Wybierz prenumeratę, by czytać to, co Cię ciekawi Sprawdź ofertę
    Szukaj
    Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
    wyborcza.pl Zdjęcia

    Profesjonalny strój, rower i hidżab. Oto pierwsza kobieca drużyna kolarska w Afganistanie

    Zdjęcia
    Dominik Tomaszczuk, REUTERS
    W czasach dominacji talibów w latach 90. ubiegłego wieku kobiety w Afganistanie były wykluczone z życia publicznego. Nie mogły chodzić do szkół, a nawet wyjść z domu bez towarzystwa mężczyzny (oczywiście będącego członkiem ich rodziny). Wówczas nie do pomyślenia byłoby powstanie w tym kraju np. kobiecej drużyny sportowej. Na szczęście sytuacja się zmieniła. Kobiety w Afganistanie cieszą się dużo większą (choć wciąż ograniczoną) swobodą. Fotoreporter agencji Reutera Mohammad Ismail udokumentował treningi kobiecej drużyny kolarskiej, która regularnie trenuje, mimo że często jest krytykowana i szykanowana przez osoby wciąż niegotowe na zaakceptowanie nowej rzeczywistości
    W czasach dominacji talibów w latach 90. ubiegłego wieku kobiety w Afganistanie były wykluczone z życia publicznego. Nie mogły chodzić do szkół, a nawet wyjść z domu bez towarzystwa mężczyzny (oczywiście będącego członkiem ich rodziny). Wówczas nie do pomyślenia byłoby powstanie w tym kraju np. kobiecej drużyny sportowej. Na szczęście sytuacja się zmieniła. Kobiety w Afganistanie cieszą się dużo większą (choć wciąż ograniczoną) swobodą. Fotoreporter agencji Reutera Mohammad Ismail udokumentował treningi kobiecej drużyny kolarskiej, która regularnie trenuje, mimo że często jest krytykowana i szykanowana przez osoby wciąż niegotowe na zaakceptowanie nowej rzeczywistości. Na zdjęciu: Masooma Alizada (z lewej) i Zahra Alizada, członkinie Narodowej Afgańskiej Drużyny Kolarskiej trenują na przedmieściach Kabulu.
    MOHAMMAD ISMAIL/REUTERS
    1 z 19

    W czasach dominacji talibów w latach 90. ubiegłego wieku kobiety w Afganistanie były wykluczone z życia publicznego. Nie mogły chodzić do szkół, a nawet wyjść z domu bez towarzystwa mężczyzny (oczywiście będącego członkiem ich rodziny). Wówczas nie do pomyślenia byłoby powstanie w tym kraju np. kobiecej drużyny sportowej. Na szczęście sytuacja się zmieniła. Kobiety w Afganistanie cieszą się dużo większą (choć wciąż ograniczoną) swobodą. Fotoreporter agencji Reutera Mohammad Ismail udokumentował treningi kobiecej drużyny kolarskiej, która regularnie trenuje, mimo że często jest krytykowana i szykanowana przez osoby wciąż niegotowe na zaakceptowanie nowej rzeczywistości. Na zdjęciu: Masooma Alizada (z lewej) i Zahra Alizada, członkinie Narodowej Afgańskiej Drużyny Kolarskiej trenują na przedmieściach Kabulu.
    Alizada i jej koleżanki z drużyny przecierają grunt we wciąż bardzo konserwatywnym, muzułmańskim Afganistanie. To, co robią, nie jest w pełni akceptowane - zwłaszcza przez przyzwyczajonych do innej roli kobiety w społeczeństwie, mężczyzn. Na zdjęciu: kolarki Masooma Alizada (L=z lewej), Zahra Alizada (w środku) i Frozan Rasooli.
    MOHAMMAD ISMAIL/REUTERS
    2 z 19

    Alizada i jej koleżanki z drużyny przecierają grunt we wciąż bardzo konserwatywnym, muzułmańskim Afganistanie. To, co robią, nie jest w pełni akceptowane - zwłaszcza przez przyzwyczajonych do innej roli kobiety w społeczeństwie, mężczyzn. Na zdjęciu: kolarki Masooma Alizada (L=z lewej), Zahra Alizada (w środku) i Frozan Rasooli.
    Drużyna brała udział w wielu międzynarodowych zawodach. Mimo że jej członkinie od kilku miesięcy nie są w żaden sposób wspierane finansowo, wciąż udaje im się regularnie trenować i startować w wyścigach. Na zdjęciu od prawej: Malika Yousufi, Masooma Alizada, Frozan Rasooli i Zahra Alizada.
    MOHAMMAD ISMAIL/REUTERS
    3 z 19

    Drużyna brała udział w wielu międzynarodowych zawodach. Mimo że jej członkinie od kilku miesięcy nie są w żaden sposób wspierane finansowo, wciąż udaje im się regularnie trenować i startować w wyścigach. Na zdjęciu od prawej: Malika Yousufi, Masooma Alizada, Frozan Rasooli i Zahra Alizada.
    Aby znaleźć odpowiednie miejsce do trenowania kolarki muszą samochodami i autobusami wyjechać poza Kabul. Dopiero tam - gdzie ich sportowe stroje nie przyciągają wrogich spojrzeń - mogą spokojnie ćwiczyć. Na zdjęciu: trening afgańskich kolarek.
    MOHAMMAD ISMAIL/REUTERS
    4 z 19

    Aby znaleźć odpowiednie miejsce do trenowania kolarki muszą samochodami i autobusami wyjechać poza Kabul. Dopiero tam - gdzie ich sportowe stroje nie przyciągają wrogich spojrzeń - mogą spokojnie ćwiczyć. Na zdjęciu: trening afgańskich kolarek.
    Czasem kierowcy samochodów mijających peleton wykrzykują pod adresem kolarek i ich trenera obraźliwe hasła. Kapitan drużyny została kiedyś celowo zahaczona i przewrócona przez mężczyznę jadącego na motocyklu. Nabawiła się przez to kontuzji pleców. Na zdjęciu: Masooma Alizada trenuje na bieżni elektrycznej.
    MOHAMMAD ISMAIL/REUTERS
    5 z 19

    Czasem kierowcy samochodów mijających peleton wykrzykują pod adresem kolarek i ich trenera obraźliwe hasła. Kapitan drużyny została kiedyś celowo zahaczona i przewrócona przez mężczyznę jadącego na motocyklu. Nabawiła się przez to kontuzji pleców. Na zdjęciu: Masooma Alizada trenuje na bieżni elektrycznej.
    Trenerem drużyny jest prezes Afgańskiego Związku Kolarskiego Abdul Sadiq Sadiqi. - Trener jest dla nas, jak tarcza. Gdyby nie on, nie jeździłybyśmy - mówi o nim jedna z kolarek Malika Yousufi. Na zdjęciu: Zhala ściąga swój rower z dachu samochodu. Za chwilę rozpocznie trening.
    MOHAMMAD ISMAIL/REUTERS
    6 z 19

    Trenerem drużyny jest prezes Afgańskiego Związku Kolarskiego Abdul Sadiq Sadiqi. - Trener jest dla nas, jak tarcza. Gdyby nie on, nie jeździłybyśmy - mówi o nim jedna z kolarek Malika Yousufi. Na zdjęciu: Zhala ściąga swój rower z dachu samochodu. Za chwilę rozpocznie trening.
    Yousufi (na zdjęciu w środku) mówi, że jest zdeterminowana do zostania pierwszą Afganką, która weźmie udział w Tour de France. - Nic nas nie powstrzyma - mówi.
    MOHAMMAD ISMAIL/REUTERS
    7 z 19

    Yousufi (na zdjęciu w środku) mówi, że jest zdeterminowana do zostania pierwszą Afganką, która weźmie udział w Tour de France. - Nic nas nie powstrzyma - mówi.
    Do grupy należy już ponad 40 kobiet. Na zdjęciu: rower należący do jednej z afgańskich kolarek.
    MOHAMMAD ISMAIL/REUTERS
    8 z 19

    Do grupy należy już ponad 40 kobiet. Na zdjęciu: rower należący do jednej z afgańskich kolarek.
    Masooma Alizada podczas przerwy w treningu.
    MOHAMMAD ISMAIL/REUTERS
    9 z 19

    Masooma Alizada podczas przerwy w treningu.
    Członkinie grupy kolarskiej po treningu czekają na powrót do Kabulu
    MOHAMMAD ISMAIL/REUTERS
    10 z 19

    Członkinie grupy kolarskiej po treningu czekają na powrót do Kabulu
    Mimo że kolarki zakładają profesjonalne stroje kolarskie, na głowach (zazwyczaj pod kaskami) mają tradycyjne hidżaby. Na zdjęciu: Masooma Alizada z rowerem w jednym z zaułków Kabulu.
    MOHAMMAD ISMAIL/REUTERS
    11 z 19

    Mimo że kolarki zakładają profesjonalne stroje kolarskie, na głowach (zazwyczaj pod kaskami) mają tradycyjne hidżaby. Na zdjęciu: Masooma Alizada z rowerem w jednym z zaułków Kabulu.
    Od lewej: kolarki Zhala, Maryam Sediqi i Malika Yousufi.
    MOHAMMAD ISMAIL/REUTERS
    12 z 19

    Od lewej: kolarki Zhala, Maryam Sediqi i Malika Yousufi.
    Kolarki ćwiczą na zboczach góry w Qargha niedaleko Kabulu.
    MOHAMMAD ISMAIL/REUTERS
    13 z 19

    Kolarki ćwiczą na zboczach góry w Qargha niedaleko Kabulu.
    Masooma Alizada w swoim domu w Kabulu.
    MOHAMMAD ISMAIL/REUTERS
    14 z 19

    Masooma Alizada w swoim domu w Kabulu.
    Od lewej: kolarki Frozan Rasooli, Zahra Alizada i Masooma Alizada oraz ich trener.
    MOHAMMAD ISMAIL/REUTERS
    15 z 19

    Od lewej: kolarki Frozan Rasooli, Zahra Alizada i Masooma Alizada oraz ich trener.
    Zhala podczas treningu.
    MOHAMMAD ISMAIL/REUTERS
    16 z 19

    Zhala podczas treningu.
    Trening kolarek na przedmieściach Kabulu
    MOHAMMAD ISMAIL/REUTERS
    17 z 19

    Trening kolarek na przedmieściach Kabulu
    Trener kolarek Abdul Sadiq Sadiqi i Malika Yousufi
    MOHAMMAD ISMAIL/REUTERS
    18 z 19

    Trener kolarek Abdul Sadiq Sadiqi i Malika Yousufi
    Masooma Alizada (z lewej) i Frozan Rasooli
    MOHAMMAD ISMAIL/REUTERS
    19 z 19

    Masooma Alizada (z lewej) i Frozan Rasooli

    Przydatne linki

    Więcej

      Popularne

      Komentarze
      Zaloguj się
      Chcesz dołączyć do dyskusji? Kup prenumeratę, by czytać artykuły i je komentować

