwyspu Arabskiego migrowały do Etiopii i Somalii latem 2019 r. Ciągłość rozmnażania, obfite jesienne deszcze i rzadki cyklon pod koniec sezonu w grudniu 2019 wzmogły dalszą reprodukcję. Szarańcza mnożyła się i atakowała nowe obszary w poszukiwaniu pożywienia, docierając do Kenii i rozprzestrzeniając się na inne kraje wschodniej Afryki. Szarańcza pustynna jest jednym z najbardziej niszczycielskich rodzajów szarańczy, jej roje mogą szybko latać na duże odległości, pokonując do 150 kilometrów dziennie. Pojedynczy rój może zawierać od 40 do 80 milionów szarańczy na kilometr kwadratowy. Każda szarańcza może codziennie zjeść tyle roślinności, ile sama waży: rój wielkości Paryża mógłby zjeść taką samą ilość pożywienia w ciągu jednego dnia jak połowa populacji Francji. Ograniczenia dotyczące COVID-19 w regionie spowolniły wysiłki w walce z plagą.
II miejsce, Graeme Purdy (Wielka Brytania).
III miejsce, Angel Fitor (Hiszpania).
I miejsce, Anas Alkharboutli (Syria) za serię Sport and Fun Instead of War and Fear (Sport i zabawa zamiast wojny i strachu).
II miejsce, Patrick Meinhardt (Hiszpania).
I miejsce, Vito Fusco (Włochy) za serię The Killing Daisy (Zabójcza stokrotka).
III miejsce, Lorenzo Tugnoli (Włochy).
Ranny mężczyzna stoi w pobliżu miejsca ogromnej eksplozji w porcie w Bejrucie w Libanie, podczas gdy strażacy pracują nad ugaszeniem pożarów, które ogarnęły magazyny po wybuchu 4 sierpnia 2020 r.
I miejsce, Peter Eleveld (Holandia) za serię Still Life Composition, Shot on Wet Plate (Martwa natura na mokrej płycie).
II miejsce, Alessandro Pollio (Włochy).
III miejsce, Paloma Rincon (Hiszpania).
I miejsce, Simone Tramonte (Włochy) za serię Net-zero Transition (Przejście do zerowej emisji netto).
III miejsce, Antonio Pérez (Hiszpania).
I miejsce, Craig Easton (Wielka Brytania) za serię Bank Top.
II miejsce, Julia Fullerton-Batten (Wielka Brytania).
III miejsce, Jane Hilton (Wielka Brytania).
I miejsce, Majid Hojjati (Iran) za serię Silent Neighborhoods (Ciche dzielnice).
II miejsce, Andrea Ferro (Włochy).
I miejsce, Laura Pannack (Wielka Brytania).
II miejsce, Brais Lorenzo (Hiszpania).
Pracownicy rezydencji San Carlos de Celanova świętują urodziny 98-letniej Eleny Pérez dwa tygodnie po pokonaniu przez nią koronawirusa. Dziewięciu mieszkańców rezydencji zmarło, a ponad czterdziestu miało pozytywny wynik na COVID-19. Podczas kwarantanny i lockdownu dla rezydentów najważniejsze było towarzystwo, od początku pandemii nie mieli szansy na odwiedziny bliskich.
W konkursie otwartym jurorzy oceniają pojedyncze zdjęcia. Kryterium wyboru zwycięskich prac jest zdolność tworzenia wyjątkowej narracji wizualnej w połączeniu z techniczną doskonałością fotografii. Spośród dziesięciorga zwycięzców poszczególnych kategorii konkursu otwartego jury wybrało fotografkę Tamary Kuditę z Zimbabwe. Jury przyznało jej tytuł Fotografa Roku 2021 w konkursie otwartym, nagrodę pieniężną w wysokości 5 tys. dol. i cyfrowy sprzęt fotograficzny firmy Sony.
Kudita została nagrodzona za znakomity portret pt. "African Victorian" zgłoszony w kategorii kreatywność. Zdjęcie przedstawia młodą czarnoskórą kobietę ubraną w suknię w stylu wiktoriańskim, która trzyma tradycyjne przybory kuchenne afrykańskiego ludu Szona. Obraz zaprzecza stereotypowym kontekstom, w jakich ukazywane jest ciało czarnej kobiety, i prezentuje złożoną afrykańską tożsamość.
Tomasz Kowalski, Królowie Camden Town.
Bartłomiej Jurecki, Redyk.
Justyna Górniak, projekt dokumentalny na temat Tatarów krymskich.
Tomasz Lazar, projekt dokumentalny na temat pandemii.
Agata Mroczek, Oroes.
Agnieszka Maruszczyk, Dziennik izolacji Jana.
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze
A może zwykła pani fotograf(ka) ?
Mieszkając za granicą od ponad 35-ciu lat ta nowomowa wydaje się trochę jak przerost formy nad treścią. Ale to moja subiektywna opinia :)
Dobra, są....:)