Czarna śmierć była pandemią dżumy, choroby zakaźnej wywoływanej przez bakterię Yersinia pestis. Między 1346 a 1353 rokiem dżuma szalała w całej Afroeurazji i zabiła szacunkowo od 40 proc. do 60 proc. populacji. Czarna śmierć zakończyła się, ale dżuma nie ustąpiła, powracając okresowo na przestrzeni wieków.
Katastrofalne skutki dżumy i jej nieustanne nawroty odmieniły życie na każdy możliwy sposób.
Jednym z aspektów były postawy wobec śmierci. W Europie wysoka śmiertelność spowodowana czarną śmiercią i jej nawracającymi epidemiami sprawiła, że śmierć stała się bardziej widoczna i namacalna niż kiedykolwiek wcześniej. Wszechobecność śmierci przyczyniła się do wytworzenia nowej kultury śmierci, która znalazła wyraz w sztuce. Przykładowo, obrazy tańca śmierci ukazywały łączenie się zmarłych i żywych.
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Wszystkie komentarze