Włoski fotograf szuka śladów prawdziwej Amazonii. Dotarł do martwego miasta Velho Airao

Gabriele Croppi to włoski fotograf, który 1 grudnia 2016 r. wyruszył w samotną podróż wzdłuż Amazonki. Przemieszcza się używając dostępnych środków transportu - statków pasażerskich oraz łodzi, które wynajmuje od tubylców. Zaczął u ujścia rzeki, a w marcu zamierza dotrzeć do jej źródeł wysoko w Andach. Nie korzysta z usług agencji turystycznych. Zabrał namiot i hamak, o noclegi - tam, gdzie to możliwe - prosi spotkanych po drodze ludzi. To jego sposób na zbliżenie się do prawdy o życiu nad największą rzeką świata. W ostatnich dniach 2016 roku Croppi odwiedził Velho Airao. Dziś to tylko ruiny, wymarłe miasto od kilkudziesięciu lat wchłaniane przez dżunglę, ale jeszcze przed II wojną światową osada była jednym z ważniejszych miejsc w tej części Amazonii.

fot. Gabriele Croppi

1 z 8

Gabriele Croppi to włoski fotograf, który 1 grudnia 2016 r. wyruszył w samotną podróż wzdłuż Amazonki. Przemieszcza się używając dostępnych środków transportu - statków pasażerskich oraz łodzi, które wynajmuje od tubylców. Zaczął u ujścia rzeki, a w marcu zamierza dotrzeć do jej źródeł wysoko w Andach. Nie korzysta z usług agencji turystycznych. Zabrał namiot i hamak, o noclegi - tam, gdzie to możliwe - prosi spotkanych po drodze ludzi. To jego sposób na zbliżenie się do prawdy o życiu nad największą rzeką świata. W ostatnich dniach 2016 roku Croppi odwiedził Velho Airao. Dziś to tylko ruiny, wymarłe miasto od kilkudziesięciu lat wchłaniane przez dżunglę, ale jeszcze przed II wojną światową osada była jednym z ważniejszych miejsc w tej części Amazonii.

Wioska Santo Elias do Jau, która później zmieniła nazwę na Velho Airao, została założona w 1694 roku przez misjonarzy. Leży 250 km na północny-zachód od Manaus. Kiedy w okolicy pojawili się portugalscy osadnicy, Velho Airao leżące u zbiegu rzek Rio Negro i Rio Jau rozkwitło.

fot. Gabriele Croppi

2 z 8

Wioska Santo Elias do Jau, która później zmieniła nazwę na Velho Airao, została założona w 1694 roku przez misjonarzy. Leży 250 km na północny-zachód od Manaus. Kiedy w okolicy pojawili się portugalscy osadnicy, Velho Airao leżące u zbiegu rzek Rio Negro i Rio Jau rozkwitło.

Velho Airao jeszcze ważniejsze stało się w drugiej połowie XIX wieku, gdy w okolicy odkryto liczne kauczukowce. Do końca II wojny światowej funkcjonowało jako centrum zbytu kauczuku, którego alianci używali do produkcji opon i gumowych części przyrządów chirurgicznych. Po wojnie, gdy Brytyjczycy zrezygnowali z amazońskiego kauczuku na rzecz malezyjskiego, miasto podupadło.

fot. Gabriele Croppi

3 z 8

Velho Airao jeszcze ważniejsze stało się w drugiej połowie XIX wieku, gdy w okolicy odkryto liczne kauczukowce. Do końca II wojny światowej funkcjonowało jako centrum zbytu kauczuku, którego alianci używali do produkcji opon i gumowych części przyrządów chirurgicznych. Po wojnie, gdy Brytyjczycy zrezygnowali z amazońskiego kauczuku na rzecz malezyjskiego, miasto podupadło.

<b>Na zdjęciu Gabriele Croppi. </b>Wraz z upadkiem handlu Velho Airao zaczęło się wyludniać. Część mieszkańców przeprowadziła się do wiosek leżących bliżej Manaus, największego miasta i stolicy stanu, a pozostałych przesiedlono do wioski Itapeaçu, którą zaczęto nazywać Nowym Airao.

fot. Gabriele Croppi

4 z 8

Na zdjęciu Gabriele Croppi. Wraz z upadkiem handlu Velho Airao zaczęło się wyludniać. Część mieszkańców przeprowadziła się do wiosek leżących bliżej Manaus, największego miasta i stolicy stanu, a pozostałych przesiedlono do wioski Itapeaçu, którą zaczęto nazywać Nowym Airao.

Władze stanu niechętnie włączały się w akcje przesiedlania mieszkańców Velho Airao. Aż jeden z miejscowych polityków opowiedział im legendę o mrówkach, które miały pożerać ludność osady. Legenda zadziałała albo i nie, ale Velho Airao faktycznie opustoszało. Ostatni mieszkaniec opuścił je w 1985 roku.

fot. Gabriele Croppi

5 z 8

Władze stanu niechętnie włączały się w akcje przesiedlania mieszkańców Velho Airao. Aż jeden z miejscowych polityków opowiedział im legendę o mrówkach, które miały pożerać ludność osady. Legenda zadziałała albo i nie, ale Velho Airao faktycznie opustoszało. Ostatni mieszkaniec opuścił je w 1985 roku.

Od 1985 roku Velho Airao było poligonem brazylijskiej marynarki, która w ramach ćwiczeń ostrzeliwała ze statków niszczejące zabudowania. W 2005 roku wymarłe miasto zostało wpisane na listę obiektów chronionych, ale dopiero pięć lat później pojawili się w nim pierwsi badacze.

fot. Gabriele Croppi

6 z 8

Od 1985 roku Velho Airao było poligonem brazylijskiej marynarki, która w ramach ćwiczeń ostrzeliwała ze statków niszczejące zabudowania. W 2005 roku wymarłe miasto zostało wpisane na listę obiektów chronionych, ale dopiero pięć lat później pojawili się w nim pierwsi badacze.

Od 2005 roku w okolicy Velho Airao osiedliło się siedem rodzin. Żyją z oprowadzania po ruinach turystów. Z ostatnich dostępnych danych wynika, że samo Velho Airao ma jednego zarejestrowanego mieszańca. To 67-letni Shigeru Nakayama, japoński pustelnik, który w Brazylii mieszka od 50 lat.

fot. Gabriele Croppi

7 z 8

Od 2005 roku w okolicy Velho Airao osiedliło się siedem rodzin. Żyją z oprowadzania po ruinach turystów. Z ostatnich dostępnych danych wynika, że samo Velho Airao ma jednego zarejestrowanego mieszańca. To 67-letni Shigeru Nakayama, japoński pustelnik, który w Brazylii mieszka od 50 lat.

Nakayama przyjechał do Brazylii wraz z rodzicami, którzy szukali pracy poza zniszczoną wojną Japonią. W Velho Airao pojawił się kilkanaście lat temu. - Od dziecka marzyłem, żeby mieszkać w Amazonii. Jeśli odejdę, historia tego miejsca umrze ze mną - mówi Nakayama, który oprowadza po ruinach turystów - głównie obcokrajowców. Nie bierze za to pieniędzy, od gości przyjmuje jedzenie i drobne upominki. W swojej drewnianej chatce stworzył małe muzeum Velho Airao, które zapełnił rzeczami znalezionymi w okolicy. <br><br>
Więcej zdjęć Croppiego z podróży wzdłuż Amazonki można znaleźć tutaj - <a href='https://www.facebook.com/GabrieleCroppiPhotography'>facebook.com/GabrieleCroppiPhotography</a>. Włoch konsultuje przebieg trasy na bieżąco z Piotrem Chmielińskim, który jako pierwszy przepłynął Amazonkę kajakiem i który wspiera Croppiego w sprawach logistycznych i medialnych

fot. Gabriele Croppi

8 z 8

Nakayama przyjechał do Brazylii wraz z rodzicami, którzy szukali pracy poza zniszczoną wojną Japonią. W Velho Airao pojawił się kilkanaście lat temu. - Od dziecka marzyłem, żeby mieszkać w Amazonii. Jeśli odejdę, historia tego miejsca umrze ze mną - mówi Nakayama, który oprowadza po ruinach turystów - głównie obcokrajowców. Nie bierze za to pieniędzy, od gości przyjmuje jedzenie i drobne upominki. W swojej drewnianej chatce stworzył małe muzeum Velho Airao, które zapełnił rzeczami znalezionymi w okolicy.

Więcej zdjęć Croppiego z podróży wzdłuż Amazonki można znaleźć tutaj - facebook.com/GabrieleCroppiPhotography. Włoch konsultuje przebieg trasy na bieżąco z Piotrem Chmielińskim, który jako pierwszy przepłynął Amazonkę kajakiem i który wspiera Croppiego w sprawach logistycznych i medialnych

amazonia velho airao wyprawy

Czytaj teraz