Gazowy obłok w kształcie pająka to mgławica emisyjna IC 417, będąca częścią mgławicy "Pająka i Muchy". Położona w gwiazdozbiorze Woźnicy, znajduje się w odległości około 10 tysięcy lat świetlnych od Ziemi w zewnętrznej części Drogi Mlecznej, prawie dokładnie po przeciwnej stronie naszej galaktyki.
Młode gwiazdy ukryte w chmurach gazu mgławicy Oriona, uchwycone w obiektywie Teleskopu Kosmicznego Spitzera i teleskopu Herschela Europejskiej Agencji Kosmicznej.
Kolaż fotografii wykonanych przez Obserwatorium Rentgenowskie Chandra, Teleskop Kosmiczny Hubble'a i Teleskop Kosmiczny Spitzera pokazuje niezwykle masywną młodą gromadę galaktyk IDCS J1426.5 + 3508, która znajduje się 10 miliardów lat świetlnych od Ziemi i ma masę prawie 500 bilionów Słońc.
Kolaż składający się z obrazów teleskopów Chandra i Spitzera, a także zdjęć z Kosmicznego Teleskopu Hubble'a pokazuje gromadę NGC 2024 w centrum Mgławicy Płomienia, oddalonej o około 1400 lat świetlnych od Ziemi. Gwiazdy często rodzą się w gromadach lub grupach, w gigantycznych obłokach gazu i pyłu.
Mgławica Kraba, pozostałość po supernowej SN 1054. Kolaż składający się z obrazów pochodzących z trzech różnych obserwatoriów NASA: zdjęcie rentgenowskie Chandra jest pokazane na niebiesko, obraz optyczny Kosmicznego Teleskopu Hubble'a jest czerwony i żółty, a obraz w podczerwieni Teleskopu Kosmicznego Spitzera jest fioletowy.
Gigantyczna fala uderzeniowa, wywołana przez gwiazdę HD 2905, znaną też jako Kappa w gwiazdozbiorze Kasjopei. Zdjęcie wykonane w podczerwieni przez Teleskop Kosmiczny Spitzera
Kolaż zdjęć w świetle podczerwonym, przedstawia galaktykę Wielkiego Obłoku Magellana, sfotografowaną w podczerwieni przez europejskie Obserwatorium Kosmiczne Herschela oraz Kosmiczny Teleskop Spitzera.
Mgławica Kocia Łapa widoczna w gwiazdozbiorze Skorpiona, uchwycona przez Kosmiczny Teleskop Spitzera. Szacuje się, że od Ziemi dzieli ją dystans około 4200-5500 lat świetlnych. Jasne, podobne do chmury pasmo biegnące od lewej do prawej pokazuje gazy i pyły, które mogą się zapadać, tworząc nowe gwiazdy. Czarne włókna przechodzące przez mgławicę to szczególnie gęste obszary gazu i pyłu. Uważa się, że cały obszar gwiazdotwórczy ma rozmiar od 80 do 90 lat świetlnych.
Sfotografowane w podczerwieni regiony gwiazdotwórcze W3 i W5 w Drodze Mlecznej. Sznurowate włókna przypominające wodorosty to pozostałości gwiazdy, która wybuchła jako supernowa. Różowe chmury to obszary, w których rodzą się nowe gwiazdy, oświetlane przez masywne, jasne gwiazdy. Promieniowanie tych gwiazd wywiało gaz z wnęki, jaką widać u dołu zdjecia.
Obłok molekularny Perseusza, czyli gigantyczna chmura gazu i pyłu w gwiazdozbiorze Perseusza o średnicy ponad 500 lat świetlnych, zawierająca mnóstwo młodych gwiazd, sfotografowana przez Kosmiczny Teleskop Spitzera.
Galaktyka spiralna Messier 81 (M81), oglądana w dwóch różnych długościach fal w zakresie podczerwieni przez Kosmiczny Teleskop Spitzera. Na zdjęciu po lewej widać światło emitowane przez gwiazdy tej galaktyki, a po prawej - promieniowanie samych cząstek pyłu.
Tysiące młodych gwiazd i formujących się dopiero zalążków gwiazd w Mgławicy Oriona na zdjęciu Kosmicznego Teleskopu Spitzera.
Galaktyka Whirlpool i położona tuż za nią galaktyka NGC 5194/5195, znajdujące się około 23 milionów lat świetlnych od Ziemi.
Dwie wzajemne przyciągające się galaktyki NGC 2336 i NGC 2937, oznaczone łącznie symbolem Arp 142, które przypominają pingwina ochraniającego swoje jajo. Znajdują się w południowym gwiazdozbiorze Hydry, 326 mln lat świetlnych od Ziemi.
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze
eeee tam!!! 1) nie wszyscy mieszkańcy mają takie urojenia - widzę przynajmniej dwa wyjątki: Ciebie i mnie. 2) fotki super ale najnedzniejsza bakteria bardziej mi się podoba. 3) na tych fotkach jest ich mnóstwo... na razie słabo widoczne (przy tej skromnej rozdzielczości). Pozdrawiam!!! :-)))
Panbucek to wszystko stworzył.
W sześć dni, a siódmego w niedzielę odpoczął!
Niedziela pierwszym dniem tygodnia?
Coś chyba popierniczyłem...
Z sąsiedniego artykułu wynika, że to tak naprawdę nieco przemalowana Izyda z Horusem.
To jeszcze nic! Najpierw stworzył sam siebie. Bo przecież "wszystko musi mieć przyczynę", prawda?
Myślę, że w tym fragmencie słowo "Słońc"powinno zastąpić "słońc". Ponieważ we Wszechświecie istnieją słońca różnej wielkości, tylko odniesienia do najbliższego nam, czyli Słońca, ukonkretnia skalę opisywanej masy.
Swoją drogą, przy tych NIEWYOBRAŻALNIE dużych wielkościach, biliony słońc, obojętnie jakich, dają taką samą, bo NIEWYOBRAŻALNĄ masę.
Dzięki za te fotografie i podpisy pod nimi :)
Podziwiam priorytety twoich problemów.
Słońce to jest nazwa naszej gwiazdy.
Przemyśl swoją wypowiedź. bo dobrze myślisz ale wnioski masz odwrotne :-)
Z dużej litery musi być.
Właśnie z dużej ma być. 500 bilionów razy tyle co NASZE Słońce. Inaczej to nie byłoby jak porównać.