Na zdjęciu: Zofia, 26 lat, Kielce.
Beata o mamie: Cokolwiek by się nie działo, powtarza mi: "Nie przejmuj się, pomyślisz o tym jutro". Nie wiem, jak to robiła, ale zawsze miała dla mnie czas. Ciężko pracowała, ale dom i rodzina były na pierwszym miejscu.
Edyta o mamie: Moja mama Barbara ma tym zdjęciu 16, może 17 lat. Są lata 60., jest licealistką. Ma ścięte włosy, ale ułożone tak, żeby wyglądały jak upięte - w jej szkole dziewczyny nie mogły mieć krótkich włosów, groziły za to srogie kary. Do tego jeździ motocyklem! Uwielbiam to zdjęcie za to, że w zniewolonym kraju jest na nim wolnym człowiekiem. To też jedna z najważniejszych rzeczy, jakiej my, córki, się od niej nauczyłyśmy: że mądrze rozumiana wolność, także wyboru, jest wartością nadrzędną.
Aleksandra o mamie Dorocie: Takiej mamy jak na zdjęciu nie znałam, nie pamiętam. I bardzo żałuję. Spokojna, zrelaksowana, wyluzowana, w dobrej formie fizycznej. Chciałabym, żeby taka jeszcze kiedyś była. Żeby była taka, jak na tych zdjęciach, a nie przepracowana i zmęczona, jak jest dziś. Życzę jej tego z całego serca.
Iza o mamie Grażynie: Mama na tym zdjęciu ma 28 lat, jest już żoną taty i mamą trzyletniego Tomka, nie wie jeszcze, że za osiem miesięcy pojawię się na świecie ja.
Mama była dla mnie ideałem piękna, kobiecości i dobrego gustu. Była też chodzącą encyklopedią, pierwszą instancją, do której się odwoływałam we wszystkim, bo nie było Google, ani nawet Internetu - do tej pory nie wiem, skąd ona tyle wie. To ona wpoiła mi poczucie własnej wartości, zawsze powtarzała, że trzeba najpierw samemu się pokochać, docenić i być dla siebie wyrozumiałym, bo nikt za nas tego nie zrobi. Sami dla siebie musimy być dobrzy.
Ubierała mnie i traktowała jak księżniczkę, ale zawsze podkreślała, jak ważna jest dla kobiety niezależność, zaradność, siła, wyznaczanie celów i samoświadomość. Wiem też, że jest na świecie ktoś, kto akceptuje i kocha mnie bezgranicznie, a świadomość tego jest bezcenna.
Na zdjęci: Grażyna, chociaż w dokumentach oficjalnie jest Teresa, bo zawsze nie znosiła tego imienia.
Maria o mamie: Dla mojej Mamy najważniejsza była i jest rodzina oraz dom. Razem z Tatą wspólnie zbierali kamienie z pola na fundamenty naszego rodzinnego domu, stali w nocnych kolejkach po pustaki, kafelki etc. Tata ma umiejętności stolarskie, więc robił z drewna ramy okien, drzwi, schody, podłogi, a Mama dzielnie mu we wszystkim towarzyszyła i towarzyszy, malowała, lakierowała etc. Trzymała razem zawsze cała rodzinę swoim ciepłem, pracowitością, zaangażowaniem a przede wszystkim otwartością na rozmowę.
Najważniejsze, co od niej słyszałam to "Mario, trzeba rozmawiać". Dla mojej Mamy nie było tematów tabu, słuchała i doradzała - jak mądry rodzic i przyjaciel. Przekracza cały czas swoją chęcią rozwoju i otwartością na wszystko, co nowe, środowisko, z którego pochodzi. Rozwija się, zmienia i... dużo ćwiczy.
Anna o mamie: Na tym zdjęciu Mama ma 20 lat, jest malutka, drobna, sprawia wrażenie kruchej. Umie być silna, ale się nie przyznaje. Obok tata, 1968 r. Łazienki Królewskie.
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze