Mozaika zdobiąca dawny budynek Polfy Łódź runęła w ostatnich dniach razem z nim. Przedstawiała chemików przy pracy, kolby i próbówki chemiczne. Nawiązywała w ten sposób do funkcji, jaką budynek pełnił już od początku XX wieku. Już wtedy swoją siedzibę miały tam przedsiębiorstwa farmaceutyczne. Obecnie przy Drewnowskiej trwają wyburzenia pustostanu. Właściciel terenu nie chce zdradzić, co dokładnie wybuduje w miejscu biurowca. Wiadomo tylko, że mają to być budynki mieszkalne, biura i lokale usługowe. O zachowanie mozaiki zabiegała łódzka radna Urszula Niziołek-Janiak, ale z uzyskanych informacji dowiedziała się, że o wpis mozaiki do ewidencji zabytków może starać się tylko właściciel nieruchomości. Mozaika mogłaby też zostać uznana za dobro kultury współczesnej i na tej mocy być chronioną. Ale Drewnowska, przy której stał budynek, musiałaby znajdować się na terenie objętym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Niestety dla tego miejsca planu nie ma.
Stefan Brajter
Elewację pałacu Juliusza Kindermanna zdobi najbardziej znana łódzka mozaika. Zdecydowanie jedna z najpiękniejszych, jakie możemy znaleźć w Łodzi. - Została opracowana według kompozycji wiedeńskiego malarza Hansa Aloisa Schrama w weneckim zakładzie Andrei Salviatiego - informuje Maria Nowakowska w "Przewodniku po Łodzi szlakami detali architektonicznych". - Przedstawia bardzo "łódzki" temat - handel, a raczej pewne artystyczne wyobrażenie na jego temat. W wielu przewodnikach dodaje się, że chodzi o obrót bawełną, jednak tak naprawdę na mozaice nigdzie się ona nie pojawia. Przedstawienie jest za to niezwykle barwne i dekoracyjne, a jego urodę podkreśla jeszcze złote tło.
TOMASZ STAŃCZAK
Co dokładnie widzimy na mozaice? Grupy kupców, kobiety z koszami dóbr przeznaczonych na sprzedaż, robotników i robotnice z fabryk. Wszyscy przedstawieni są niesamowicie szczegółowo, z zachowaniem najdrobniejszych detali. Mozaika pochodząca z 1909 roku jest w dobrym stanie
Czy jest tu ktoś, kto nie uśmiechnie się na widok takiego powitania? Mozaika zdobi wejście do rektoratu Uniwersytetu Łódzkiego przy ul. Narutowicza 65. Powstała w 1929 roku. W czasie wojny została częściowo zniszczona, ale w 2009 roku przywrócono jej świetność. Do odnowienia napisu trzeba było sprowadzić kilka tysięcy białych i czarnych płytek o wymiarach 2x2 cm. Zadanie niby proste okazało się problematyczne, bo tak małych płytek nie produkuje już żadna firma. Od 2014 roku identyczny napis ale już nie w formie mozaiki ale muralu, zdobi jeden z budynków Zakładu Wodociągów i Kanalizacji przy ul. Wierzbowej 52.
Tomasz Stańczak
- Napis "Uśmiechnij się", w dziewięćdziesiątą rocznicę powstania łódzkich wodociągów i 70 lat od zmiany siedziby firmy, niejako symbolicznie i dosłownie wrócił na swoje miejsce - mówi Miłosz Wika, rzecznik prasowy ZWIK. - Bo trzeba wyjaśnić, że budynek rektoratu przy ulicy Narutowicza przed wojną był właśnie siedzibą łódzkich wodociągów. To właśnie inżynier Skrzywan, szef tej firmy, a prywatnie człowiek bardzo otwarty i optymistycznie nastawiony do świata i ludzi, postanowił go tam umieścić.
Zegar jest jednym z najbardziej charakterystycznych punktów parku Staromiejskiego. Zlokalizowany po jego wschodniej części, od strony ul. Nowomiejskiej. Pieszczotliwie niektórzy nazywają go serem szwajcarskim. W rzeczywistości przedstawia fragment układu słonecznego. Żółta część to słońce, a dziury na niebieskim tle symbolizują planety. Są nawet ich nazwy - Merkury, Wenus, Ziemia. Projektantem zegara jest Andrzej Jocz. Obiekt stanął w parku w 1975 roku.
Sandra Kmieciak
Tomasz Stańczak
Pasaż Róży to doskonały przykład na to, że mozaika to sposób kreacji artystycznej wciąż modny i dający artyście nieograniczone możliwości. Takie jak wyłożenie wszystkich ścian kamienic wewnątrz podwórka przy Piotrkowskiej 3 fragmentami luster. Autorką instalacji jest Joanna Rajkowska. Róża to jej córka.
