Post przygotowujący pierwszych chrześcijan do Wielkanocy (Paschy), najważniejszego święta, najpierw trwał dwa dni – w piątek i sobotę, później – cały Wielki Tydzień, wreszcie w 325 r. sobór nicejski wydłużył go do 40 dni – liczone bez niedziel.
Także w IV w. Ewagriusz z Pontu (345-399), jeden z najwybitniejszych ojców pustyni, napisał traktat o ośmiu pokusach. Pierwszą było łakomstwo. Kolejną – nieczystość. Tak Kościół skojarzył rozkosze stołu z żądzami cielesnymi. Wielki Post i inne postne dni miały być okresem „chudym” i „zimnym”, gdy jedzenie mięsa i stosunki seksualne są zakazane. Osiemset lat później Tomasz z Akwinu (1225-74) tłumaczył: Post został ustanowiony przez Kościół, aby tłumić pożądanie przyjemności zmysłu dotyku, których przedmiotem jest żywność i rozkosz. Wstrzemięźliwość musi zatem dotyczyć żywności najbardziej smakowitej i ekscytującej. Taką jest mięso czteronogich i ptactwa, a także mleko i jaja.
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Wszystkie komentarze