Pamiątkowe zdjęcie z zalanego Placu świętego Marka. Plac znajduje się w najstarszej części Wenecji i jest najbardziej znanym placem tego miasta.
Kawiarniane krzesła unoszą się na zalanym Placu świętego Marka. Kiedy plac jest zalewany wodą (acqua alta), dla pieszych rozstawiane są niskie platformy uformowane w ciągi.
Turyści jedzą lody w kawiarni na Placu świętego Marka. 30 października woda osiągnęła tam wysokość 156 cm. Dotąd tylko pięć razy w historii miasta woda przekroczyła poziom 150 cm.
Pod wodą znalazły się dziesiątki metrów kwadratowych liczącej tysiąc lat mozaiki na posadzce.
Turystka na jednej z weneckich ulic. Według urzędników woda zalała 70 proc. miasta. Mimo to wiele restauracji i sklepów próbuje działać normalnie.
Turyści chodzą po kładkach na Placu świętego Marka. Ziemia jest nasycona wodą, rzeki są pełne, a z powodu silnego wiatru wiejącego z Afryki morze nie przyjmuje wody.
Kobieta wylewa wodę, która dostała się do wnętrza sklepu. Wiele sklepów odpompowuje wodę za pomocą specjalnych pomp, mniejsi sprzedawcy radzą sobie, jak mogą.
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze
i w deszczu, i w słońcu
widzieć ciebie chcę wiecznie...
Oczywiście, lepiej w słońcu:)
"Venezia sta sull'acqua, manda cattivo odore,
la radio e i giornalisti dicono sempre "Venezia muore".
Cadono tutte le stelle, si spengono ad una ad una,
e sembrano caramelle che si sciolgono nella laguna.
Cadono tutte le stelle e tu lasciale cadere,
lascia che si nascondano se non le vuoi vedere.
Venezia sta sull'acqua e piano piano muore,
il cielo sopra le fabbriche cambia colore,
le nuvole sono fumo sopra Marghera,
dove non c'è nessuno, nessuno esce la sera,
mentre al Lido davanti al Cinema pastori ed operai,
fanno a gara su quelle gondole che non avevano preso mai.
E navigano fino all'Africa senza motore,
fino a che finisce il Cinema e ricomincia il rumore.
Venezia sta sull'acqua e muore piano piano,
un uomo sotto il cappotto nasconde un coltello e un geranio.
Galleggiano i nostri cuori come isole per la via,
Venezia luogo comune della malinconia."