Wizerunek Ariusza na bizantyńskiej ikonie z XVI w. przedstawiającej sobór nicejski.
Prawosławna ikona przedstawiająca zwołany w 325 r. sobór w Nicei i Ariusza pod stopami cesarza Konstantyna Wielkiego. Zgromadzenie biskupów uznane za pierwszy sobór ekumeniczny Kościoła potępiło poglądy Ariusza. Żyjący ówcześnie historyk Euzebiusz z Cezarei (zm. ok. 340 r.) opisał bankiet, który zorganizował imperator na zakończenie obrad. Biskupi noszący na ciele rany z czasów prześladowań przechadzali się między rzędami żołnierzy stojących z podniesionymi mieczami. Chrześcijaństwo nie było już zwalczane przez państwo, cesarz je wspierał. Pozwalał nawet biskupom zajmować miejsce biesiadne przeznaczone dla niego. Euzebiusz pisał, że można by to wziąć za obraz Królestwa Chrystusowego.
Moneta z 313 r. ukazująca Konstantyna jako odbicie bóstwa Sol Invictus - Słońce Niezwyciężone. Tym tytułem niektórzy chrześcijanie określali wówczas również Chrystusa.