Fot. Tomasz StaÄczak / Agencja Gazeta
- Moja córka ma nowotwór oczu. Nigdy nie dowie się, jak wygląda świat, który widzi. Za pomocą rozwichrowanych lusterek próbuję przetłumaczyć wizję świata Róży. Świata, który rozbił się na tysiąc kawałków - opowiadała Rajkowska przy okazji pracy nad projektem. Prace rozpoczęły się w 2013 roku. Zakończyły się jesienią 2014. Obecnie Pasaż Róży to jedna z głównych atrakcji Piotrkowskiej. Chętnie odwiedzają go zarówno łodzianie, jak i turyści.
Niewielka mozaika powstała na szczytowej ścianie kamienicy przy ul. Traugutta 5 podczas ubiegłorocznych imienin Romualda. Autorem dzieła jest Egon Fietke, artysta pochodzący z Łodzi. "Gekon" ma wymiary 1,4x3 metry. W swojej kompozycji Fietke wykorzystał otwór wentylacyjny, który stał się okiem ceramicznego zwierzaka. Wcześniej artysta stworzył wielkoformatową mozaikę w przejściu podziemnym u zbiegu ulic Piłsudskiego i Konstytucyjnej. "Pocałunek miłości" ma aż 125 metrów kwadratowych.
Fot. Małgorzata Kujawka / Agencja Gazeta
Podobno mauzoleum Izraela Poznańskiego to największy żydowski grobowiec na świecie. Powstał w latach 1903-1905. Ponoć jego projekt zaakceptował sam Poznański, chociaż tradycja żydowska nie pozwala przygotowywać się do śmierci. Grobowiec jest zbudowany z szarego granitu, marmuru, żeliwa i szkła. Wewnątrz kopuły mieści się mozaika na którą składają się dwa miliony różnokolorowych szkiełek. Dzieło zostało zamówione w pracowni weneckiego mistrza Andrei Saviattiego. Widzimy na nim cztery palmy, które w tradycji żydowskiej oznaczają obfitość i odkupienie. Na palmach są kwiaty, a przy drzewach cytaty. Każdy zawierający imię Izrael.
Mozaiki można znaleźć też w nieoczywistych miejscach. Na przykład gdy bardzo wysoko zadrze się głowę. Na fasadzie kamienicy przy ul. Piotrkowskiej 224, tuż pod dachem, pomiędzy oknami ulokowały się cztery kwadratowe mozaiki. Budynek został wybudowany w latach 1935-37 dla Stanisławy i Kazimierza Monitzów. Za jego projekt odpowiadał Henryk Lewinson. Kamienica utrzymana jest w modernistycznym stylu, jej front jest minimalistyczny i ubogi w detale. Jego jedyną dekoracją są właśnie mozaiki.
Sandra Kmieciak
Na klatce schodowej kamienicy w głębi podwórka przy ul. Piotrkowskiej 203/205 znajduje się okazała mozaika. Powstała w latach 50, gdy w budynku mieścił się Łódzki Ośrodek Kształcenia Ideologicznego. Pierwotnie budynek należał do Tomaszowskich Zakładów Sztucznego Jedwabiu. Po wojnie, jak wiele podobnych obiektów, przeszedł na własność państwa. Zaczęły się tu odbywać cenzorskie przeglądy społeczno-polityczne.
TOMASZ STA?'CZAK
Stefan Brajter
Wieżowiec Textilimpexu od pewnego czasu znany jest z tego, że na jego XV piętrze mieści się punkt widokowy. Rozpościera się z niego panorama na Nowe Centrum Łodzi i Dworzec Łódź Fabryczna. Tymczasem nie trzeba wjeżdżać tak wysoko, żeby odkryć inne cuda, jakie mieszczą się w budynku. Wystarczy zejść kilka stopni w dół żeby trafić do stołówki. Nad drzwiami napis "bar", a za nimi stoliki przykryte ceratami, lada, lodówka. I piękna mozaika na ścianie. W ciepłych barwach, misternie wykonana. Przedstawia ptaki na abstrakcyjnym tle. Mozaika powstała w 1970 roku. Sygnowana jest przez E. Pisarka.
Ciekawą mozaikę można też oglądać w szatni.
Tomasz Stańczak
Żółty przechodzi w zielony, a zielony w niebieski. Tak wygląda parter budynku przy ul. Kopernika 16. Nie tylko frontowa ściana Teatru Pinokio pokryta jest ceramicznymi ozdobami. Jej ciąg dalszy mieści się wewnątrz budynku. Kolorystyka jest podobna jak na fasadzie. Tylko płytki nie są prostokątne, ale kwadratowe.
Bryła modernistycznego kościoła stojącego przy ul. Przyszkole 2 ozdobiona jest trzema mozaikami. Ich wykonawcą był parafianin, artysta Stanisław Janiszewski. Przedstawiają św. Ojca Pio, św. Faustynę, Franciszka z Asyżu oraz Jana Pawła II i kardynała Wyszyńskiego.
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze