Pragnę oddać hołd mojej wieloletniej koleżance i współpracownicy, Irenie Veisaite. Znaliśmy się 30 lat, byliśmy w podobnym wieku i dzieliliśmy podobne doświadczenia wojenne. Jako nastolatkowie oboje przeżyliśmy koszmar nazizmu, z którego ocaliła nas odwaga starszych członków naszych rodzin – mnie w Budapeszcie, Irenę w Kownie. Łączyło nas również to, że wyszliśmy z bezpośredniego doświadczenia nazizmu z silną wiarą w otwarte społeczeństwo i pełni optymizmu.
Na Litwie Irena dawała przykład krytycznego myślenia i tolerancji, i pracowała, by wynieść na wyższy poziom edukację i nauki humanistyczne. Wierzyła, że przyjęcie idei społeczeństwa otwartego jest warunkiem koniecznym, aby kraj mógł skutecznie przejść od trudnej sowieckiej przeszłości ku szerszej i lepszej europejskiej przyszłości.
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Wszystkie komentarze