Przewodnicząca Komisji Europejskiej, Ursula von der Leyen,
Komisarz ds. Równego Traktowania, Helena Dalli
Przewodniczący Rady Europejskiej, Charles Michel
Przewodniczący Parlamentu Europejskiego, David Sassoli
Kanclerka Niemiec, Angela Merkel
Premier Portugalii, António Costa
Premier Słowenii, Janez Janša
TAK dla ochrony ofiar przemocy, NIE dla bezkarności katów
Jesteśmy głęboko zaniepokojone/-ni zapowiedzianym przez Marlenę Maląg, polską ministrę Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej wypowiedzeniem przez Polskę Konwencji Rady Europy o zapobieganiu i zwalczaniu przemocy wobec kobiet i przemocy domowej (zwaną dalej konwencją antyprzemocową).
Dokument został podpisany w 2011 roku w Stambule, obecnie został ratyfikowany przez 34 państwa Rady Europy, w tym 13 kwietnia 2015 r. przez Polskę. Z atakami na konwencję antyprzemocową mamy w Polsce do czynienia od kilku lat. Lekceważąco na jej temat wypowiadał się m.in. prezydent RP Andrzej Duda, twierdząc, że konwencja jest niepotrzebna, ponieważ polskie prawo wystarczająco chroni ofiary przemocy. Jej wypowiedzenia domagał się także kandydat polskiej partii Konfederacja na prezydenta RP Krzysztof Bosak, a wiceminister sprawiedliwości określił ją niedawno mianem „genderowskiego bełkotu”. Kilka dni temu fundamentalistyczna organizacja religijna, jaką jest w Polsce Instytut na rzecz Kultury Prawnej Ordo Iuris wraz z Chrześcijańskim Kongresem Społecznym, zapowiedziała inicjatywę obywatelską na rzecz wypowiedzenia konwencji antyprzemocowej w ramach inicjatywy „Tak dla rodziny, nie dla gender”.
Biorąc pod uwagę wcześniejsze przymiarki MRPiPS do nowelizacji ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie w duchu sprzecznym ze standardami zapisanymi w konwencji i obecną sytuację polityczną w Polsce, obawiamy się, że zagrożenie wypowiedzeniem konwencji antyprzemocowej jest realne.
Realne jest także pogorszenie ochrony i bezpieczeństwa kobiet dotkniętych przemocą i ich dzieci. Statystyki wskazują, że we wszystkich krajach Unii Europejskiej 62 miliony kobiet powyżej 15. roku życia doświadczyły przemocy fizycznej i/lub seksualnej.
Przemoc wpływa negatywnie nie tylko na zdrowie kobiet, ale także ich dzieci i innych członków rodziny, w której dochodzi do nadużyć. Bez skutecznej pomocy państwa wiele kobiet, a nierzadko także ich dzieci, traci życie z rąk rodzinnego oprawcy.
Polska organizacja pozarządowa Centrum Praw Kobiet szacuje, że w Polsce każdego roku od 400 do 500 kobiet traci życie w związku z przemocą w rodzinie. Na liczbę tę składają się ofiary zabójstw, pobić ze skutkiem śmiertelnym, rzekomych zabójstw nieumyślnych i samobójstw. Ponadto około 200 kobiet odbywa karę pozbawienia wolności za zabójstwo swojego oprawcy, które popełniły w samoobronie, nie uzyskawszy właściwej pomocy ze strony państwa. Ogromne są także koszty społeczne i ekonomiczne przemocy wobec kobiet i lekceważenia problemu przez państwo.
Najwyższy już czas, by położyć temu kres! Obywatelki Unii Europejskiej muszą mieć zapewnione prawo do życia wolnego od przemocy! Apelujemy do Unii Europejskiej o większą aktywność w obszarze zapobiegania przemocy i skuteczniejszej ochrony kobiet i dzieci.
Minęły trzy lata odkąd UE podpisała konwencję antyprzemocową, ale proces mający doprowadzić do jej ratyfikacji został niestety zatrzymany. Ubolewamy, że w tak ważnej dla milionów kobiet i dzieci kwestii kraje członkowskie UE nie osiągnęły porozumienia i dotychczas nie przystąpiły do konwencji antyprzemocowej, choć jej wdrożenie w krajach członkowskich miałoby realny wpływ na życie i zdrowie milionów kobiet i pozwoliłoby uratować wiele istnień ludzkich.
Konwencja daje narzędzia, które pozwalają skuteczniej niż dotąd zapobiegać i zwalczać przemoc w rodzinie. Czas, by zaczęto ją wdrażać i stosować w praktyce. UE milcząca w sprawie zapobiegania przemocy tworzy przestrzeń do działania organizacjom fundamentalistycznym w państwach członkowskich, dla których przyjęcie konwencji na poziomie UE stanowiłoby ważną blokadę w forsowaniu fundamentalistycznej agendy. Apelujemy o priorytetową ratyfikację konwencji antyprzemocowej przez państwa członkowskie UE i przyspieszenie działań przez organy UE zmierzających do przystąpienia UE do konwencji.
Oczekujemy także wprowadzenia mechanizmów okresowego monitorowania przez UE wdrażania przez kraje członkowskie dyrektywy PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY 2012/29/UE z dnia 25 października 2012 r. ustanawiającej normy minimalne w zakresie praw, wsparcia i ochrony ofiar przestępstw. Jej wdrażanie w wielu krajach UE, w tym w Polsce, pozostawia wiele do życzenia.
Potrzebna jest także kompleksowa strategia UE dotycząca zapobiegania i zwalczania przemocy wobec kobiet i przyjęcie prawnie wiążących rozwiązań legislacyjnych, które pozwoliłyby ujednolicić i wdrożyć w całej UE standardy zapisane w konwencji. Liczymy również na zapowiadane większe zaangażowanie Niemiec, które przewodniczą obecnie UE, podobnie jak i całego trio przywódczego (Portugalii i Słowenii), w działania związane z wdrażaniem konwencji na szczeblu unijnym, a także w przyjęcie kompleksowego ustawodawstwa na szczeblu UE dotyczącego przeciwdziałania przemocy wobec kobiet i dzieci.
Podjęcie wspólnych i wszechstronnych działań mających na celu zapewnienie skuteczniejszej ochrony kobiet przed przemocą w rodzinie jest szczególnie ważne dzisiaj nie tylko ze względu na zapowiadane przez Polskę wypowiedzenie konwencji, ale również z powodu wzrostu zagrożenia przemocą związanego z pandemią COVID-19 i przepisami, które mają ograniczyć jej zasięg i skutki. Sytuacja w milionach rodzin jest zła lub wręcz dramatyczna, a końca pandemii nie widać. Zapowiadana jest raczej druga fala zakażeń w całej Europie i przywrócenie restrykcji, co jeszcze pogorszy sytuację. Dlatego apelujemy o bezzwłoczne podjęcie kroków, o których mowa w naszym apelu, i wszelkich innych działań, które mogą zapewnić większe bezpieczeństwo zagrożonych przemocą milionów kobiet i dzieci.
Warszawa, 28.04.2020
Stanowisko podpisały 103 organizacje i grupy nieformalne zrzeszone pod szyldem Wielkiej Koalicji za Równością i Wyborem:
1. ADDP l’Association Défense de la Démocratie en Pologne (Stowarzyszenie na rzecz obrony demokracji w Polsce)
2. ASTRA Network
3. BABA Lubuskie Stowarzyszenie na Rzecz Kobiet
4. Berliński Kongres Kobiet
5. Black Brussels Balloons
6. Czarny Protest Gliwice
7. Democracy is OK (DOK)
8. Demokratyczna Unia Kobiet
9. Dolnośląskie Forum Kobiet Stowarzyszeń i Środowisk Kobiecych
10. Dziewuchy Berlin
11. Dziewuchy Dziewuchom Francja
12. Dziewuchy Kieleckie
13. Dziewuchy Londyn
14. Dziewuchy Szczecin
15. Farsa
16. Federacja na Rzecz Kobiet i Planowania Rodziny
17. Federacja Polskie Lobby Kobiet
18. Femini Berlin Polska
19. Feministyczne Stowarzyszenie Polonijne Elles sans Frontieres ASBL
