To jeden z największych przegranych w tym roku. Jest pierwszym wiceprzewodniczącym PO, ale przestał być marszałkiem Sejmu i nie wszedł do rządu, chociaż do końca liczył, że Tusk weźmie go na ministra. Teraz traci wpływy w spółkach skarbu państwa. To egzekucja rozłożona na raty. Powód wyjawił sam Tusk, nazywając Schetynę swoim konkurentem. Przesunął go więc do ''rezerwy kadrowej PO'', gdzie poczeka na lepsze czasy albo na potknięcie premiera.
Za to, że dał się ograć, dostaje od nas Malinę. Ale - zgodnie z ulubionym powiedzeniem pierwszego wiceprzewodniczącego PO pożyczonym od Marka Twaina - pogłoski o politycznej śmierci Schetyny są mocno przesadzone. Tusk sam kiedyś zauważył, że łączy on w sobie cechy bohaterów jego ulubionych filmów ''Shrek'' i ''Gladiator'' - jest wrażliwy i silny zarazem. Udowodnił już, że niełatwo go ''zatopić''.
Spółdzielca. Minister infrastruktury bardzo pracowicie (może nawet bardziej pracowicie niż drogi) budował sobie zaplecze w Platformie i, jak się zdaje, uwierzył w swą moc. Mówiło się, że w kolejnej kadencji będzie marszałkiem Sejmu, szefem klubu czy wicepremierem.
Te sny rozwiali najpierw wyborcy - Grabarczyk, startując z Łodzi z pierwszego miejsca, osiągnął wynik na granicy kompromitacji - a potem Donald Tusk, który po osobistym sukcesie wyborczym nie potrzebował już spółdzielni Grabarczyka do walki z Grzegorzem Schetyną. Na osłodę eksminister został wicemarszałkiem Sejmu. Od nas dostaje Malinę w kategorii męska rola drugoplanowa.
Delfin PiS, któremu ta rola się znudziła. Rok zaczynał jako wiceszef największej partii opozycyjnej z nadziejami na sukcesję po starszym o ponad 20 lat Jarosławie Kaczyńskim, a kończy jako szef 2-proc. formacji Solidarna Polska. Wstąpił też do radykalnie prawicowej i marginalnej frakcji w europarlamencie.
Jednak kariera Ziobry kołem się toczy - był już potężnym i popularnym ministrem sprawiedliwości, później popadł w niełaskę Kaczyńskiego, który publicznie polecił mu, by uczył się angielskiego, potem awansował, by w końcu założyć własną partię. W końcu? Bywały już przypadki, że laureat Złotej Maliny dostawał potem Oscara, może więc Ziobro będzie polityczną Sandrą Bullock.
Na razie ma Malinę i dużo czasu na przygotowanie do następnej roli. Wybory europejskie dopiero w 2014 r.
Ceniona za kompetencje w polityce prorodzinnej, ale fatalna jako polityk. Jej szefowanie PJN było nieporozumieniem. Partia grupująca kilkunastu rozpoznawalnych polityków szybko utonęła w wewnętrznych konfliktach, w tym żenującym sporze o kody do strony internetowej.
- Jestem kapitanem statku, odpowiadam za cały statek. Nie wyobrażam sobie sytuacji, w której podpływają szalupy i ratuję część osób, a resztę zostawiam na pastwę losu. To kwestia honoru - mówiła w maju 2011 r. o sobie i PJN. Miesiąc później mościła się już w PO.
Jej symbol to czerwony żakiet, w którym promowała Jarosława Kaczyńskiego w kampanii 2010 r., zakładała PJN jesienią tego roku i wstępowała do PO w 2011 r. Żakiet czerwony jak Malina, którą otrzymuje w kategorii najgorsza rola kobieca.
Krajobraz wokół szefa PiS pustynnieje. Mijający rok to strata Zbigniewa Ziobry, Jacka Kurskiego, Tadeusza Cymańskiego, 20 posłów i ostateczne rozstanie z Ludwikiem Dornem.
Kaczyńskiemu znów nie udało się spełnić życzenia Jarosława Marka Rymkiewicza; wyborcy nie dopuścili, by - jak chciał poeta - ugryzł w tyłek przysypiającego żubra. Bo ten rok to przede wszystkim szóste przegrane wybory z rzędu i wpadka prezesa na finiszu kampanii z Angelą Merkel. Kaczyński wykonał za to kolejny zwrot - hasłami o zagrożonej niepodległości, postulatem przywrócenia kary śmierci stara się dotrzeć do eurosceptycznych, prawicowych wyborców.
Krótkoterminowo to wojna z Ziobrą, długoterminowo - plan, by po spodziewanym nadejściu kryzysu zgarnąć głosy niezadowolonych. Emerytury nie będzie, PiS już wyszukuje polityków starszych od Kaczyńskiego (Adenauer, Gingrich, Romney), by pokazać, że metryka jest nieważna. Kaczyński będzie jeszcze walczył, ale za 2011 r. należy mu się tylko duża Malina.
W ostatnim roku stracił partię, klub parlamentarny i zrobił najgorszy wynik w historii Sojuszu. To wymagało nie lada zdolności. Zgodnie z zasadą, że nikt nie może być mądrzejszy od szefa, Napieralski wypchnął najpierw z partii wszystkie indywidualności, później roztrwonił dobry wynik z wyborów prezydenckich, grając w kampanii parlamentarnej wyłącznie na siebie. I doprowadził partię prawie do upadku.
Ale Napieralski nie traci rezonu. Po wyborczej porażce ogłosił, że winne są media i ''drużyna''. Za tę błyskotliwą refleksję pozbawioną autorefleksji dostaje od nas największą Złotą Malinę roku.
W polityce ten rok upłynął pod znakiem wyborów parlamentarnych i tworzenia nowego rządu. Raf, o które mogli rozbić się politycy, było sporo. I niektórzy mocno się poharatali. Kto zasłużył na Oscara za najlepszą rolę, a kto na Złotą Malinę - za najgorszą? Oto typy "Gazety"
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze