Mgła nigdzie nie jest taka, jak w Londynie. Gdy nas otoczy, czujemy się jak towarzysze Sherlocka Holmesa

STEFAN WERMUTH/REUTERS

1 z 12

Londyńska mgła to nie to samo, co mgła w dowolnym innym mieście. Jest niemal legendarna, przywodzi na myśl bohaterów książek sir Arthura Conan Doyle'a - twórcy postaci Sherlocka Holmesa. Gdy otoczy nas londyńska mgła czujemy się jak Brytyjczycy przemierzający te ulice na przełomie XIX i XX wieku. Na zdjęciu: londyński policjant na warcie w pobliżu Big Bena.

STEFAN WERMUTH/REUTERS

2 z 12

Przedstawiciele branży transportowej zapewne nie są takimi miłośnikami londyńskiej mgły, jak fani literatury gotyckiej. Co roku z powodu jesiennej gęstej mgły i smogu lotniska w Londynie maja poważne problemy. Wyloty i przyloty samolotów są opóźnione, czasem nawet anulowane. A to dla przewoźników oznacza ogromne straty. Na zdjęciu: mewa przelatuje przed tonącym we mgle Big Benem.

TOBY MELVILLE/REUTERS

3 z 12

Most Milenijny nad Tamizą. Powstał w 2000 roku. To znaczy, że Kuba Rozpruwacz nie miał okazji po nim chodzić; nie mógł być też miejscem akcji żadnego opowiadania o Holmesie. Zasłynął za to dzięki... Harry'emu Potterowi, a w zasadzie złym bohaterom tej serii powieści i filmów - śmierciożercom, którzy most kompletnie zniszczyli (w ekranizacji, a nie w książce - w niej zniszczony został fikcyjny most wymyślony przez J.K. Rowling). Most, mimo że jest zdecydowanie nowoczesny, w londyńskiej mgle prezentuje się równie tajemniczo, co zabytkowy Westminster Bridge.

STEFAN WERMUTH/REUTERS

4 z 12

Skryte we mgle Big Ben i Pałac Westminsterski - miejsce posiedzeń Parlamentu Zjednoczonego Królestwa. Te budynki wyglądają majestatycznie nawet w słoneczny letni poranek, a co dopiero w gęstej brytyjskiej mgle...

STEFAN WERMUTH/REUTERS

5 z 12

Turysta usiłuje sfotografować Big Bena. Mgła nieco mu to utrudnia, ale to nieważne, bo zgodnie ze starą zasadą znaną wszystkim fotografom - we mgle trudno jest zrobić brzydkie zdjęcie.

STEFAN WERMUTH/REUTERS

6 z 12

Londyńska latarnia, a za nią zamglone Londyńskie Oko - koło obserwacyjne stojące na południowym brzegu Tamizy niedaleko mostów Westminster i Hungerford. Ma wysokość 135 metrów, a jego obrót trwa pół godziny. To stosunkowo nowy element londyńskiego krajobrazu. Jego budowę zakończono w 1999 roku. Mimo tego, w gęstej mgle - jak wszystko w Londynie - wygląda, jakby powstało 100 lat wcześniej. Bez trudu można wyobrazić sobie Sherlocka Holmesa wypatrującego rzezimieszków z jednej z kabin Londyńskiego Oka.

TOBY MELVILLE/REUTERS

7 z 12

Spacer wzdłuż Tamizy. Oczywiście - w gęstej mgle. W końcu to Londyn. I jesień. W takiej scenerii spokojnie można by kręcić kolejny film o Kubie Rozpruwaczu.

TOBY MELVILLE/REUTERS

8 z 12

Most Westminsterski wyjątkowo dobrze - jak na porę roku - widoczny.

STEFAN WERMUTH/REUTERS

9 z 12

Barka na Tamizie, w pobliżu Pałacu Westminsterskiego. To nie jest dobra pogoda do żeglugi...

DYLAN MARTINEZ/REUTERS

10 z 12

To zdjęcie przypomina 'Psa Baskerville'ów'. Trochę. Ten oryginalny, jak pisał sir Artur Conan Doyle był 'czarny jak węgiel, olbrzymi - taki, jakiego dotąd nie widziały oczy żadnego śmiertelnika. Z jego otwartej paszczy buchał ogień, ślepia żarzyły się jak węgle, a po całym jego ciele pełzały migotliwe płomyki'.

STEVE PARSONS/AP

11 z 12

Samolot na płycie lotniska Heathrow. Czeka na opadnięcie mgły.

TOBY MELVILLE/REUTERS

12 z 12

Most Westminsterski.