Niemcy to kraj imponującej liczby zamków, pałaców, twierdz i fortec. Takich budowli jest tu aż 25 tys. To niezwykłe pamiątki minionych epok, świadectwa potęgi ich władców. Wiele z nich pozwala przenieść się aż do czasów średniowiecza. Można je odkrywać na wiele sposobów, podążając wytyczonymi szlakami lub tworząc własne trasy i umieszczając na nich obiekty z ulubionych epok.

Można też zdać się na los. Niemal każdy region skrywa prawdziwe perły, na które można natknąć się przy okazji podróżowania po Niemczech. Takie skarby zachwycają jeszcze bardziej, każąc wracać i poszukiwać wciąż nowych świadectw historii.

Pierwsze zamki w Niemczech powstawały w okresie średniowiecza. Budowano je jako ośrodki władzy, stąd lokowano je często na wysokich, trudno dostępnych wzgórzach i ogradzano wysokimi murami. Nieliczne przetrwały w swej pierwotnej architekturze do dnia dzisiejszego, w wielu można jednak podziwiać fragmenty pierwszych budowli. Pamiętają najazdy wrogów i nierzadko szalone wizje architektoniczne nowych właścicieli. Niezależnie od tego, do którego zamku dotrzemy, nie będziemy rozczarowani. Ale jest kilka obiektów, które koniecznie trzeba zobaczyć.

Na tle bujnej, zielonej roślinności i błękitnego nieba, wygląda jak wyjęty z kadrów bajki. Nie bez powodu był pierwowzorem zamku „Śpiącej Królewny” w Disneylandach i scenografią dla kilku filmów. Pomysłodawcą zamku, był słynący z romantycznej natury i zamiłowania do świata baśni król Ludwik II, zwany Szalonym. Budowę zamku rozpoczęto 5 września 1869 roku. Trwała 17 lat. Ludwik II nie doczekał jej końca, ale za to pozostawił po sobie prawdziwe dzieło sztuki. Zamek zachwyca zarówno z zewnątrz, jak i wewnątrz. Zobaczyć można tu imponującą, osiągającą wysokość 15 metrów i olśniewającą wystrojem, utrzymanym w złoto-niebieskiej kolorystyce, salę tronową. Wyjątkowych miejsc jest tu więcej, jak choćby Sala Śpiewaków, największa w całym zamku. Ozdobiona malowidłami inspirowanymi operami Richarda Wagnera „Lohengrina” i „Parsifala” miała być miejscem największych przedstawień. W 2007 roku zamek znalazł się na liście finalistów „Nowych siedmiu cudów świata”. Zajął 8. miejsce.

Jego budowa rozpoczęła się pod koniec XVIII wieku z inicjatywy Wilhelma IX. Wykonanie budynku zlecił swojemu nadwornemu architektowi Heinrichowi Christophowi Jussowowi. Głównym założeniem, jakie przyświecało podczas budowy, było nadanie budowli takich cech, aby sprawiała z zewnątrz wrażenie zrujnowanej i opuszczonej średniowiecznej warowni. I to się doskonale udało. Zamek przyciąga wzrok wspaniałą architekturą. W środku zobaczyć można, oprócz książęcych apartamentów, również zbrojownię i neogotycką kaplicę. W krypcie pod kaplicą spoczywa Wilhelm IX. Zamek ucierpiał podczas II wojny światowej. Najbardziej zniszczone zostało jego południowe skrzydło. Detale, które pozostały, pozwoliły na jego rekonstrukcję. Warto nie tylko wejść do środka, ale i przespacerować się alejkami zamkowego parku.

To trzeci zamek, który istniał w tym miejscu. Jego obecny wygląd zawdzięcza się wizji króla pruskiego Fryderyka Wilhelma IV. Słynący z zamiłowania do architektury średniowiecza, postanowił w 1852 roku odtworzyć zamek swoich przodków, zlecając to zadanie Friedrichowi Augustowi Stülerowi, czołowemu wówczas architektowi w Berlinie. Budowa zamku trwała 15 lat. Dziś zachwyca pięknem. Zamek ma 140 pokoi, a wśród jego największych atrakcji wymienić wypada bibliotekę z zachwycającymi malowidłami ściennymi, komnatę z łóżkiem króla, pokój z drzewem genealogicznym i pokój królowej znany jako Niebieski Salon. Atrakcją jest zamkowy browar, który waży swoje własne piwo. Można go smakować, podziwiając przepiękne widoki. Z zamku, przy dobrej pogodzie widać nawet Stuttgart.

Obiekt często zmieniał właścicieli i był rozbudowywany. Dzisiaj znajduje się tu muzeum, w którym odkryć można średniowieczne skarby. Zamek Stolzenfels uważany jest z kolei za jeden z najwspanialszych przykładów nadreńskiego romantyzmu. Został zbudowany w 1250 roku jako zamek warowny. W 1689 roku doszczętnie zniszczyły go wojska francuskie. Dopiero niemal 150 lat później król pruski Fryderyk Wilhelm IV zdecydował się zbudować tu swoją letnią rezydencję. Zamek został odbudowany i dziś zachwyca. Największą atrakcję wewnątrz stanowią Mała i Duża Sala Rycerska. Ich ściany zdobią freski przywołujące historię imperium niemieckiego. Z Małej Sali Rycerskiej można przejść na taras widokowy znajdujący się na dachu zamkowego kościoła. Rozpościera się stąd spektakularny widok na dolinę środkowego Renu. Szukając dreszczyku emocji, trzeba wybrać się do Königstein, nieopodal Drezna i zobaczyć tamtejszą twierdzę.

Zachowany spis skazanych z lat 1591-1922 zawiera prawie 1000 nazwisk, wśród nich wiele znanych osób. Przebywali tu m.in. Johann Friedrich Böttger, współwynalazca europejskiej porcelany, rosyjski rewolucjonista Michaił Bakunin oraz polscy książęta Jakub i Konstanty Sobiescy. Podczas II wojny światowej zorganizowano tutaj oflag dla polskich wojskowych, od października 1939 roku na Königstein przebywało 26 generałów i 350 oficerów z ordynansami.


Dziś wewnątrz twierdzy Königstein czeka wiele pamiątek z tamtych czasów. Znajduje się tu ponad 50 imponujących budowli, w tym koszary czy kazamaty, są liczne, tajemnicze zaułki i magazyny. Wizyta w twierdzy Königstein zajmuje długie godziny. Czas wypełnia 14 wystaw. W Starej Zbrojowni można zobaczyć armaty i moździerze, ciężkie działa, ręczną broń palną i inne elementy uzbrojenia liczące nierzadko ponad 400 lat, a nawet poczuć zapach prochu. W Domu Studziennym jest okazja do zajrzenia w głąb liczącej 152,5 metry głębokości studni – najgłębszej w całej Saksonii i drugiej pod względem głębokości w Niemczech.


Największą i najważniejszą wystawą w twierdzy jest In Lapide Regis. W ponad 30 pomieszczeniach zaprezentowano w ciekawy i obrazowy sposób historię Königstein, począwszy od pierwszej pisemnej wzmianki o twierdzy aż do utworzenia muzeum w 1955 roku. Gratką dla dzieci jest możliwość zwiedzania tej wystawy w strojach z dawnej epoki. Ale nie tylko. Najmłodsi mogą poznawać twierdzę, oglądając prezentacje multimedialne, filmiki na ekranach dotykowych i grając w gry.
Twierdza Königstein skąpana jest w przepięknym, zielonym krajobrazie. Wzdłuż jej murów ciągnie się szlak widokowy o długości 1,7 km. Oferuje fantastyczne widoki na Park Narodowy Szwajcarii Saksońskiej, dolinę Łaby, a nawet Drezno.

Pałace, w przeciwieństwie do zamków, pozbawione były funkcji obronnej. Nie lokowano ich na wysokich wzgórzach i nie chroniono do nich dostępu wysokimi murami. Budowano je w otoczeniu pięknej przyrody. Miały służyć jako letnie rezydencje, miejsca odpoczynku, ale też spotkań ze sztuką, muzyką i przede wszystkim naturą. Stąd przywiązywano ogromną wagę do tworzenia wokół nich ogrodów i parków. Dzisiaj można spacerować wytyczonymi w przeszłości ścieżkami, smakując ciszy w otoczeniu przepięknej architektury.

W 1723 roku król August II Mocny zdecydował o przebudowie renesansowego pałacu na barokowy. Najlepsi saksońscy rzemieślnicy i artyści mieli udział w tworzeniu wnętrz 7 sal i ponad 200 komnat. Już po śmierci króla powstała bażanciarnia, port i latarnia. Wewnątrz pałacu można dzisiaj podziwiać imponującą kolekcję trofeów myśliwskich, kunsztowne, pozłacane tapety ze skóry, przepiękną porcelanę oraz „pokój z piór”, ozdobiony ponad milionem ptasich piór. Na terenie ogrodów Moritzburga znajduje się jeszcze jedna wyjątkowa atrakcja –Pałacyk Bażanci, najmniejszy pałac w Saksonii.

Jedną z nich jest Szlak Zamków (Burgenstraße), rozciągający się na długości 1,2 tys. kilometrów. Na trasie zlokalizowanych jest aż 70 obiektów. Smakosze złocistego trunku powinni wybrać Szlak Zamków i Piwa (Bier-und Burgenstraße). Mierzy 500 kilometrów długości. Na trasie można podziwiać nie tylko najbardziej urokliwe zamki, ale i browary czy muzea piwa, przy tym delektować się smakiem wielu różnych rodzajów tego trunku. Można też udać się śladem rodu Hohenzollernów, korzystając z wytyczonego szlaku (Hohenzollernstraße). Jego długość to około 300 kilometrów. Zamki i pałace najlepiej zwiedzać we własnym tempie, by móc w pełni chłonąć architekturę i pamiątki minionych wieków. I wracać z wyjątkowymi, sięgającymi średniowiecza wspomnieniami.