Fotografia jako wynalazek, została przedstawiona światu w roku 1839. Jednak sztukę "malowania światłem" znano już w starożytności. Pierwowzorem aparatu fotograficznego była camera obscura, której (z łac. oznacza ciemny pokój). używano do obserwacji astronomicznych, a w renesansie służyła jako urządzenie pomocnicze w rysowaniu. Było to ciemne pudełko z dziura po środku, przez którą dostawały się promienie słoneczne. Na tylnej ścianie pudełka, tworzyły one powiększony i odwrócony obraz. Jeśli włożyło się na tylnią ścianę materiał światłoczuły, uzyskiwano zdjęcie.
Już 100 lat przed wynalezieniem pierwszego aparatu fotograficznego wiadomo było, iż halogenki srebra, chlorek srebra oraz azotan srebra reagują na światło ciemniejąc. Problemem jednak było zagadnienie, jak utrwalić obrazy zanim sczernieją.
------
W latach dwudziestych XIX wieku Joseph Nicéphore Niépce, rozpoczął eksperymenty utrwalania obrazu przy pomocy camery obscura. W 1826 roku udało mu się utrwalić pierwszą fotografię "Widok z okna". Została wykonana na płytce cynkowej pokrytej asfaltem syryjskim, a jej czas naświetlania wynosił 8 godzin.
W 1829 roku Niépce rozpoczął pracę z Louisem Daguerrem, aby udoskonalić swoje odkrycie. Jednak po 4 latach zmarł. Daguerre kontynuował eksperymenty i dzięki nałożeniu na płytkę jodku srebra, skrócił czas naświetlania do 10 minut. Otrzymywane obrazy na płytce nie pozwalały na zrobienie odbitek. W 1839 roku przedstawił swój wynalazek jako własny.
Badania nad otrzymywaniem obrazu dzięki światłu prowadzone były również w Anglii. William Fox Talbot wynalazł proces negatywowy, który pozwala na zrobienie z jednego negatywu wielu odbitek. Nazwał to kalotypią. Technika ta nie była tak popularna na początku jak dagerotypia, gdyż wymagała dłuższego czasu naświetlania, natomiast obraz był nieostry. Jednak to ta technika pozwoliła na dalszy rozwój fotografii.
W 1861 roku James Clerk Maxwell utrwalił pierwszą barwną fotografię. Podstawy teoretyczne tego procesu opracował już w 1855 roku.
Potem powstało kilka innych sposobów na otrzymanie barwnej fotografii, jak np. autochrom braci Lumière, czy system Siergieja Prokudin-Gorskiego.
Jednak przełom nastąpił dopiero w 1936 roku, kiedy to Agfa i Kodak wprowadziły diapozytywowe materiały światłoczułe w postaci trójwarstwowych filmów małoobrazkowych. Dzięki temu fotografia kolorowa stała się dostępna dla amatorów. Zaraz potem w 1939 roku, laboratorium Agfy opracowało negatywowo-pozytywowy proces fotografii barwnej (używany do dziś).
Eadward Muybridge specjalizował się w fotografowaniu pejzaży. W 1878 roku dostał zlecenie na udowodnienie, iż koń podczas biegu odrywa cztery kopyta od ziemi. W tym celu Muybridge ustawił kilka aparatów obok siebie. Biegnący koń zahaczał o linki, które uwalniały spusty migawki i robiły zdjęcia. Dzięki temu zaprezentował ruch konia. Muybridge jest uważany za pioniera kinematografii.
Pod koniec XIX wieku George Eastman rozpoczął masową produkcję aparatów fotograficznych pod nazwą Kodak no. 1 za 25$ za sztukę. Hasło reklamowe Kodaka brzmiało "Ty naciskasz guzik, my robimy reszte". Dzięki temu każdy mógł nauczyć się fotografowania, a fotografia stała się bardzo popularna wśród laików.
Dążąc do obniżenia ceny aparatu Eastman wynalazł aparat Brownie przeznaczony dla dzieci, który kosztował tylko 1$. Dzięki temu fotografia była dostępna dla każdego.
Fotografia szybko znalazła różne zastosowania. Po I Wojnie Światowej ludziom potrzebny był spokój i porządek. Wtedy to fotografowie starali się uchwycić obiekt w celach jedynie dokumentalnych. Prekursorem był Eugène Ateget. Fotografował architekturę Paryża taką jaką jest i która ma niedługo zniknąć. Używał przy tym archaicznego aparatu wielkoformatowego, dzięki któremu mógł o wiele więcej zobaczyć.
W ZSSR po przejęciu władzy przez bolszewików ważną rolę odgrywała propaganda. Fotografem-grafikiem, który doskonale się w tym realizował był Alexander Rodchenko.
Gdy Rosjanie w 1933 roku rozpoczęli budowę kanału Białomorskiego, Rodchenko pojechał uwiecznić to wydarzenie. Przedstawiona powyżej fotografia jest fotomontażem.
Oryginał był szary i płaski. Kontrast między tłem a punktem oraz dodany tekst w tle, przyciąga uwagę widza. Kanał budowali więźniowie polityczni oraz przestępcy, którzy dzięki tej pracy mieli przejść resocjalizację. W rzeczywistości 200 tys. z nich zginęło podczas pracy. W oryginale widzimy ich rozpacz, która została utajniona w propagandowej wersji.
Za ojca chrzestnego fotografii reportażowej uważa się Henri Carter-Bressona. To on wprowadził zasadę decydującego momentu. Tak jak myśliwy, czekał w miejscu na swoją ofiarę. Gdy jego kadr się wypełnił postacią, w odpowiednim momencie naciskał spust. Miał wspaniały zmysł kompozycyjny. W 1947 roku w Paryżu wraz z Robertem Capą, Davidem "Chim" Seymourem i George'em Rogerem, otworzył agencję fotograficzną "Magnum", która istnieje do dzisiaj. Magnum miało na celu odzwierciedlać niezależną naturę fotografów i szczególnie mieszać reportaż ze sztuką. Członkowie agencji pracują/pracowali dla największych i najlepszych magazynów tj. "Life", czy "National Geographic".
Robert Capa (współzałożyciel Magnum) był wybitnym fotografem wojennym. Zawsze fotografował krótką ogniskową i starał się być jak najbliżej centrum wydarzeń, często ryzykując życie. Potrafił doskonale uchwycić heroizm i charyzmę żołnierzy na froncie. Zginął z aparatem w ręku przez wybuch miny lądowej w Wietnamie.
Pierwsze aparaty cyfrowe wynalezione przez NASA w latach sześćdziesiątych były wykorzystywane do fotografii satelitarnej. Nowa technologia szybko odnalazła swoje zastosowanie dla różnych celów m.in. wojskowych, medycznych, czy archeologicznych. W 1981 roku firma Sony zaprezentowała pierwszy cyfrowy aparat fotograficzny. W 1979 roku Kodak wprowadził pierwszą megapikselową CCD (1,4 miliona pikseli), która poprzez elementy światłoczułe rejestruje, a następnie pozwala odczytać sygnał elektryczny powstały wskutek ilości padającego światła. Obecne profesjonalne lustrzanki mają ponad 20 megapikseli.
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze