Na wystawie można zobaczyć 50 zdjęć , których autorami są fotografowie i artyści czasów Fridy Kahlo i Diego Rivery, m.in. Guillermo Kahlo, ojciec Fridy, Augustin Victor Casasola, Nickolas Muray, Élie Faure. Tematem przewodnim zdjęć jest burzliwy związek Fridy i Diego, pełen rozstań i powrotów, trwający aż do śmierci Fridy w 1954 roku.
17 września Frida Kahlo uległa wypadkowi drogowemu, w wyniku którego odniosła poważne obrażenia kręgosłupa, biodra oraz prawej nogi; okres rekonwalescencji był bardzo długi. Fotografię tę wykonał ojciec Fridy, rok po wypadku. Trzy lata później Frida wyszła za mąż za
Diego Riverę.
Diego i Frida na czele Delegacji Związku Malarzy, Rzeźbiarzy i Rytowników Rewolucjonistów podczas przemarszu z dn. 10 maja 1929.
Zócalo, Miasto Meksyk
W 1930 roku Diego i Frida zatrzymali się w pracowni Ralpha Stockpole'a. Diego i Stockpole poznali się, kiedy Diego studiował w Europie.
11 maja 1933 Diego dyktuje Fridzie list - dwa dni po tym jak Rivera został zawieszony w działaniach w Rockefeller Center za namalowanie na największym amerykańskim centrum finansowym podobizny rosyjskiego socjalisty Vladimira Iljicha Lenina.
Nowy Jork, Stany Zjednoczone, 1933
W latach 1934-1938 Diego Diego zajmował się malarstwem sztalugowym. Na rok przed wykonaniem tego zdjęcia, Diego Rivera przekonał prezydenta Lázaro Cardenasa, by ten zapewnił Lwowi Trockiemu azyl w Meksyku.
W roku 1938 Nickolas Muray wykonał serię kolorowych zdjęć Fridy. Tego samego roku do Meksyku przybył André Breton na wywiad z Lwem Trockim. Diego i Frida gościli Bretona w swoim domu-pracowni w San Ángel. W tym samym roku Frida stworzyła jedno z najważniejszych dzieł: To co dała mi woda.
Diego i Frida świeżo po ślubie. Emmy Lou Packard, asystentka Diego podczas malowania murali w San Francisco i w Nowym Jorku, fotografuje pogodzoną już parę.
Z powodu obrażeń doznanych w wyniku wypadku, Frida zawsze malowała obrazy na siedząco.
W latach 40. Diego Rivera miał pokaźną kolekcję prac sztalugowych, przede wszystkim portrety różnych osobistości, przyjaciół i członków rodziny.
W 1948 Diego sportretował Ruth - córkę z małżeństwa z Guadalupe Marin.
Z powodu nieustających problemów z kręgosłupem i prawą nogą Frida była hospitalizowana w Hospital Inglés (ABC) w Mieście Meksyk, gdzie założono jej gorset z gipsu. Frida ozdobiła je charakterystycznymi symbolami komunistycznymi.
Frida w czasie rekonwalescencji w 1952 malowała obrazy w łóżku. Wielokrotnie powtarzała: "Doktor Farill uratował mi życie. Dał mi radość życia. Noszę gipsowy gorset i chociaż jest on strasznym utrapieniem, czyni mój kręgosłup bardziej znośnym. Nie czuję bólu, tylko wielkie zmęczenie."
Wernisaż wystawy "Frida i Diego. Niech żyje życie!"
Ambasador Alejandro Negrin, w obecności Dyrektora Biblioteka Publiczna m.st. Warszawy dr Michała Strąka oraz przedstawicieli Urzędu Miasta, opowiedział o zebranych pracach fotograficznych.
Wernisaż wystawy "Frida i Diego. Niech żyje życie!"
Wernisaż wystawy "Frida i Diego. Niech żyje życie!"
Wydarzenie jest częścią szerszego programu wydarzeń związanych z postacią Fridy Kahlo organizowanych w wielu miastach Polski m. in. Poznaniu czy Wrocławiu. Warszawa jest drugim miastem w Polsce, gdzie pokazywana jest wystawa "Frida i Diego. Niech żyje życie!"
Fotografie odwiedzą jeszcze Łódź (Muzeum Kinematografii) oraz Kraków (ZPAF Gallery).
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze