Czarnobyl - życie w Strefie Wykluczenia. "Ważne, żeby zostać na swoim miejscu"

VASILY FEDOSENKO/REUTERS

1 z 15

91-letni Iwan Szamjanok zdradza, że by długo żyć, trzeba trzymać się swojego miejsca. Nawet jeśli tym miejscem jest białoruska wieś, skażona odpadami radioaktywnymi. 26 kwietnia 1986 roku doszło do największej katastrofy w historii energetyki jądrowej i jednej z największych katastrof przemysłowych XX wieku. W wyniku przegrzania reaktora w Czarnobylu wybuchł wodór i doszło do rozprzestrzenienia się substancji promieniotwórczych.

VASILY FEDOSENKO/REUTERS

2 z 15

Radioaktywna chmura rozprzestrzeniła się nad Europą i zmusiła ponad 100 tys. ludzi do opuszczenia na stałe zanieczyszczonej tzw. Strefy Wykluczenia, rozciągniętej wzdłuż granicy między Białorusią i Rosją. Wieś, w której mieszka Iwan Szamjanok, nazywa się Tulgovichi, i leży na skraju Wykluczonej Strefy. Tulgovichi ma powierzchnię podobną do powierzchni Luksemburga. Na zdjęciu - wnętrze domu Iwana.

VASILY FEDOSENKO/REUTERS

3 z 15

Iwan i jego żona odrzucili propozycje przeniesienia poza strefę, nigdy nie mieli objawów chorobowych spowodowanych promieniowaniem.

VASILY FEDOSENKO/REUTERS

4 z 15

"Lekarz był nawet wczoraj" - mówi Iwan. "Kazał położyć się na łóżku, zbadał mnie i powiedział - Wszystko z tobą w porządku, dziadku".

VASILY FEDOSENKO/REUTERS

5 z 15

"Moja siostra z mężem, również tu mieszkali. Postanowili jednak wyjechać, i niedługo po tym, leżeli już w ziemi. Umarli z powodu lęku. Ja się nie boję. Śpiewam sobie trochę, to zakręcę się w zagrodzie, załatwiam sprawy na spokojnie i tak sobie żyję" - mówi Iwan

VASILY FEDOSENKO/REUTERS

6 z 15

Nadchodząca 30. rocznica tragedii w Czarnobylu, rzuca nowe światło na długoterminowy wpływ promieniowania na człowieka. Oficjalna liczba ofiar śmiertelnych wynosi 31. Wiele osób zmarło z powodu chorób związanych z promieniowaniem takich jak rak. Całkowita liczba ofiar oraz długotrwały wpływ promieniowania pozostają nadal przedmiotem debaty.

VASILY FEDOSENKO/REUTERS

7 z 15

Szamjanok mówi, że jego życie specjalnie się nie zmieniło po katastrofie. Nadal uprawia owoce i warzywa w swoim ogródku. Hoduje krowy, świnie i kurczaki, z których ma mięso, mleko i jaja.

VASILY FEDOSENKO/REUTERS

8 z 15

Teraz, gdy jego żona umarła, a dzieci się wyprowadziły, Iwan i jego siostrzeniec, mieszkający na drugim końcu wsi, są jedynymi mieszkańcami którzy pozostali. "Czy ludzie tu wrócą? Nie, nie wrócą. Ci, którzy chcieli tu wrócić, już nie żyją" - mówi Iwan.

VASILY FEDOSENKO/REUTERS

9 z 15

Szamjanok prowadzi spokojne życie. Wstaje o 6 rano, gdy w radiu puszczany jest hymn. Rozpala piec, podgrzewa śniadanie, karmi świnie i psa.

VASILY FEDOSENKO/REUTERS

10 z 15

Mobilny sklep odwiedza wioskę dwa razy w tygodniu. W soboty natomiast przyjeżdża wnuczka Iwana ugotować na cały tydzień i posprzątać dom.

VASILY FEDOSENKO/REUTERS

11 z 15

Iwan przy grobie brata. Sam mówi że nie ma problemów ze zdrowiem, ale jak trzeba bierze leki, pije również małą ilość wódki przed posiłkiem - na apetyt.

VASILY FEDOSENKO/REUTERS

12 z 15

Pies Iwana, Bosy, leży na pustej drodze.

VASILY FEDOSENKO/REUTERS

13 z 15

Iwan je odgrzewany obiad, wcześniej przyszykowany przez wnuczkę.

VASILY FEDOSENKO/REUTERS

14 z 15

Opuszczone wnętrze, takich domów we wsi nie brakuje.

VASILY FEDOSENKO/REUTERS

15 z 15

Zdjęcia rodzinne wiszące na ścianie w domu Iwana.