Alaska, choć ma największą powierzchnię spośród wszystkich stanów USA, ma równocześnie najmniejszą gęstość zaludnienia. Ten odległy od USA i trudno dostępny region zniechęcał przyszłych kolonistów trudnymi warunkami życia. Dopiero "gorączka złota" uatrakcyjniła ten wizerunek.
Obraz Emanuela Leutze'a "Podpisanie aktu sprzedaży Alaski" z 1867 r.
Alaska, należąca do Imperium Rosyjskiego od 1725 r., nigdy nie była przez nie właściwie wykorzystana. Zasiedlenie tego odległego regionu przekraczało możliwości finansowe cara. Dodatkowo, po przegranej wojnie krymskiej, obawiano się wręcz, że w przyszłości Alaska może paść łupem Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii. Wtedy pojawił się pomysł sprzedaży tych ziem USA. Negocjacje rozpoczęto już w 1859 roku, ale zostały przerwane przez amerykańska wojnę secesyjną.
Czek opiewający na sumę 7,2 miliona dolarów amerykańskich (równowartość dzisiejszych 108 milionów dolarów), którym rząd Stanów Zjednoczonych zapłacił Rosji za terytorium Alaski.
Transakcję doprowadził do końca William H. Seward, sekretarz stanu w gabinecie prezydenta USA Andrew Johnsona. Po negocjacjach zaakceptował kwotę proponowaną przez barona Edwarda de Stoeckla, reprezentującego interesy Rosji.
Na zdjęciu: statek Willimette przybył do portu w Skagway na Alasce około r. 1897.
Senat Stanów Zjednoczonych ratyfikował transakcję 9 kwietnia 1867 roku stosunkiem głosów 37 do 2. Formalne przejęcie terytorium Alaski przez władze amerykańskie nastąpiło 18 października 1867 roku, ale Izba Reprezentantów zatwierdziła transakcję dopiero 14 lipca 1868 roku stosunkiem głosów 113 do 48.
Na zdjęciu: górnicy i tragarze wspinają się szlakiem "Złote schody" przez przełęcz Chilkoot, około 1898 r.
Zakupiono od Rosji teren o powierzchni około 1 518 800 km2.
Na zdjęciu: psi zaprzęg podczas wyścigu "All Alaska Sweepstakes" na trasie: Nome - Candle - Nome, 13 kwietnia 1914.
Pierwsze trzy dekady od momentu przejęcia Alaski przez rząd USA, nie zmieniły oblicza tych ziem.
Na zdjęciu: Walter W. Johnson, inżynier górnictwa , który podróżował po całym półwyspie Seward "pupmobilem" i konno. Johnson napisał na odwrocie odbitki: "Gdy nadchodzi moment zjazdu z góry, psy momentalnie wskakują na platformę bez żadnej komendy".
Choć zakup Alaski spotkał się z entuzjastycznym przyjęciem przez Amerykanów, to krytycy prezydenta Johnsona nazywali transakcję "szaleństwem Sewarda" (Seward's folly), "lodownią Sewarda" (Seward's icebox) lub "ogrodem niedźwiedzi polarnych" (polar bear garden), ponieważ nie widzieli sensu w kupowaniu odległych i niedostępnych terenów, nie przedstawiających wartości. Wkrótce musieli zmienić zdanie.
Na zdjęciu: Valdez - miasto w USA, na południowym wybrzeżu Alaski, około 1906-1915.
Za początek "gorączki złota" uważa się rok 1897, kiedy do Amerykanów dotarła wiadomość o tonie złota przywiezionej na pokładzie parowca do portu w Seattle.
Na zdjęciu: płukanie złota, 1916.
Początkowo mekką poszukiwaczy złota była rzeka Klondike w pobliskim kanadyjskim Jukonie. Po wyczerpaniu tutejszych zasobów złota, większość poszukiwaczy przeniosła się na Alaskę, gdzie także odkryto bogate złoża tego kruszcu.
Na zdjęciu: 1,250,000 dolarów w złocie, Bank Górników i Kupców w Nome, 10 czerwca 1906 r
Filmy, takie jak "Gorączka złota" Charliego Chaplina, a także literatura (m.in. książki Jacka Londona, np. "Bellew Zawierucha") rozsławiły wydarzenia z początku XX wieku na Alasce i wprowadziły na trwałe do popkultury mit poszukiwacza złota.
Nome, 1900 r.
Poszukiwacze złota na szlaku w drodze do złotodajnych terenów, około 1897.
Budynek pocztowy w Anchorage, około 1906-1915.
Szkoła publiczna w Valdez, około 1909-1920.
Bystrze pomiędzy jeziorami Linderman i Bennett, około 1897.
Początkowo wystarczały nawet bardzo prymitywne metody poszukiwania złota, ale już od około 1910 r. zaczęto masowo stosować mechaniczne płuczki, które znacznie zwiększyły wydajność pracy.
Żeby móc legalnie wydobywać złoto, należało złotodajny teren zarejestrować w urzędzie górniczym. Wraz z napływającą falą poszukiwaczy o wolną działkę było coraz trudniej.
Granica rozdzielająca amerykańską Alaskę od kanadyjskiego Jukonu, około 1900-1923.
Meta wyścigu psich zaprzęgów "All Alaska Sweepstakes" w Nome, 1913 r.
Juneau - stolica amerykańskiego stanu Alaska od 1906 - nazwane zostało na cześć poszukiwacza złota, Joe Juneau.
Obecnie na Alasce eksploatuje się ropę naftową (jedne z największych złóż na świecie), gaz ziemny, złoto, platynę, rudy miedzi, cyny, niklu, uranu. Przemysł wydobywczy jest podstawowym sektorem gospodarczym tego stanu, zapewniając jego mieszkańcom pracę i dostatek.
Na zdjęciu: Skagway.
W 1959 roku Alaska została 49. stanem USA.
Na zdjęciu: Ketchikan.
Fanom serialu "Przystanek Alaska" (1990) stan ten już zawsze będzie się kojarzył z łosiem, którego w Cicely ciągle spotykał dr Joel Fleischman.
Powierzchnia stanu jest górzysta. Na południu znajdują się góry Alaska z najwyższym szczytem Ameryki Północnej - Denali (6194 m n.p.m.).
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze