Wszystko zaczęło się 5 kwietnia 2020 r., w najgorszym okresie epidemii koronawirusa. Wśród więźniów z oddziału „Nil" (więzienne sekcje noszą nazwy rzek) roznosi się wieść, że jeden z nich jest zakażony. Żądają wprowadzenia środków bezpieczeństwa, chociażby maseczek, a przy okazji czystej pościeli i wody pitnej, której w więzieniu w Casercie nie mają. Niektórzy odmawiają powrotu do cel. Inni ciskają różnymi przedmiotami w drzwi cel. Postulaty więźniów nie zostają spełnione, ale i tak jeszcze tego samego dnia bunt wygasa.
Pełne korzystanie z serwisu wymaga włączonego w Twojej przeglądarce JavaScript oraz innych technologii służących do mierzenia liczby przeczytanych artykułów.
Możesz włączyć akceptację skryptów w ustawieniach Twojej przeglądarki.
Sprawdź regulamin i politykę prywatności.
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze
Mają dokąd uciec. Doświadczeni, zmotywowani, gotowce.
To, że nie mówią po polsku nie jest problemem. Ci miejscowi też nie za biegli.
Kraje NATO biora przykład z Guantanamo.
Szukacie piekła, katolicy? Piekło jest tutaj, a wy (my) z jakiegoś powodu tu jesteście.
Gady tak mają, niezależnie od kraju...