Jak budować floty na przykład w komunikacji miejskiej?

Zmieniły się natomiast ceny nośników paliw. Są tacy operatorzy lub organizatorzy publicznego transportu zbiorowego, którzy nastawili się tylko na jeden rodzaj pojazdów pod względem sposobu zasilania. Na przykład w Jaworznie chyba już 60 proc. floty jest zasilane prądem. I co zrobić w sytuacji braku energii elektrycznej lub jeśli będzie za droga? Spółki tramwajowe mogą wkrótce płacić kilku- lub kilkunastoktronie więcej za prąd. Jeśli tak się stanie, to różnica w kosztach przewozów będzie gigantyczna.

– Podsumowując, trudno odpowiedzieć na pana pytanie. Z jednej strony uwarunkowania formalno-prawne determinują kontynuację polityki rozwoju elektromobilności, a z drugiej zmieniająca się rzeczywistość na rynku paliw może kształtować postawy odmienne od założeń dokumentów strategicznych i polityk.

Jak sobie radzić w tej sytuacji?

– Zmieni się podejście operatorów i organizatorów zbiorowego transportu publicznego. Nieunikniona jest dywersyfikacja floty pojazdów pod względem rodzaju stosowanego paliwa. W mojej ocenie jest to jedyne bezpieczne rozwiązanie z punktu widzenia realizacji zadań przewozowych. Organizatorzy powinni wymagać od operatorów, by we flocie znajdowały się diesle, elektryki, gazowce i być może pojazdy z napędem wodorowym. Jest to jednak skomplikowane. Każdy operator woli mieć we flocie, najlepiej, jedną markę i jeden typ pojazdu. Wtedy zarządzanie eksploatacją tymi pojazdami jest łatwiejsze. Jeśli ma różne typy pojazdów, o różnych rodzajach zasilania, to warsztat musi być dużo bardziej rozbudowany, a co za tym idzie, operator ponosi o wiele wyższe koszty.

Czy braki energii lub gazu rzeczywiście mogą mieć miejsce?

– Nie jestem specjalistą w zakresie zarządzania energią. Niemniej jednak, gdy wiosną tego roku występowały problemy z dostawami gazu, okazało się, że w przypadku braków priorytet w dostawach będą miały gospodarstwa domowe, a nie przedsiębiorstwa komunikacyjne czy inne.

Pod względem finansowym dywersyfikacja floty może odstraszać.

– Gminy mają ustawowy obowiązek zabezpieczenia obsługi komunikacyjnej dla mieszkańców. Co zrobić w czasach, kiedy nie możemy już spać spokojnie i po prostu czekać na dostawy paliwa? Chodzi o wypracowanie modelu, który zminimalizuje ryzyko występowania zakłóceń w publicznym transporcie zbiorowym. Gminy stoją więc przed dylematem: bezpieczna oferta przewozowa, czyli model drogi oparty na różnych typach pojazdów i napędów, czy rozwiązanie bazujące na jednym rodzaju napędu, dużo tańsze z punktu widzenia kosztów eksploatacyjnych. Decydentów czeka podjęcie trudnych decyzji, które będą podejmowane w zależności od zasobów finansowych, które niestety się kurczą.

Czy nie będzie tak, że samorządy postawią jednak na diesle? Tak będzie najtaniej i najprościej.

– Obecnie operatorzy mają najmniej problemów z pojazdami zasilanymi ropą naftową. To sprawdzona technologia, a normy Euro 6 i Euro 7 są wygórowane i zapewniają bezpieczeństwo dla środowiska naturalnego. Inne technologie zasilania wciąż się rozwijają lub dopiero raczkują (np. pojazdy zasilane wodorem). Brakuje jeszcze badań w wielu obszarach pokazujących zachowanie się pojazdów w długim czasie ich użytkowania. Uważam, że operatorzy powinni mieć diesle we flocie.