Ludzki płód nie jest podmiotem prawa w konstytucji

Winny zamieszania pojęć ujętych w konstytucji z niekonstytucyjnymi pojęciami jest Trybunał Konstytucyjny,  który kłamie, że konstytucja 1997 zabrania przerwania ciąży uszkodzonego płodu ludzkiego zgodnie z ustawą z 1993 r. Trybunał Konstytucyjny orzekł to nie na podstawie przepisów konstytucji, ale na podstawie dogmatu narodowych katolików, biskupów, części duchownych i ich zwolenników.

Nie porównał Trybunał ustawy z 1993 o przerywaniu ciąży (powstałej z politycznego kompromisu) z ustawowym tekstem obowiązującej konstytucji 1997.

Wyrok w ogóle nie jest o konstytucji, ale o czymś poza konstytucją, czyli o czymś poza kompetencją Trybunału Konstytucyjnego. W świetle ścisłych granic kompetencji TK jego wyrok jest bezprzedmiotowy.

Czy może i stąd wynika kłopot z podaniem uzasadnienia swej decyzji, aby chociaż pozornie wyglądała na decyzję o konstytucji? Czy po opublikowaniu wyroku w Dzienniku Ustaw będzie on miał moc prawną? Jako „opinia prawna” zespołu sędziów, ale nie jako konstytucyjnie wiążące orzeczenie o niezgodności ustawy z 1993 o przerwaniu ciąży z konstytucją 1997.

Dziwi mnie, że w debacie o wyroku nie słychać o tym moim zdaniem jasnym przekroczeniu kompetencji ze strony TK. Czytam na przykład w rozwiązaniach prof. Andrzeja Zoll, w "Gazecie Prawnej', że TK nie powinien był orzekać o przerwaniu ciąży uszkodzonego płodu, że to kwestia dla Sejmu, ale wśród jego argumentów nie znajduję argumentu niekompetencji TK, który mnie się wydaje oczywisty. Czy ja się mylę, czy on się myli?

Piszcie:listy@wyborcza.pl