2.0 Fundacja Klamra
21. Fundacja Centrum Praw Kobiet
22. Fundacja Czas Dialogu
23. Fundacja Edukacja – Równość – Aktywność – Dialog Era Dialogu 24 Fundacja Feminoteka
25. Fundacja Głosuj na Kobietę
26. Fundacja im. Izabeli Jarugi-Nowackiej
27. Fundacja im. Kazimierza Łyszczyńskiego
28. Fundacja Inicjatywa Kobiet Aktywnych
29. Fundacja KiDs
30. Fundacja Kobiety Zmieniają Świat
31. Fundacja na Rzecz Równości i Emancypacji STER
32. Fundacja Nie Tylko Matka Polka
33. Fundacja Nowoczesnej Edukacji SPUNK
34. Fundacja Pozytywnych Zmian
35. Fundacja Prawnikon
36. Fundacja Przestrzenie Dialogu
37. Fundacja Rodzić po ludzku
38. Fundacja Trans-Fuzja
39. Galeria Inspiracji
40. Grupa nieformalna Równość.info
40. Inicjatywa Sto Lat Głosu Kobiet
41. Koalicja KARAT
42. Kobiety w Sieci
43. KOD Kobiety
44. Konferencja Episkopatu Polek
45. Kongres Kobiet Północnej Wielkopolski (Stowarzyszenie „Metropolia Wielkopolska”)
46. Kongres Kobiet Województwa Śląskiego
47. Kongres Świeckości
49. Koszalińskie Stowarzyszenie Aktywności Lokalnej Era Kobiet
50. Lambda Warszawa
51. Lubelska Koalicja na Rzecz Kobiet
52. Łódzki Szlak Kobiet
53. Manifa Łódź
54. Manifa Rzeszów
55. Manifa Toruńska
56. Manifest Wolnej Polki
57. Mapa kościelnej pedofilii
58. Marsz Godności
48. Medical Students For Choice Poland
59. Międzynarodowy Strajk Kobiet
60. Nic o nas bez nas. Ruch kobiecy Gliwice i Pyskowice
61. Nieformalna Grupa Czarny Protest
62. Nieformalna Grupa Inicjatywna z Bydgoszczy
63. Niezłomne-śląskie (Katowice)
64. Obywatelskie Stowarzyszenie “Możemy”
65. Ogólnopolski Strajk Kobiet
66. OSK Gryfino
67. OSK Poznań
68. OSK Puławy
69. OSK Sanok
70. OSK Sochaczew
71. OSK Warszawa
72. OSK Zawiercie
73. Polskie Towarzystwo Genderowe
74. Polskie Towarzystwo Prawa Antydyskryminacyjnego
75. Protest kobiet
76. Ratujmy Kobiety
77. Ratujmy Kobiety Tarnów
78. Stowarzyszenie Aktywne Kobiety
79. Stowarzyszenie Dolnośląski Kongres Kobiet
80. Stowarzyszenie im. Stanisława Brzozowskiego – Krytyka Polityczna 81 Stowarzyszenie Inicjatyw Kobiecych
82. Stowarzyszenie Klub XXI wieku
83. Stowarzyszenie Klucz Stop Społecznym Wykluczeniom
84. Stowarzyszenie Kobiecy Słupsk
85. Stowarzyszenie Kobieta na PLUS
86. Stowarzyszenie Kongres Kobiet
87. Stowarzyszenie Koniński Kongres Kobiet
88. Stowarzyszenie Łódzkie Dziewuchy Dziewuchom
89. Stowarzyszenie Nasz Bocian
91. Stowarzyszenie ON/OFF
92. Stowarzyszenie Poprawy Spraw Alimentacyjnych – Dla Naszych Dzieci
93. Stowarzyszenie Pro Femina
94. Stowarzyszenie Stop Stereotypom
95. Stowarzyszenie Szlakiem Kobiet
96. Stowarzyszenie Tuż Obok
97. Stowarzyszenie Wszechnicy Oświeceniowo-Racjonalistycznej
98. Tęczowy Tarnów
99. Tomaszowski Kongres Kobiet
100. Toruńskie Dziewuchy
101. Trójmiejska Akcja Kobieca
102. Warszawskie Dziewuchy
103. Wielkopolski Kongres Kobiet
Wybierz prenumeratę, by czytać to, co Cię ciekawi
Wyborcza.pl to zawsze sprawdzone informacje, szczere wywiady, zaskakujące reportaże i porady ekspertów w sprawach, którymi żyjemy na co dzień. Do tego magazyny o książkach, historii i teksty z mediów europejskich. Zrezygnować możesz w każdej chwili.
I szukać sojuszników wśród innych posłów.
Dobre :))))