Wybierz prenumeratę, by czytać to, co Cię ciekawi Sprawdź ofertę
    Szukaj
    Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
    wyborcza.pl Zdjęcia

    Kolor cielisty, czyli jaki? Autorka projektu "Humanae" uchwyciła, jak bardzo kolorowi jesteśmy

    Zdjęcia
    Natalia Szostak, majaz
    Żyjemy w świecie, w którym kolor skóry nie jest sprawą pierwszego wrażenia, tylko takiego, które już pozostaje. Rozmowa z Angélicą Dass, brazylijską fotografką i aktywistką społeczną, autorką projektu "Humanae"
    Twój odcień w przemysłowej palecie Pantone to 7522 C. - To kolor mlecznej czekolady z przyprawami. Jestem zarówno czarna, jak i biała, mam w sobie krew rdzennych Brazylijczyków. Za to ty jesteś jaśniutka, jak mój mąż, który jest Hiszpanem. Jego skóra jest różowa, przypomina przypalonego słońcem homara. Mój projekt zaczął się, gdy się z nim związałam.
    Fot. ANGÉLICA DASS
    1 z 27

    Twój odcień w przemysłowej palecie Pantone to 7522 C. - To kolor mlecznej czekolady z przyprawami. Jestem zarówno czarna, jak i biała, mam w sobie krew rdzennych Brazylijczyków. Za to ty jesteś jaśniutka, jak mój mąż, który jest Hiszpanem. Jego skóra jest różowa, przypomina przypalonego słońcem homara. Mój projekt zaczął się, gdy się z nim związałam.
    Dlaczego właśnie wtedy? - Ludzi fascynowało, jak będą wyglądały nasze dzieci. Będą czarne czy białe? Bardzo mnie to dziwiło, bo moja rodzina od zawsze była pełna kolorów. Skóra mojego ojca przypomina gorzką czekoladę. Skóra mojej babci, która go adoptowała, jest jak z porcelany. To, jak kolor może definiować twoje życie, dowiedziałam się dopiero, gdy zetknęłam się z ludźmi spoza mojej rodziny. To było na pierwszych zajęciach z rysunku w podstawówce. Wszystkie dzieci miały namalować autoportret, ale tylko jedna kredka była w kolorze
    Fot. ANGÉLICA DASS
    2 z 27

    Dlaczego właśnie wtedy? - Ludzi fascynowało, jak będą wyglądały nasze dzieci. Będą czarne czy białe? Bardzo mnie to dziwiło, bo moja rodzina od zawsze była pełna kolorów. Skóra mojego ojca przypomina gorzką czekoladę. Skóra mojej babci, która go adoptowała, jest jak z porcelany. To, jak kolor może definiować twoje życie, dowiedziałam się dopiero, gdy zetknęłam się z ludźmi spoza mojej rodziny. To było na pierwszych zajęciach z rysunku w podstawówce. Wszystkie dzieci miały namalować autoportret, ale tylko jedna kredka była w kolorze "cielistym" - beżowa, wpadająca w róż. Pomyślałam sobie: "Też mam ciało, ale ono tak nie wygląda!". Później wiele razy przekonywałam się, że przez moją skórę gdzieś nie pasuję. Na przyjęciu u przyjaciela uznano mnie za pokojówkę; gdy spacerowałam z przyjaciółmi z Europy po plaży, ktoś zapytał, czy jestem prostytutką. Żyjemy w świecie, w którym kolor skóry nie jest sprawą pierwszego wrażenia, tylko takiego, które już pozostaje.
    Zaczęłaś fotografować. - Na początku sportretowałam siebie. Później - moich rodziców i dziadków, ciotki, kuzynów. Wybierałam 11-pikselowy punkt na nosie i z niego robiłam tło. Ale mój projekt nie dotyczy tylko kolorów. Trzy lata temu, kiedy dopiero zaczynałam tę pracę, przyszła do mnie niezwykle efektowna kobieta, świetnie ubrana, z zadbaną fryzurą. Stanęła przed kamerą i zapytała:
    Fot. ANGÉLICA DASS
    3 z 27

    Zaczęłaś fotografować. - Na początku sportretowałam siebie. Później - moich rodziców i dziadków, ciotki, kuzynów. Wybierałam 11-pikselowy punkt na nosie i z niego robiłam tło. Ale mój projekt nie dotyczy tylko kolorów. Trzy lata temu, kiedy dopiero zaczynałam tę pracę, przyszła do mnie niezwykle efektowna kobieta, świetnie ubrana, z zadbaną fryzurą. Stanęła przed kamerą i zapytała: "Fotografujesz homoseksualistów?". Po czym uśmiechnęła się i dodała: "Może będę pierwsza". Na moich zdjęciach są niemowlęta i ludzie śmiertelnie chorzy, mieszkańcy przytułku dla bezdomnych w Paryżu i biznesmeni z listy najbogatszych. W ten sposób z osobistego projektu, który opowiadał o mojej samotności i o historii mojej rodziny, "Humanae" stał się projektem globalnym.
    Dlaczego to tak ważne dla ciebie? - To dla mnie jak terapia. Każda osoba, która staje przed moim aparatem, pozwala mi poradzić sobie z sytuacjami, które mnie spotkały ze względu na stereotypy dotyczące mojej płci, koloru skóry, pochodzenia. Kobiety w Indiach wybielają sobie skórę kremami, które ją niszczą. W Korei im człowiek jest bielszy, tym wyżej stoi w hierarchii społecznej. Nawet w Hiszpanii, gdzie mieszkam, moja lekarka, która jest Saharawi i ma ciemną skórę, w swoim szpitalu kilkakrotnie została uznana za sprzątaczkę. Nie mam nic przeciwko byciu pokojówką czy kucharką, ale nie zgadzam się, żeby mój kolor skóry predestynował mnie tylko do takich zawodów. Miałam szczęście. Mój ojciec, syn pokojówki, został adoptowany przez majętnych białych ludzi. Dzięki temu ja mogłam studiować coś tak nieprzydatnego jak sztuka. Wiele razy słyszałam:
    Fot. ANGÉLICA DASS
    4 z 27

    Dlaczego to tak ważne dla ciebie? - To dla mnie jak terapia. Każda osoba, która staje przed moim aparatem, pozwala mi poradzić sobie z sytuacjami, które mnie spotkały ze względu na stereotypy dotyczące mojej płci, koloru skóry, pochodzenia. Kobiety w Indiach wybielają sobie skórę kremami, które ją niszczą. W Korei im człowiek jest bielszy, tym wyżej stoi w hierarchii społecznej. Nawet w Hiszpanii, gdzie mieszkam, moja lekarka, która jest Saharawi i ma ciemną skórę, w swoim szpitalu kilkakrotnie została uznana za sprzątaczkę. Nie mam nic przeciwko byciu pokojówką czy kucharką, ale nie zgadzam się, żeby mój kolor skóry predestynował mnie tylko do takich zawodów. Miałam szczęście. Mój ojciec, syn pokojówki, został adoptowany przez majętnych białych ludzi. Dzięki temu ja mogłam studiować coś tak nieprzydatnego jak sztuka. Wiele razy słyszałam: "Jak na ciemnoskórą osobę jesteś bardzo wykształcona".
    Pierwszy raz znaczenie koloru uświadomiłaś sobie w szkole. Teraz prowadzisz warsztaty dla dzieci. - Przynoszę na zajęcia cztery kartki: czarną, białą, żółtą i czerwoną. Pytam:
    Fot. ANGÉLICA DASS
    5 z 27

    Pierwszy raz znaczenie koloru uświadomiłaś sobie w szkole. Teraz prowadzisz warsztaty dla dzieci. - Przynoszę na zajęcia cztery kartki: czarną, białą, żółtą i czerwoną. Pytam: "Do której z tych kartek pasujecie?". Okazuje się, że żaden z kolorów nie oddaje odcienia ich skóry. Później pokazuję im moje zdjęcia. Pod koniec zajęć pytam: "Kto z was jest koloru cielistego?". Wszystkie dzieci podnoszą ręce.
    Fot. ANGÉLICA DASS
    6 z 27

    Fot. ANGÉLICA DASS
    7 z 27

    Fot. ANGÉLICA DASS
    8 z 27

    Fot. ANGÉLICA DASS
    9 z 27

    Fot. ANGÉLICA DASS
    10 z 27

    Fot. ANGÉLICA DASS
    11 z 27

    Fot. ANGÉLICA DASS
    12 z 27

    Fot. ANGÉLICA DASS
    13 z 27

    Fot. ANGÉLICA DASS
    14 z 27

    Fot. ANGÉLICA DASS
    15 z 27

    Fot. ANGÉLICA DASS
    16 z 27

    Fot. ANGÉLICA DASS
    17 z 27

    Fot. ANGÉLICA DASS
    18 z 27

    Fot. ANGÉLICA DASS
    19 z 27

    Fot. ANGÉLICA DASS
    20 z 27

    Fot. ANGÉLICA DASS
    21 z 27

    Fot. ANGÉLICA DASS
    22 z 27

    Fot. ANGÉLICA DASS
    23 z 27

    Angélica Dass podczas przemówienia w trakcie TED'a 2016 w Vancouver
    Fot. Bret Hartman / TED
    24 z 27

    Angélica Dass podczas przemówienia w trakcie TED'a 2016 w Vancouver
    Angélica Dass podczas realizacji jednej z sesji zdjęciowej w ramach projektu
    Fot. Marian Leon
    25 z 27

