Górskie wędrówki to jeden z najlepszych sposobów spędzenia wolnego czasu. Każdego roku w Tatry, Beskidy, Bieszczady czy Karkonosze wyruszają setki tysięcy osób. Turyści mogą być jednak narażeni na zagrożenia i wypadki. Górskie Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe podkreśla, że każdą wyprawę w góry należy starannie przygotować, aby unikać takich zagrożeń.
1. Zaplanuj trasę
Przewodniki turystyczne, mapy, strony internetowe czy blogi pasjonatów dostarczą nam wielu informacji i pomogą podjąć decyzję, w jaki rejon gór się udać, pozwolą się zorientować, jakich trudności terenowych możemy oczekiwać i ile czasu zajmie nam wędrówka. Przed wyruszeniem w góry powinniśmy poznać przebieg szlaku turystycznego, którym będziemy się kierować, sieć schronisk turystycznych, czas marszu, lokalizację obiektów, które mogą stanowić awaryjne schronienie na szlaku w przypadku załamania się pogody – szałasy, schrony, koleby, leśniczówki, drogi odwrotu, jeżeli podejmiemy decyzję o skróceniu naszej wędrówki, wysokość nad poziomem morza, na jaką będziemy musieli podejść, oraz różnice wzniesień.
W góry zabierzmy telefon komórkowy z dobrze naładowaną baterią i wprowadźmy do pamięci telefonów alarmowych GOPR. W telefonie zainstalujmy aplikację Ratunek, która została stworzona z myślą o osobach chcących skorzystać z pomocy ochotniczych służb ratowniczych GOPR, TOPR czy WOPR działających w Polsce. Aplikacja jest darmowa i umożliwia szybkie wezwanie pomocy.
W miejscu pobytu zostaw wiadomość o trasie wycieczki i przewidywanej godzinie powrotu. Jeżeli zmienisz plany, zawiadom o tym gospodarzy, GOPR czy TOPR.
Podstawą ekwipunku turysty górskiego jest odpowiednie i wygodne obuwie oraz plecak, w którym niezależnie od pory roku i pogody powinny znajdować się m.in.: czapka, rękawiczki, zapasowe skarpety, ubranie przeciwdeszczowe, wiatrochronna płachta, podręczna apteczka, latarka, zapałki.
Górską wędrówkę rozpoczynaj rankiem. Pogoda psuje się zwykle wczesnym popołudniem. Wędrując górskim szlakiem, podziwiamy przyrodę, widoki, panoramę gór, ale też musimy cały czas orientować się w terenie i znać nasze aktualne miejsce pobytu. Trzeba więc znać kierunki stron świata, pamiętać, czy szlak biegnie grzbietem, po stoku, polaną, halą, czy lasem, znać aktualny czas marszu od momentu wyjścia. Pozwoli to podjąć decyzję, czy zawrócić, czy też kontynuować wędrówkę.
W przypadku zgubienia szlaku turystycznego przy dobrej pogodzie trzeba ustalić kierunek, skąd przyszliśmy, ustalić kierunek, w którym powinien prowadzić szlak, sprawdzić, na jakiej formacji górskiej się znajdujemy i którędy w tym rejonie powinien przebiegać szlak. Musimy też ustalić, w jakim kierunku należy się udać, aby odnaleźć zgubiony szlak. Na poszukiwanie szlaku powinny udać się 2-3 osoby, a reszta grupy ma oczekiwać na miejscu. Niedopuszczalne jest rozejście się całej grupy w celu poszukiwania szlaku.
Przy zgubieniu szlaku w złych warunkach atmosferycznych najkorzystniej jest zawrócić do miejsca, w którym ostatni raz widzieliśmy znak na szlaku, zachować spokój i opanowanie. Drogi odwrotu z planowanej trasy wycieczki, zwłaszcza w Tatrach, mogą być wybrane jedynie znakowanymi szlakami turystycznymi, ponieważ inaczej staną się pułapką, a nie drogą do schroniska lub domu.
Według ratowników GOPR poszukiwanie samotnego turysty w górach jest trudniejsze od znalezienia czterolistnej koniczyny. Na dłuższą trasę lepiej wybierać się w grupie, w której będzie przynajmniej jedna osoba znająca trasę.
Ratownicy GOPR i TOPR przyjmujący zgłoszenie będą wypytywać o szczegóły dotyczące lokalizacji miejsca wypadku. To czynność niezbędna dla sprawnego i dokładnego dotarcia na miejsce. Znakiem wzywania pomocy w górach jest sygnał dźwiękowy lub świetlny nadawany sześć razy na minutę. Po tej serii następuje minuta przerwy. Gdy sygnał zostanie odebrany, potwierdzamy go trzy razy na minutę metodę dźwiękową lub świetlną. Ten sposób wzywania pomocy należy stosować w tych partiach górskich, z których będzie widoczny i słyszalny: Tatry, Babia Góra, Bieszczady, Karkonosze. W partiach zalesionych sygnały optyczne nie będą widoczne, a sygnały akustyczne mogą być tłumione przez drzewa. Gdy uległeś wypadkowi, swoje wezwania pomocy kieruj w stronę prawdopodobnego przejścia szlaku lub trasy, w razie usłyszenia głosów lub zauważenia świateł ponów wołanie o pomoc lub sygnalizację świetlną. Gdy jesteś w terenie eksponowanym, postaraj się ulokować w miejscu dającym bezpieczne schronienie w trakcie oczekiwania na nadejście pomocy (np. na półce skalnej, osłoniętej przed spadającymi kamieniami).
Wykorzystałem materiały Górskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze