Kim są ludzie pracujący na kolei?

Dariusz Kutera, od 32 lat dyżurny ruchu w Hrubieszowie. Jest pszczelarzem i fajczarzem, choć nie jest fajkarzem. Prosi, żeby zacząć tak: Na stacji granicznej kieruje ruchem pociągów z Ukrainy do Polski. Przepuszcza wagony z rudą, węglem, propanem-butanem. Kiedyś przepuszczał również ludzi, ale przewóz ludzi zamarł. Nie podróżuje. Tyle tylko co na rowerze do pasieki. O pszczołach wie wiele, na przykład, że na łyżeczkę miodu pracuje całe życie 12 pszczół, a na kilogram miodu pszczoły muszą oblecieć 4 miliony kwiatków. Oprócz pszczół ma fajki ? 70 sztuk. Zaczął zbierać po lekturze przygód Robinsona Crusoe. Był tam opis gabinetu nieżyjącego ojca Robinsona; na biurku leżała fajka, czuć było aromat tytoniu. Uwiedziony tym opisem kupił polską fajkę z drzewa gruszy. Potem wzbogacił się o modele angielskie, włoskie, niemieckie ? z korzenia greckiego wrzośca, kuzyna polskiego wrzosu. Powtarza laikom, że fajkarz robi fajki, a fajczarz je pali.

Małgorzata Król, od 33 lat na kolei, naczelnik Działu Logistyki PKP Cargo w Tarnowskich Górach. Żadna tam Małgorzata Król, tylko Margaret Feljan. Bo to Margaret Feljan pisze: 'Na skrzydłach kwilących mew wzlatuję do słońca/ Zamykam oczy, unoszę ramiona i?Czuję, jak wiatr unosi brzeg i zawija sukienkę'. Tak, naczelniczka Król pisze wiersze jako Margaret Feljan ? Feljan to od imienia jej rodziców, Felicji i Jana. Wydała też dwie książki dla młodzieży ? 'Zanim zakwitną kasztany' i 'W cieniu marzeń'. Myśli o powieści obyczajowej dla dorosłych. Napisze ją, kiedy domownicy pójdą spać. Wtedy łatwiej przychodzą słowa. Najważniejszą podróż odbyła z mężem do Mongolii, koleją transsyberyjską, pięć dni jechali. Wybrali pociąg, bo chcieli poznać ludzi. W samolocie wszyscy ważni i w chmury patrzą.

Piotr Kotlarski, na kolei od 31 lat, maszynista w Wolsztynie. Nigdzie nie podróżuje, tyle co parowozem pojeździ do Poznania. Przyzwyczaił się do swojej lokomotywy i trochę boi się dnia, kiedy każą mu przesiąść się do elektryka. W lokomotywie jest atmosfera ? pomocnik dorzuca węgla do pieca, a ludzie patrzą, jak zasapana ciągnie wagony.Hobby nie ma, bo na hobby trzeba wydawać.

Edward Szmydt, na kolei od 27 lat, monter specjalista w Wolsztynie. Reperuje parowozy ? takie, w których trzeba rozpalić w piecu, żeby pojechały w trasę. Wyjeżdżają z parowozowni dwa razy na dzień, od poniedziałku do piątku. Wjeżdżają na Dworzec Główny w Poznaniu i ludzie się dziwią, że kolejarze jeszcze w piecu palą. Najważniejsze podróże Szmydt w życiu miał, kiedy pracował na kolei w Tychach. Raz w miesiącu, w sobotę, wsiadał w Katowicach do pociągu relacji Przemyśl ? Szczecin, po 13 godzinach wysiadał w Gryfinie, potem jeszcze trochę kilometrów autobusem i kawałek polami na nogach. Dla dziewczyny miał popołudnie, wieczór, poranek. Rok tak podróżował. Potem wzięli ślub, urodziły się dwie córki. Najdalej był z kolejarzami w Budapeszcie; parowozem pojechali, na zaproszenie muzeum, ale jego nazwy nie pamięta. Jechali na zimno, to znaczy elektryk ciągnął parowóz i wagon socjalny. Po Węgrzech pojeździli na ciepło, do Polski wracali na zimno.