      Wszystkie komentarze

      sortuj:
      od najnowszego od najstarszego od najpopularniejszego od najmniej popularnego
      Brawa dla dziewczyn i ich trenera!
      już oceniałe(a)ś
      14
      3
      Zgłoś
      Odpowiedz
      Kropla drąży skałę - kobiety są ostatnią nadzieją ludzkości.
      już oceniałe(a)ś
      12
      2
      Zgłoś
      Odpowiedz
      Argumentem przeciwnikow kobiecego sportu w islamskich teokracjach jest “wyzywający” sposób ubierania się, co obok zaniedbywania obowiazków rodzinnych oraz kontakt z obcymi meżczyznami prowadzi do szatańskich pokus i upadku moralnego kobiet/dziewczat. Kobiety nadal podlegają zakazowi prowadzenia pojazdów co bardzo utrudnia im udział w sporcie. W szkołach wielu bliskowschodnich krajow teokratycznych nadal zabronione są lekcje wychowania fizycznego dla dziewcząt. Oprócz Arabii Saudyjskiej te same zarzuty Komitet Organizacyjny Londynskiej Olimpiady skierował pod adresem Kataru i Brunei, które rownież nie włączyłykobiet do reprezentacji olimpijskich. Smutnym ale i kompromitujacym dla tzw. Demokracji Zachodnich jest fakt, że popierani przez nich w latach 80-ych Talibowie po wypedzeniu Rosjan znieśli wszystkie prawa kobiet. Wszyscy solidaryzujemy się i wiążemy wielkie nadzieje z Arabską Wiosną Ludów na tak samo jak solidaryzowaliśmy się z Afganczykami w ich walce z okupacją radziecką w latach 80-ych. Nie wiedzieliśmy jeszcze wtedy, że za niespełna 20 lat przyjdzie naszym synom ginąć w walce z tymi samymi mudżahedinami, których Zachodnie media zdążyły już dawno przechrzcić na terrorystów. Rezultaty rewolucji w świecie arabskim będę oceniał przede wszystkim przez pryzmat praktycznych i pozytywnych przemian jakie przyniosą one kobietom. Emancypacja i równouprawnienie kobiet było i jest podstawowym miernikiem postępu cywilizacyjnego. Przestrzeganie praw człowieka, obywatela, dziecka, mniejszości religijnych i seksualnych, poziom edukacji i opieki zdrowotnej, dochód narodowy, swieckość państwa... są ZAWSZE proporcjonalnym odzwierciedleniem pozycji kobiet w danym społeczeństwie. W mediach a zwłaszcza na “You Tube” można znaleźć mnóstwo materiału ukazującego walkę Arabskich Kobiet o godność i równouprawnienie. Zwłasza młode pokolenie Kobiet Arabskich pokazuje islamskim teokratom i światu jak skutecznie robić to w praktyce. Na próżno szukać konkretnych odniesień dotyczących uprawiania sportu w mądrych księgach wywodzących się z tradycji judeo-chrześcijańskiej. Bóg najwyraźniej tego nie przewidział. Tu na zakończenie mała dygresja. Pracując w Bosni dla UNHCR w latach 90-ych dostąpiłem wątpliwego zaszczytu rozmowy z jednym z muzułmanskich watażków. Wyjaśniał mi teologiczne podstawy islamskiego kultu śmierci (dżihad). Robił to z wielkim przekonaniem i radością najwyraźniej tylko dlatego, ze udało mu sie przeżyć horror Srebrenicy zgotowany Bośniackim Muzułmanom przez oprawców ( a dokładniej mówiąc ich byłych sąsiadów) spod znaku krzyża (w tym wypadku prawosławnego). Oczywiście częstował mnie on dobra kawą i demagogią o wiecznym zbawieniu dla tych, ktorzy poświecą swoje życie za wiarę. Nie omieszkał nawet wspomnieć o 72 dziewicach jako zadośćuczynieniu dla bohaterskich “ szehidów”. Zaintrygowany tą“niebiańską ofertą” z młodzieńczą, beztroską naiwnością zapytałem czy Koran przewiduje jakieś wynagrodzenie dla kobiet, które zginą w imię Proroka. Facet powiedzial krotko : “ Ne zajebavaj” i natychmiast mnie wyprosił. Dopiero po latach na jednym z blogow jakiś “przyjazny” muzułmanin wyjaśnił mi, ze nagroda dla kobiety jest połączenie w “Dżennecie” (raju) z mężem. Na pytanie jak wygląda sprawa z kobietami niezamężnymi nigdy nie doczekałem sie odpowiedzi... No coż, Bóg - jeżeli istnieje - na pewno nie jest kobietą. Zyczymy wszystkim Paniom i dziewczetom uprawiajacym sport w krajach muzulmanskich wszystkiego najlepszego... Byc moze pewnego dnia ujrzymy na Igrzyskach Olimpijskich waterpoloistki i plywaczki z Arabii Saudyjskiej, Pakistanu czy Afganistanu. Polecam tekst na portalu Eioba: "Sport w roku olimpijskim widziany zza...burki"
      już oceniałe(a)ś
      4
      0
      Zgłoś
      Odpowiedz
      Pokaż odpowiedzi (1)
      @tow_rydzyk W Iranie co prawda rowerem nie pośmigają (choć poza miastem nikt się nie doczepi) to samochodami babeczki sobie jeżdżą bardzo licznie. Prowadzą nawet pojazdy komunikacji publicznej. Ze sportów babki upodobały sobie piłkę nożną. Chodzić po górach w Iranie nie zabrania nikt i kobiety czynią to chętnie.
      już oceniałe(a)ś
      1
      0
      Zgłoś
      Odpowiedz
      wspaniale. Wspaniale kobiety i super faceci, co im pomagaja trenowac! Dziekuje, za reportaz choc mam nadzieje, ze nie przestaniemy tym samym zludnie myslec, ze prawa kobiet w Afganistanie doczekaly sie sprawiediwosci.
      już oceniałe(a)ś
      0
      0
      Zgłoś
      Odpowiedz
      wyborcza.pl
      Serwisy partnerskie

      Copyright © Wyborcza sp. z o.o.

      Właściciel niniejszego serwisu nie wyraża zgody na zwielokrotnianie ani inne korzystanie z utworów rozpowszechnionych w tym serwisie, w celu eksploracji tekstów i danych. Więcej informacji w zastrzeżeniu dot. eksploracji tekstów i danych.