Prawa ręka w górę

17 kwietnia 2011 , Oslo, Anders Breivik podnosi zaciśniętą prawą pięść w czasie wejścia na salę sądową, w której odbywa się jego proces.

Czyli wyciągnięta do  przodu prawa ręka, nazywana jest "salutem rzymskim". Powitanie pochodzi prawdopodobnie ze starożytnego Rzymu, ale zostało rozpropagowane przez XVIII i XIX-wiecznych malarzy francuskich. Najbardziej znanym uwiecznieniem gestu jest obraz Jacquesa-Louisa Davida Przysięga Horacjuszy

W okresie międzywojennym włoscy faszyści przyjęli salut rzymski jako swój gest powitania odwołując się do tradycji rzymskiej. We włoskiej kulturze salut pojawił się w XX wieku w pierwszych niemych filmach o starożytnym Rzymie. Stąd gest zapożyczyli faszyści.

Niemieccy naziści przyjęli gest powitania dodając do niego słowa "Heil Hitler" ("Chwała Hitlerowi"). Początkowo tak witali się członkowie NSDAP. W 1933 roku gest stał się oficjalnym ogólnoniemieckim powitaniem.

W 1928 roku Rudolf Hess, jeden z najważniejszych funkcjonariuszy NSDAP napisał broszurę pod tytułem "Faszystowskie pozdrowienie", gdzie udowadniał, że gest jest czysto niemiecki.

Każde posiedzenie amerykańskiego Kongresu i wiele uroczystości państwowych wszelkiego szczebla zaczyna się od wygłoszenia "Pledge of Allegiance" czyli "deklaracji lojalności" wobec flagi USA. Deklarację wymyślił pod koniec XIX wieku Francis Bellamy - pisarz, pastor i dziennikarz czasopisma dla dzieci "Youth's Companion".

W ciągu 40 lat deklaracja zdobyła taką popularność, że w 1931 roku Kongres uwzględnił ją w przepisach dotyczących flagi.

Początkowo w czasie wygłaszania deklaracji obywatele podnosili prawą rękę w geście podobnym do salutu rzymskiego. W 1942 roku, z powodu zbytniego podobieństwa gest został zmieniony - teraz Amerykanie w czasie "Pledge of Allegiance" i hymnu USA kładą prawą rękę na sercu.

Na zdjęciu: Okres międzywojenny - amerykańscy uczniowie w czasie "Pledge of Allegiance"

Zaciśnięta, podniesiona pięść jest symbolem solidarności, walki o swoje prawa. Gest został spopularyzowany, gdy stał się logiem amerykańskiego, syndykalistycznego związku zawodowego IWW (Industrial Workers of the World).

Zaciśniętą pięść podnosili komuniści, anarchiści i trockiści. W czasie wony domowej w Hiszpanii gest nazywano salutem antyfaszystowskim, w USA w latach 60. - salutem Czarnych Panter.

W czasie Olimpiady w Meksyku 1968 roku dwóch amerykańskich sprinterów Tommie Smith i John Carlos, po zajęciu pierwszego i trzeciego miejsca w biegu na 200 metrów, podniosło zaciśnięte pięści w geście solidarności z Czarnymi. Początkowo zarówno Smith, jak i Carlos mieli podnieść lewe ręce, ale okazało się, że Carlos zapomniał wziąć z pokoju swoich czarnych rękawiczek. Australijski biegacz Peter Norman, który zajął 2 miejsce zasugerował im, by podzielili się jedną parą rękawiczek. Dlatego Smith podnosił prawą rękę a Carlos lewą.

Salut skautowski, to gest wymyślony przez założyciela pierwszej organizacji skautowskiej Roberta Baden-Powella. Według niego trzy palce miały symbolizować trzy zasady Skauta: szacunek dla Króla i Boga, chęć niesienia pomocy innym i  obowiązek przestrzegania prawa harcerskiego.

Gest przyjęło większość organizacji skautowych na świecie.

W większości współczesnych armii świata oficjalnym gestem powitania i oddania szacunku jest właśnie salut, czyli przyłożenie prawej ręki do głowy powyżej brwi. W zależności od armii, salutowanie jest dopuszczalne tylko gdy ma się na głowie nakrycie głowy (armia rosyjska), albo tylko na otwartej przestrzeni (lotnictwo USA).

W Polskiej armii żołnierze salutują dwoma palcami - nie robi tak żadna inna armia na świecie. Legenda głosi, że gestu zaczęto używać w czasie insurekcji kościuszkowskiej, gdy jeden z żołnierzy w czasie bitwy stracił dwa palce, a mimo to salutował swojemu przełożonemu.

Ten sposób salutowania przysparzał polskim żołnierzom kłopotów. W czasie II wojny światowej, alianccy oficerowie oskarżali ich o brak szacunku, gdyż uważali, że Polacy salutują do nich jak do skautów.