Białoruska cela zamiast wolności w Warszawie. Andrzej Poczobut nie poszedł na układ z władzą

Poczobut, który od 25 marca, gdy go aresztowano, przeszedł przez trzy więzienia, na żaden układ z władzą jednak nie poszedł. Z informacji, jakie uzyskaliśmy z kręgów białoruskiej opozycji, wynika, że „stanowczo zaprotestował" przeciwko próbom wygnania go z kraju. Zamiast wolności w Warszawie wybrał obskurną celę w więzieniu o zaostrzonym rygorze w Żodzinie.

Taką samą decyzję o pozostaniu w celi podjęła Andżelika Borys, aresztowana dwa dni przed Poczobutem szefowa Związku Polaków na Białorusi.

Boję się o Andrzeja

Reżim Aleksandra Łukaszenki, by stłumić opór społeczeństwa, na wielką skalę aresztuje swoich przeciwników. Działa na ślepo - by zostać wtrąconym do celi, wystarczy opublikować w internecie jedno zdanie za dużo. Dziś liczba więźniów politycznych na Białorusi przekroczyła 450. Co dziewiąty aresztowany jest dziennikarzem jak Andrzej lub blogerem. Niektórym aresztowanym – jak w PRL po Marcu '68 czy po wprowadzeniu stanu wojennego – władza zupełnie bezprawnie proponuje banicję, wyjazd z kraju bez możliwości powrotu.

Rozumiem tych, którzy się na takie rozwiązanie godzą. Szczerze podziwiam tych, którzy mimo to w kraju zostają.

Czytaj także:

Aresztowane działaczki Związku Polaków na Białorusi przyjechały do Polski

Boję się, że Andrzejowi Poczobutowi za niezłomność przyjdzie zapłacić własną krwią. W więzieniach Łukaszenki psychiczne i fizyczne tortury wobec osadzonych są na porządku dziennym. Wzgardzenie „miłosierdziem" dyktatora nie uchodzi na sucho. Boję się, że Andrzej zamiast wolności wybrał nie tylko długie tygodnie w celi, ale też bicie i poniżanie. Pytanie, czy będą jedynie go „przekonywać" do wyjazdu, czy posłuży im jako przykład dla innych więźniów, że ze składanej przez reżim oferty wyjazdu z kraju się nie rezygnuje.

W taki sposób reżim w Rosji traktuje Aleksieja Nawalnego, głównego wroga Putina osadzonego w kolonii karnej IK-2 w Pokrowie pod Moskwą. Nawalny, którego na rozkaz z Kremla otruto nowiczokiem, mógł zostać w Niemczech, gdzie leczono go po zamachu. Wybrał piekło rosyjskich łagrów, poniżanie, tortury, a być może męczeńską śmierć.

Łukaszenka się przeliczy

Porywając samolot z opozycyjnym dziennikarzem Romanem Protasiewiczem, reżim Aleksandra Łukaszenki dowiódł, że nie cofnie się przed niczym. To sygnał dla Białorusinów, że dyktator nie zna granic, jeśli chodzi o represje wobec własnych obywateli. To także sygnał dla wolnego świata, że napomnienia i symboliczne kary wobec reżimu nie skutkują.

Sprawa wolności – a nie wygnania z kraju - dla Poczobuta, Borys, Protasiewicza oraz setek innych więźniów na Białorusi powinna stać się priorytetem dla dyplomacji każdego demokratycznego kraju.

Łukaszenka pewnie liczy na to, że pokrzyczymy i zapomnimy, a wtedy będzie można wrócić do „business as usual". Przeliczy się, a jego reżim upadnie.

Trzymaj się, drogi Andrzeju. Jesteśmy z Tobą.