Szacuje się, że większość Polaków boryka się z niedoborem magnezu. Zbyt mała jego podaż dotyczyć może nawet 61-90 proc. mężczyzn oraz 52-70 proc. kobiet.[1] Tymczasem magnez to pierwiastek niezbędny dla zdrowia ludzkiego. Obok potasu jest najważniejszym kationem wewnątrzkomórkowym. Bierze udział w aż 600 reakcjach enzymatycznych w naszym organizmie.[1]
Utrzymuje prawidłową pobudliwość komórek np. mięśniowych i zapobiega procesom zapalnym. Do tego chroni serce, przeciwdziałając niedotlenieniu i niedokrwieniu. Magnez pełni także ważną rolę dla układu kostno-stawowego, jest niezbędny dla rozwoju i mineralizacji kości. Zapobiega spadkowi odporności i przeciwdziała stresowi.[2]
W związku z tym, że magnez spełnia niebagatelną rolę w naszym organizmie, objawy jego niedoboru mogą dotyczyć różnych układów naszego organizmu. Najczęściej z niedoborem magnezu łączy się skurcze nóg. Słusznie. Przewlekły niedobór magnezu często wiąże się z objawami zwiększonej pobudliwości nerwowo-mięśniowej, mogąc powodować drżenie, osłabienie siły mięśniowej oraz ruchy mimowolne, a także tężyczkę, czyli niekontrolowane i bolesne skurcze mięśni, którym towarzyszy uczucie nieprzyjemnego mrowienia.[1]
Niedobór magnezu wpływa również na układ krwionośny. Badania wykazały, że zwiększa ryzyko choroby niedokrwiennej serca, może powodować zaburzenia rytmu serca czy prowadzić do nadciśnienia tętniczego.[3]
Niedobór magnezu daje też objawy podobne do objawów stresu. Wszystko dlatego, że rolą tego pierwiastka jest hamowanie nadmiernej reakcji na stres.[4] W przypadku długotrwałego niedoboru magnezu pojawić mogą się zaburzenia koncentracji, zmęczenie psychiczne i fizyczne, rozdrażnienie, nerwowość, również silne bóle głowy, a nawet odczuwanie lęku i depresja.[4] Wykazano także związek niedoborów magnezu z przedwczesnym wytryskiem czy zaburzeniami erekcji.[1]
Niedobór magnezu może często współwystępować z różnymi chorobami, np. nadczynnością tarczycy, nadciśnieniem tętniczym, miażdżycą, osteoporozą, migreną, astmą czy cukrzycą typu 2.[1,5] Obserwacje osób dorosłych, zdiagnozowanych na cukrzycę typu 2, wykazują wysoką częstość występowania niedoboru magnezu, prawie u połowy z nich.[5] I odwrotnie - badania wykazały, że w przypadkach niskiego stężenia magnezu w surowicy krwi, istnieje zwiększone ryzyko cukrzycy typu 2.[6] Magnez odgrywa kluczową rolę w metabolizmie glukozy oraz insuliny, bierze udział w regulacji transportu glukozy do komórki, jak również w procesie wydzielania insuliny przez trzustkę.[5]
W sytuacji niedoborów magnezu zaleca się spożywanie pokarmów z dużą jego zawartością, a w przypadku niewystarczającej podaży - przyjmowanie w formie leku. Ważne, by zwrócić uwagę na rodzaj zażywanego magnezu. Dla naszego organizmu istotna jest biodostępność związku magnezu, czyli stopień, w jakim ten pierwiastek przedostaje się do krwioobiegu, a potem do tkanek docelowych. Organizm znacznie lepiej przyswaja organiczne związki magnezu, takie jak np. cytrynian czy mleczan magnezu.[7] Dobrze, aby preparat magnezowy zawierał również witaminę B6, która dodatkowo zwiększa przyswajanie tego pierwiastka.[8]
Przyjmowanie magnezu pozwala niwelować objawy jego niedoboru, zmniejszając odczucie zmęczenia, drażliwość, wpływając na jakość snu, poprawiając koncentrację, uwagę i pamięć. Wykazano także, że magnez wpływa na poprawę parametrów wrażliwości komórek na insulinę u osób z wysokim ryzykiem cukrzycy typu 2 (poprzez zmniejszenie insulinooporności i zwiększenie wydzielania insuliny) oraz poprawę metabolizmu glukozy u diabetyków.[5] W tej sytuacji rekomendacje dotyczące rodzaju magnezu, jego dawkowania i sposobu przyjmowania możemy otrzymać od lekarza lub farmaceuty. Warto rozważyć przyjmowanie magnezu nie tylko przez osoby z cukrzycą typu 2, ale również przez osoby w stanie przedcukrzycowym. A takich może być w Polsce nawet 5 mln.[9]
[1] Jędrzejek M., Mastalerz-Migas A, Bieńkowski P, et al. Stosowanie preparatów magnezu w praktyce lekarza rodzinnego. Lekarz POZ 2021;7(2)
[2] Gröber U., Magnesium in Prevention and Therapy. Nutrients 2015, 7, 8199-8226
De Baaij H. F Magnesium in Man: Implications for Health and Disease. Physiological Reviews Published 1 January 2015 Vol. 95 no. 1, 1-46
[3] Kapturkiewicz K. Magnez, https://www.mp.pl/pacjent/badania_zabiegi/172477,magnez, data dostępu: 05.05.2022
[4] Gisèle Pickering , André Mazur , Marion Trousselard , Przemyslaw Bienkowski ,Natalia Yaltsewa , Mohamed Amessou , Lionel Noah , Etienne Pouteau. Magnesium Status and Stress: The Vicious Circle Concept Revisited. Nutrients 2020, https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC7761127/pdf/nutrients-12-03672.pdf, data dostępu 01.04.2022.
[5] Ehrlich B, Barbagallo M, Classen HG i wsp. Significance of magnesium in insulin resistance, metabolic syndrome, and diabetes – recommendations of the Association of Magnesium Research e.V. Trace Elem Electrolytes 2017; 34: 124-129.
[6] Kao WH, Folsom AR, Nieto FJ, Mo JP, Watson RL, Brancati FL. Serum and dietary magnesium and the risk for type 2 diabetes mellitus: the Atherosclerosis Risk in Communities Study. Arch Intern Med. 1999 Oct 11;159(18):2151-9.
[7] Coudray C et al. Magnesium absorption from different mg salts. Magnes Res 2005; 18 (4):215-23
[8] Anna Jabłecka, Katarzyna Korzeniowska, Anna Skołuda, Artur Cieślewicz, Preparaty magnezu. Farmacja Współczesna 2011, https://www.akademiamedycyny.pl/wp-content/uploads/2016/05/201101_Farmacja_004.pdf, data dostępu 27.04.2022.
[9] Pandemia cukrzycy w Polsce. Medycyna Praktyczna. https://www.mp.pl/cukrzyca/aktualnosci/223470,pandemia-cukrzycy-w-Polsce, data dostępu 02.12.2021 r.
Materiał promocyjny partnera
Materiał promocyjny partnera
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
