Sto dni walki z grawitacją. Życie w zagrożonej ciąży

Jakub i Ewelina przez sto dni czekali na dzieci z zagrożonej przedwczesnym porodem ciąży. Ten fotoreportaż to bardzo osobista opowieść o trzech miesiącach oczekiwania w ciągłej niepewności

Fot. Jakub Ociepa

1 z 19

Jakub i Ewelina przez sto dni czekali na dzieci z zagrożonej przedwczesnym porodem ciąży. Ten fotoreportaż to bardzo osobista opowieść o trzech miesiącach oczekiwania w ciągłej niepewności

EWLINA: Najgorsze były dla mnie trzy tygodnie, gdy jeszcze leżałam w domu. Bałam się za każdym razem, gdy musiałam wstać do toalety. Bałam się, co będzie, jak w końcu zacznę rodzić i będę musiała zejść z tego naszego trzeciego piętra bez windy.

Fot. Jakub Ociepa

2 z 19

EWLINA: Najgorsze były dla mnie trzy tygodnie, gdy jeszcze leżałam w domu. Bałam się za każdym razem, gdy musiałam wstać do toalety. Bałam się, co będzie, jak w końcu zacznę rodzić i będę musiała zejść z tego naszego trzeciego piętra bez windy.

EWELINA: Najbardziej boli dusza. Szymek i Ryś byli chciani, zaplanowani. A ja jestem lekarką, więc gdy w połowie ciąży powiedziano mi o zagrożeniu, wiedziałam, co się może zdarzyć.

Fot. Jakub Ociepa

3 z 19

EWELINA: Najbardziej boli dusza. Szymek i Ryś byli chciani, zaplanowani. A ja jestem lekarką, więc gdy w połowie ciąży powiedziano mi o zagrożeniu, wiedziałam, co się może zdarzyć.

EWELINA: basen, mycie w misce z wodą. To była moja wielka góra, na którą codziennie się wspinałam. Bycie lekarzem i znajomość szpitala zawodowo niewiele pomaga odnaleźć się po tej drugiej stronie. Druga rzecz to starałam się nie kłaść codziennie spać z myślą, co będzie za miesiąc. Zresztą 'kłaść się' to przesada, przecież ja się w ogóle nie kładłam! Bo cały czas leżałam.

Fot. Jakub Ociepa

4 z 19

EWELINA: basen, mycie w misce z wodą. To była moja wielka góra, na którą codziennie się wspinałam. Bycie lekarzem i znajomość szpitala zawodowo niewiele pomaga odnaleźć się po tej drugiej stronie. Druga rzecz to starałam się nie kłaść codziennie spać z myślą, co będzie za miesiąc. Zresztą 'kłaść się' to przesada, przecież ja się w ogóle nie kładłam! Bo cały czas leżałam.

JAKUB: żeby nie wariować, zacząłem robić Ewelinie zdjęcia. Fotografowanie pomogło mi znaleźć się w tej sytuacji.

Fot. Jakub Ociepa

5 z 19

JAKUB: żeby nie wariować, zacząłem robić Ewelinie zdjęcia. Fotografowanie pomogło mi znaleźć się w tej sytuacji.

EWELINA: w szpitalu poczułam się bezpieczniej. Wiedziałam, że tu są świetni specjaliści neonatolodzy. No i tu już w ogóle nie wstawałam. Dziewięć tygodni leżałam z uniesioną miednicą, w pozycji 'antygrawitacyjnej'.

Fot. Jakub Ociepa

6 z 19

EWELINA: w szpitalu poczułam się bezpieczniej. Wiedziałam, że tu są świetni specjaliści neonatolodzy. No i tu już w ogóle nie wstawałam. Dziewięć tygodni leżałam z uniesioną miednicą, w pozycji 'antygrawitacyjnej'.

Fot. Jakub Ociepa

7 z 19

EWELINA: czułam, jak cały personel mi kibicuje, byłam tą, która wtedy najdłużej leżała na oddziale.

Fot. Jakub Ociepa

8 z 19

EWELINA: czułam, jak cały personel mi kibicuje, byłam tą, która wtedy najdłużej leżała na oddziale.

Fot. Jakub Ociepa

9 z 19

EWELINA: Dzieci, które rodzą się w 23.-24. tygodniu, ma ją minimalne szanse na przeżycie. Jeśli przeżyją, zazwyczaj czeka je długa walka o zdrowie.

Fot. Jakub Ociepa

10 z 19

EWELINA: Dzieci, które rodzą się w 23.-24. tygodniu, ma ją minimalne szanse na przeżycie. Jeśli przeżyją, zazwyczaj czeka je długa walka o zdrowie.

Fot. Jakub Ociepa

11 z 19

EWELINA: Przez moją salę przewinęło się 20 dziewczyn. Rozmowy z nimi oraz codzienne odwiedziny Kuby i najbliższych przyjaciół to było jedyne, co mnie odrywało od zmieniających się kolorów liści za oknem i patrzenia w sufit. Próbowałam czytać, ale nie szło.

Fot. Jakub Ociepa

12 z 19

EWELINA: Przez moją salę przewinęło się 20 dziewczyn. Rozmowy z nimi oraz codzienne odwiedziny Kuby i najbliższych przyjaciół to było jedyne, co mnie odrywało od zmieniających się kolorów liści za oknem i patrzenia w sufit. Próbowałam czytać, ale nie szło.

EWELINA: na tym zdjęciu jestem z Szymkiem i Rysiem dwie doby po porodzie. Miałam cesarskie cięcie, przez pierwszą dobę nie mogłam się nimi zajmować, ale drugiego dnia już byli ze mną cały czas.

Fot. Jakub Ociepa

13 z 19

EWELINA: na tym zdjęciu jestem z Szymkiem i Rysiem dwie doby po porodzie. Miałam cesarskie cięcie, przez pierwszą dobę nie mogłam się nimi zajmować, ale drugiego dnia już byli ze mną cały czas.

Fot. Jakub Ociepa

14 z 19

JAKUB: Ewelina zadzwoniła o trzeciej w nocy, że ma mocne skurcze. Zdążyłem przyjechać do szpitala, wszedłem na oddział i usłyszałem strasznie głośny ryk. Pytam pielęgniarkę, czy to możliwe, że to moje bliźniaki. Potwierdziła. Ryś przyszedł na świat minutę po Szymku. Cały personel twierdzi, że obaj wyjątkowo głośno krzyczeli.
Następnego dnia Szymek, starszy, już ścisnął mnie mocno za palec.

Fot. Jakub Ociepa

15 z 19

JAKUB: Ewelina zadzwoniła o trzeciej w nocy, że ma mocne skurcze. Zdążyłem przyjechać do szpitala, wszedłem na oddział i usłyszałem strasznie głośny ryk. Pytam pielęgniarkę, czy to możliwe, że to moje bliźniaki. Potwierdziła. Ryś przyszedł na świat minutę po Szymku. Cały personel twierdzi, że obaj wyjątkowo głośno krzyczeli. Następnego dnia Szymek, starszy, już ścisnął mnie mocno za palec.

Fot. Jakub Ociepa

16 z 19

JAKUB: wiesz, poznaliśmy wiele par, które też miały problemy w ciąży i oni nie mieli tyle szczęścia, u nich nie było happy endu.

Fot. Jakub Ociepa

17 z 19

JAKUB: wiesz, poznaliśmy wiele par, które też miały problemy w ciąży i oni nie mieli tyle szczęścia, u nich nie było happy endu.

EWELINA: Szymek, starszy, już zbiera się do raczkowania, to odkrywca świata, ciągle coś skombinuje, bierze w łapki, co się da. Ale w okazywaniu uczuć jest znacznie bardziej powściągliwy od brata. Ryś to obserwator, ale nikt się tak szeroko nie uśmiecha jak on

Fot. Jakub Ociepa

18 z 19

EWELINA: Szymek, starszy, już zbiera się do raczkowania, to odkrywca świata, ciągle coś skombinuje, bierze w łapki, co się da. Ale w okazywaniu uczuć jest znacznie bardziej powściągliwy od brata. Ryś to obserwator, ale nikt się tak szeroko nie uśmiecha jak on

JAKUB: codziennie między 17 a 19 jest dramat, chyba chłopaki są już wtedy rozdrażnione i dają w kość. Staramy się w tych godzinach być z nimi razem. Ale dziś Ewelina musiała zostać sama, więc patrzę z podziwem, że jeszcze ma siłę z nami teraz rozmawiać

Fot. Jakub Ociepa

19 z 19

JAKUB: codziennie między 17 a 19 jest dramat, chyba chłopaki są już wtedy rozdrażnione i dają w kość. Staramy się w tych godzinach być z nimi razem. Ale dziś Ewelina musiała zostać sama, więc patrzę z podziwem, że jeszcze ma siłę z nami teraz rozmawiać