    Angélica Dass podczas realizacji jednej z sesji zdjęciowej w ramach projektu "Humanae"
    Wystawa
    Fot. Juan Miguel Ponce
    26 z 27

    Wystawa "Humanae" w Walencji
    Wystawa
    27 z 27

    Wystawa "Humanae" w Sao Paulo
    Czytaj teraz

    Przydatne linki

    Więcej

      Popularne

      Komentarze
      Zaloguj się
      Chcesz dołączyć do dyskusji? Kup prenumeratę, by czytać artykuły i je komentować

      Wszystkie komentarze

      sortuj:
      od najnowszego od najstarszego od najpopularniejszego od najmniej popularnego
      Żyjemy w żałosnym zaścianku, gdzie każdy choć trochę inny wzbudza sensację, a często nienawiść. Nie pasujemy do Europy.
      już oceniałe(a)ś
      1
      0
      Zgłoś
      Odpowiedz
      Fajny projekt! Świetne te kolory. I bialego jakos nie widac...
      już oceniałe(a)ś
      1
      0
      Zgłoś
      Odpowiedz
      eee tam takie zdjęcia, na jednym człowieku obojętnie jakiej rasy są setki odcieni i kolorów. Wystarczy postudiować nagiego modela, studiowałem na ASP malarstwo to wiem. Na jednej gołej babie (rzekomo biała) jest zieleń, brąz, fiolet, niebieski, różowy, czerwony, kremowy, bordo i nie wiadomo co jeszcze. Autorka bardzo powierzchownie potraktowała temat moim zdaniem.
      już oceniałe(a)ś
      3
      4
      Zgłoś
      Odpowiedz
      Pokaż odpowiedzi (1)
      @tyberium1111 ale to o niej piszą a nie o tobie.. pewnie to wina "unych"
      już oceniałe(a)ś
      3
      2
      Zgłoś
      Odpowiedz
      No tak, szykuje się wojna w Europie, a Wyborcza publikuje takie głupoty. A nie można po prostu używać neutralnych nazw kolorow? Beżowy, kawowy, itd.
      już oceniałe(a)ś
      0
      1
      Zgłoś
      Odpowiedz
      Czy kolor cielisty uznaje sie za ch*owy?
      już oceniałe(a)ś
      0
      1
      Zgłoś
      Odpowiedz
      Pokaż odpowiedzi (1)
      @vounsky zależy od - wybacz wulgaryzm - ch...
      już oceniałe(a)ś
      2
      2
      Zgłoś
      Odpowiedz
      Patrzę po pokoju - wszyscy jesteśmy jednakowi. Patrzę na ulicy - wszyscy jesteśmy jednakowi. Nikogo kolorowego. Nawet koleżanki jakieś słabo opalone w tym roku. Autorka pisze z Tel-Avivu czy z Hajfy?
      już oceniałe(a)ś
      0
      1
      Zgłoś
      Odpowiedz
      Pokaż odpowiedzi (4)
      @ateistaodurodzenia Patrzę po swoim piętrze w pracy, w mieście w centrum Polski i widzę całą paletę, od jasnego różu przez beż, karmel, oliwkę, aż po heban. Wyściub nos poza własny kibel.
      już oceniałe(a)ś
      6
      6
      Zgłoś
      Odpowiedz
      @ateistaodurodzenia Może idź do okulisty, niech Cię sprawdzi pod kątem daltonizmu?
      już oceniałe(a)ś
      2
      2
      Zgłoś
      Odpowiedz
      @ateistaodurodzenia Nie przesadzaj. Bliźniaki jednojajowe nie występują w takim stężeniu ani w pokoju, ani na ulicy.
      już oceniałe(a)ś
      2
      2
      Zgłoś
      Odpowiedz
      @yrithee Pracujesz na posterunku policji na granicy z Niemcami jako sprzątaczka?...bo pyskata jesteś jak one.
      już oceniałe(a)ś
      0
      0
      Zgłoś
      Odpowiedz
      A tak naprawdę. Czy ludzie naprawdę są gotowi zabijać z powodu czegoś takiego jak kolor? Jakoś nie widziałem, aby na ulicy ludzie protestowali przeciwko temu, że pani M. pomalowała swój pokój na zielono.
      już oceniałe(a)ś
      0
      2
      Zgłoś
      Odpowiedz
      wyborcza.pl
      Serwisy partnerskie

      Copyright © Wyborcza sp. z o.o.

      Właściciel niniejszego serwisu nie wyraża zgody na zwielokrotnianie ani inne korzystanie z utworów rozpowszechnionych w tym serwisie, w celu eksploracji tekstów i danych. Więcej informacji w zastrzeżeniu dot. eksploracji tekstów i danych.