Bogumiła Trojanowska, od 31 lat na kolei, Oddział Gospodarowania Nieruchomościami w Gdańsku. Podróżuje po Europie pociągami. 27 lat temu pojechała nad Ren i przeżyła szok, gdy zobaczyła układ zamknięty w WC. Porównywalny szok przeżyła kilka miesięcy temu nad Wisłą, gdy zobaczyła, jak konduktor TLK rozmawia z turystami po francusku. Była pociągiem we Włoszech, Francji, Czechach, Bułgarii. Ale najważniejszą kolejową podróż odbyła do Zagórza ? z rowerem i mężem. Potem popedałowali nad Solinę. Poza rowerem ma bieganie. Zaczęła biegać po urodzeniu drugiego dziecka. Stali bywalcy parku Oliwskiego wołali za nią: 'Biegaj, biegaj. A jak się wybiegasz, to przyjdź się napij!'. Ale ona biegła dalej, nie zważała na szyderstwa. Oprócz ruchu lubi kuchnię: 'Latem moim hitem jest torcik bezowy z bitą śmietaną oraz truskawkami ? przy czym bezę suszę sama'.

Józef Klaczak, na kolei od 37 lat, elektromonter sieci trakcyjnej w Czechowicach-Dziedzicach. Radio wiecznie w chałupie trzeszczało, bo nie było internetu, ale był dom kultury, a w nim klub krótkofalowców. Dzisiaj prezesuje klubowi w Żywcu. Krótkofalarstwo to zabawa z radiem, coś jak CB Radio, tylko technika bardziej rozwinięta, bo na cały świat można mówić. Chodzi o to, żeby doprowadzić do łączności, podać raporty; można i poplotkować, ale tajemnicy państwowej zdradzać nie wolno. W ciągu dwóch lat zrobił 8 tys. łączności, 'odwiedził' ponad 100 krajów. Najdalej był w Nowej Zelandii, próbował dotrzeć do Korei Północnej. Lubi robić łączności rano, przed wyjściem na pociąg. Wstaje o 4.00, pije kawę, szuka. Wczoraj ładnie chodziła Grenlandia. Najważniejszą podróż odbył z żoną i synem do Chorwacji ? nie na falach, ale polonezem truckiem. Jak wjechał na kemping, to Włosi i Niemcy patrzyli zdziwieni. Jak ściągnął koło, bo uszczelka hamulcowa popuściła, to bili brawo.

Wiesława Pawlicka, na kolei od 34 lat, elektromonter specjalista. Szefuje męskiemu światu, to znaczy trzema warsztatami InterCity w Warszawie. Pod jej okiem naprawiane jest to, co elektryczne w wagonach ? wzmacniacze, regulatory ogrzewania i oświetlenia. Przyznaje, że kobiecie w męskim świecie nie jest łatwo, jej wiedza musi być na 100 procent, podczas gdy mężczyźni mogą wiedzieć na 50. Od dziecka bardziej lubiła kombinerki niż lalki. Skończyła technikum elektroniczne, potem podkusiła ją psychologia. Przez pół roku pracowała z dziećmi autystycznymi; do kolei trafiła tylko na rok, a została już na 34. Lubi podróżować pociągiem, lubi podróżować samolotem, ale najważniejszą podróż odbyła balonem. W kolorach wschodzącego słońca widziała. Kapadocję ? domy wykute w skałach i słyszała, jak budzą się meczety.

Wiesław Aniśko, na kolei od 36 lat, Rzemieślnik w Warsztacie Napraw Lokomotyw PKP Cargo w Rybniku. Jak elektrowóz niedomaga, to pchają go do niego ? różne modele, ST 42, ST 41 ? zwane w środowisku 'Bolkiem i Lolkiem', bo dwuczłonowe, albo 'Jamnikiem', bo takie długie. Więc Aniśko wczołguje się pod 'Bolka i Lolka' (tudzież 'Jamnika'), uzupełnia oleje, wymienia klocki, przegląda sprężarki. Zna na pamięć ten organizm; jakby miał w nocy naprawiać, to bez latarki. I pomyśleć, że po szkole starał się o pracę na kopalni, ale powiedzieli mu, że ma słaby wzrok i w ciemnościach niewiele zrobi.