Bikont urodził się w 1955 roku w Poznaniu. Był reżyserem, dziennikarzem i publicystą, a w PRL działaczem opozycji.
Od 1989 do 2001 był dziennikarzem "Gazety Wyborczej". W 1990 wydał razem z żoną, Anną Bikont książkę "Małe Vademecum Peerelu". W latach 90. nakręcił też kilka filmów dokumentalnych m.in. Żnin - Paryż - Wenecja czyli sceny z życia prowincji (1992-1993), Włodzimierz Borowski (1994), Praffdata (1995), Z Czeczotem przez niebo i piekło (1999), Stół bez kantów (1999).
Znany był też jako recenzent kulinarny. W wywiadzie w 2006 roku opowiadał jak nim został: - Robiłem film o "Gazecie Wyborczej" i byłem na zebraniu, na którym powstawał kolorowy Magazyn. Ktoś zaproponował, by była w nim rubryka kulinarna, tylko nie wiedział, kto mógł by ją prowadzić. Zza kamery zaproponowałem, że mogę to być ja. No i tak się stało.
Z Robertem Makłowiczem stworzył duet publicystów kulinarnych, publikujący we "Wprost" (w latach 2002-2005), a następnie w "Newsweek Polska" (od 2005). Razem z Robertem Makłowiczem wydał książki: "Listy pieczętowane sosem, czyli gdzie karmią najlepiej w Polsce. Przewodnik" (2001), "Dialogi języka z podniebieniem" (2003), "Stół z niepowyłamywanymi nogami" (2007), a samodzielnie: "Polska na widelcu" (2005), "Polska. Nawigator kulinarny: (2007), "Kuchnia żydowska według Balbiny Przepiórko" (2011).