Nowa Kaledonia została oficjalnie proklamowana kolonią francuską w 1853 r. Wkrótce zaczęła służyć m.in. jako miejsce zsyłki nie tylko pospolitych przestępców, lecz także więźniów politycznych, takich jak uczestnicy Komuny Paryskiej czy rebelianci z algierskiej Kabylii. Przede wszystkim była jednak miejscem zaboru ziem na rzecz europejskich osadników. Kanakowie, rdzenni mieszkańcy melanezyjscy, byli coraz bardziej ograniczani terytorialnie, spychani do rezerwatów i wyzyskiwani.
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Wszystkie komentarze
Mylisz zjawiska. To, ze byly osobne oddzialy nie oznacza, ze czarni i biali zolnierze sie nie fraternizowali. Podobnie zolnierz bialy, spotkawszy czarnego, ktory byl wyzszy ranga, musial mu normalnie oddawac honory. Czego to nieucy-rewizjonisci nie wymysla!
Jakby czarny żołnierz się chciał z białym sfraternizować podczas WŚ II to mógłby tej fraternizacji nie przeżyć. A w czasie WŚ II nie tylko że utrzymano ścisłą segregację rasową to jeszcze tworzono nowe jednostki oparte na segregacji. A swoją drogą chętnie poczytam jak to w czasie WŚ II na Nowej Kaledonii czarni oficerowie komenderowali białymi żołnierzami. Czekam na takie teksty jako nieuk z niecierpliwością.