Inne obawy to m.in. niepokój o reakcję partnera (jest to częsta obawa u osoby medycznie „odpowiedzialnej" za problem), wpływ leczenia na jakość życia pary, a także obawy dotyczące reakcji otoczenia (rodziny, znajomych) na ujawnienie leczenia.
Może mieć formę psychoterapii (indywidualnej i pary), wsparcia psychologicznego, interwencji kryzysowej, poradnictwa psychologicznego czy psychoedukacji – w zależności od potrzeb pacjentów. Opieka psychologiczna sprzyja m.in. redukcji negatywnych stanów emocjonalnych, pomaga w budowaniu adaptacyjnych strategii radzenia sobie w trudnej sytuacji, wzmacnianiu poczucia kontroli, przeciwdziałaniu niekorzystnym zmianom w zakresie samooceny czy w podtrzymywaniu motywacji do leczenia.
- Wszystkie wymienione wyżej formy pomocy znajdują zastosowanie w obliczu problemów, z którymi borykają się pacjentki i pacjenci. Na przykład, początkowo, para może potrzebować pomocy w poradzeniu sobie z sytuacją kryzysową, jaką jest stwierdzenie niepłodności i utrata szansy na naturalne poczęcie dziecka, jak i wsparcia we wzmacnianiu motywacji do leczenia (co jest szczególnie ważne, jeśli weźmiemy pod uwagę fakt istnienia częstych w leczeniu niepłodności okresów pozornego braku postępu, związanych np. z oczekiwaniem przez kilka cykli miesięcznych na efekty przyjmowanych leków). Często istnieje też potrzeba przeanalizowania ewentualnych różnic i dylematów w tym zakresie bądź oczekiwań co do wzajemnego zaangażowania - zauważa Ewelina Gawlik – Libera.
Na dalszych etapach spotkania z psychologiem pomagają stworzyć przestrzeń dla wspólnego przyglądania się emocjom związanych z leczeniem. Czasem partnerzy miewają trudności w ich wyrażaniu, obawy przed otwieraniem tematu, ujawnianiem swoich wątpliwości, zniechęcenia czy obawiają się reakcji drugiej strony na własne uczucia. Zdiagnozowanie źródeł trudności w komunikacji i przepracowanie ich może przynieść ulgę i umożliwić bardziej otwartą i bezpieczną ekspresję emocji w parze, a tym samym zredukować pojawiające się napięcie. Spotkania z psychologiem mogą być również pomocne w przepracowywaniu trudnych decyzji dotyczących podejmowania lub niepodejmowania kolejnych procedur medycznych. Wraz z trwaniem leczenia może pojawić się również potrzeba skorzystania z pomocy w przepracowaniu kryzysu emocjonalnego związanego z doświadczaniem niepowodzeń, np. w sytuacji niewystarczających efektów stymulacji hormonalnej. - Szczególny charakter ma pomoc psychologiczna związana z doświadczeniem utraty ciąży czy dawstwem/biorstwem komórek. Innym częstym problemem par pojawiających się w gabinecie psychologa niepłodności okazują się też kwestie związane z dylematami dotyczącymi ujawnienia lub nie problemu rodzinie czy znajomym - dodaje psycholog.
Zdarza się też, że leczenie niepłodności negatywnie wpływa na funkcjonowanie seksualne pary – następuje utrata seksualnej spontaniczności, pogorszenie obrazu własnego ciała, współżycie staje się podporządkowane prokreacji, rutynowe, traci swoje funkcje scalania więzi i podtrzymywania wzajemnej atrakcyjności partnerów – warto w takiej sytuacji skorzystać z pomocy seksuologicznej.
Proces leczenia niepłodności ma to do siebie, że niesie ryzyko przeżywania intensywnych emocji o przeciwnych biegunach, w zależności od tego, co aktualnie się w nim dzieje. Ta wahadłowość, w której szansa na zrealizowanie celu raz się oddala (budząc smutek, rozpacz, przygnębienie, poczucie winy), a raz przybliża (pojawia się optymizm, nadzieja i radość) potrafi być wyczerpująca, dlatego tak ważne jest wypracowanie adekwatnych i skutecznych strategii zaradczych.
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze