"Chciałabym, żeby Polacy wykorzystali swoją szansę i nauczyli się na włoskim przykładzie"

Włochy jako pierwszy kraj w Europie musiały stawić czoła całkowicie nowemu zjawisku, które pojawia się z niewielkimi różnicami w innych, także większych krajach europejskich. Dlaczego zatem Włochy i zachowania wielu ich mieszkańców są napiętnowane, podczas gdy mówi się, że również w Polsce znaczna większość obywateli nie odczuwa zagrożenia? Przypominam Pani, że Światowa Organizacja Zdrowia określiła postawę włoskich władz jako modelową i właściwą! Mając na uwadze to, co dzieje się w innych krajach, stwierdzenie, że sytuacja wymknęła się spod kontroli włoskim władzom, wydaje mi się niewłaściwe. Pozwalam sobie zauważyć, że włoskie struktury medyczne wykazały się nadzwyczajną postawą i odpornością. Postarajmy się nie popadać w zbyt łatwą demagogię!

Aldo Amati, ambasador Włoch w Polsce 

***
Szanowni Państwo,

„Nie bądźmy jak Włosi”, ogłasza Aleksandra Sobczak w „Wyborczej” w artykule „Profilaktyka to nie histeria. Bądźmy jak Koreańczycy, nie jak Włosi”. Co znaczy: nie bądźmy jak Włosi? Niefrasobliwość i lekkomyślność nie ma narodowości, podobnie zresztą jak wirus! Po co ten epitet narodowościowy w tytule?! Owszem, wielu włoskich obywateli zachowało się nieodpowiedzialnie, ale wielu wręcz przeciwnie – a włoska służba zdrowia bardzo heroicznie zmaga się z epidemią.

W takim razie warto także napisać: „Bądźmy jak Włosi”, bo wszyscy powinniśmy sobie życzyć takiej odpowiedzi polskich służb sanitarnych, jakiej udzieliła włoska służba zdrowia! Jak będziemy mieć (dane włoskiej obrony cywilnej z wczoraj, 10.03.2020 z godz. 17) 5038 osób hospitalizowanych na oddziałach zakaźnych i 877 osób na intensywnej terapii, a w całym kraju przeprowadzonych zostanie 60 761 testów na koronawirusa jak we Włoszech, to będziemy wtedy mogli sobie powiedzieć, że nasz system zdrowotny był przygotowany na każdą ewentualność, a my odpowiedzialni. Tymczasem nasze dane przeczą takiemu optymizmowi – sprzętu brak, maseczek, rękawiczek i kombinezonów, testów zrobionych mało, także u nas były przypadki ucieczek ze szpitala i „odkażania się” alkoholem na stacji benzynowej, i u nas wreszcie – opisywany w tekście – przypadek zarażenia starszych przez młodych, nazbyt niefrasobliwych i niezgłaszających pobytu w miejscach rozwoju epidemii. Po co zatem te narodowościowe podziały i określenia?! Naprawdę nie warto oceniać, żebyśmy się za chwile nie zdziwili u siebie...

Z przyczyn zawodowych stale monitoruję sytuację we Włoszech i zamieszczam raporty na podstawie danych oficjalnych włoskiej obrony cywilnej.
Oto link do mojego kanału. 

Tu natomiast link do wywiadu, którego udzieliłam Radiu Kraków. Chętnie wspomogę w docieraniu do danych, jeśli tylko zajdzie taka potrzeba.

Bardzo Państwa proszę o dbałość o słowo i o wrażliwość. Na Państwu ciąży wielka odpowiedzialność. „Gazeta Wyborcza” w tych trudnych czasach jest jednym z niewielu dzienników, które można czytać – tym bardziej od Państwa wymaga się więcej.

Z poważaniem, Magdalena Wrana, Instytut Filologii Romańskiej UJ, Zakład Filologii Włoskiej

***

Odpowiedź Aleksandry Sobczak, zastępczyni redaktora naczelnego „”Gazety Wyborczej 

Szanowni Państwo, 

Bardzo dziękuję za Państwa listy. Po ich otrzymaniu zmieniłam tytuł mojego komentarza. Przyjmuję krytykę i przepraszam. Jednocześnie chciałabym się wytłumaczyć.  

Nie mam i nigdy nie miałam poczucia narodowej wyższości, nie wierzę zresztą w istnienie cech narodowych. W swoim komentarzu odnoszę się do zachowań opisywanych przez reporterów, a nie do cech czy stereotypów. 

Opisywane zachowania wynikały prawdopodobnie z tego, że Włochy jako pierwsze na naszym kontynencie potężnie ucierpiały przez koronawirusa. Włosi nie mieli zatem możliwości czerpać z doświadczeń i błędów innych Europejczyków. 

My w Polsce mamy, dlatego z przerażeniem obserwuję, że mimo wszystko część z nas przeciwstawia się zaleceniom sanitarnym. Wiele z tych sytuacji opisujemy na Wyborcza.pl, ale nie po to, by pokazać, że „tacy są Polacy”, tylko ku przestrodze. 

Chciałabym, żeby Polacy wykorzystali swoją szansę i nauczyli się na włoskim przykładzie. Taka była moja intencja. Nie chciałam umacniać nikogo w negatywnych stereotypach, bo sama ich nie podzielam. Państwa listy przekonują mnie jednak, że powinnam być bardziej uważna w formułowaniu porównań między sytuacjami w naszych krajach. Teraz, gdy sytuacja jest napięta z obiektywnych powodów, dodatkowe negatywne oceny nikomu nie pomagają. 

Serdecznie pozdrawiam, 

Aleksandra Sobczak, zastępczyni redaktora naczelnego „Gazety Wyborczej”