Zgodnie z nową polityką the Met, reprodukcje dzieł sztuki ze zbiorów muzeum dostępne są na licencji Creative Commons Zero. Oznacza to, że można je dowolnie kopiować, modyfikować i wykorzystywać - również do celów komercyjnych - bez pytania muzeum o zgodę.
Wśród udostępnionych obrazów jest m.in. "Akt leżący" Amadeo Modiglianiego, pochodzący z rozpoczętego w 1916 r. cyklu aktów inspirowanych renesansowymi portretami Wenus. W przeciwieństwie do wcześniejszych mistrzów, Modigliani malował nagie modelki bez mitologicznych atrybutów, co na początku XX w. było gestem prowokacyjnym.
Poza reprodukcjami muzeum udostępnia też opisy i dodatkowe informacje dotyczące dzieł z kolekcji. Prace, które 7 lutego zostały udostępnione w domenie publicznej, to ogromny zbiór - łącznie jest ich 375 tys.
Na otwartej licencji dostępny jest m.in. jeden z najbardziej rozpoznawalnych pejzaży w historii sztuki - "Pole pszenicy z cyprysami" Vincenta Van Gogha. Obraz - powstały podczas pobytu artysty w klinice psychiatrycznej - malarz uznawał za jeden z najlepszych swoich letnich pejzaży. Oprócz płótna, które znajduje się w kolekcji the Met, stworzył jeszcze dwie jego wersje.
Kolekcja Metropolitan Museum of Art to nie tylko płótna, ale też m.in. rzeźby i fotografie. Wśród nich zdjęcia André Adolphe'a Eugene'a Disdériego, jednego z pionierów tej dziedziny, który w połowie XIX w. opatentował odbitki w niewielkim formacie. Na tej fotografii Disdéri uwiecznił pudla należącego do francuskiej cesarzowej Eugenii.
Zwierzęcych portretów w zbiorach the Met jest więcej. Udostępniając prace na otwartej licencji, pracownicy stworzyli oddzielną galerię poświęconą wyłącznie kotom. Inne sekcje tematyczne to m.in. pejzaże zimowe, mitologiczne i baśniowe potwory, najbardziej imponujące wąsy z muzealnej kolekcji czy prace, których tematem jest Nowy Jork.
Metropolitan Museum of Art ściśle współpracuje z Wikipedią. Od lutego społeczność skupiona wokół internetowej encyklopedii ma w muzeum swojego rezydenta, który zajmuje się włączaniem udostępnionych przez the Met dzieł sztuki do projektów Wikipedii.
W udostępnionej na otwartej licencji części kolekcji jest 12 obrazów i szkiców Georgesa Seurata. Na zdjęciu reprodukcja płótna neoimpresjonisty "Szara pogoda nad Grande Jatte" - widoku z na paryskie przedmieście z wielokrotnie malowanej przez Seurata wyspy.
"Siesta" to jedna ze słynnych scen namalowanych przez Gaugina na Tahiti. Obraz powstawał przez dwa lata, bo artysta nanosił na niego liczne zmiany. We wcześniejszych wersjach "Siesty" kobieta na pierwszym planie ubrana była w czerwoną spódnicę, a po jej prawej stronie zamiast kosza znajdował się pies.
"Parada cyrkowa" to kolejny obraz Seurata z kolekcji The Met. Płótno, zaprezentowane w 1888 r. podczas Salonu Odrzuconych, to pierwsza nocna scena tego malarza. Przedstawia paradę, które odbywała się podczas dorocznego jarmarku pierników we wschodniej części Paryża.
Fotografia László Moholy-Nagy'ego, profesora Buahausu i jednego z najważniejszych węgierskich fotografów, powstała w 1930 r. Nagy prowadził wówczas własne studio w Berlinie. Trzy lata później, po dojściu do władzy nazistów, wyemigrował z Niemiec.
W kolekcji the Met znajdują się dzieła sztuki od czasów antycznych po współczesność. W udostępnionej części zbiorów jest m.in. "Dziewica z Dzieciątkiem, Świętą Katarzyną Aleksandryjską i Barbarą" wczesnorenesansowego mistrza Hansa Memlinga. Kompozycja jest pomniejszoną wersją obrazu, jaki namalował Memling w 1479 r. dla kaplicy w szpitalu św. Jana w Brugii.
"Maki" ze zbiorów Metropolitan Museum of Art to jeden z czterech podobnych obrazów, które Monet namalował w lecie 1985 r. w Gennevilliers pod Argenteuil. Wcześniejsze o dwa lata płótno przedstawiające makowe pole znajduje się w zbiorach paryskiego Musée d'Orsay.
Brytyjska fotografka Julia Margaret Cameron poza portretami słynnych postaci swojej epoki zasłynęła również zdjęciami, na których jej znajomi i rodzina upozowani są w alegoryczne sceny. "Madonna Penserosa" ze zbiorów the Met to jedna z wielu fotografii nawiązujących do klasycznych obrazów przedstawiających Maryję.
Serię płócien przedstawiających paryskie bulwary Pissarro namalował po tym, jak wrócił do stolicy Francji po sześciu latach spędzonych w wiejskiej gminie Éragny. Malarz zachwycał się, że z okien swojego hotelowego pokoju ma "widok niemal z lotu ptaka na powozy, omnibusy i ludzi pomiędzy wielkimi drzewami i wielkimi budynkami".
"Wizja św. Jana" to część większej kompozycji, namalowanej przez El Greco dla kościoła przy szpitalu Św. Jana Chrzciciela w Toledo. Płótno przedstawia scenę z Apokalipsy św. Jana, kiedy po końcu czasu zbawieni otrzymują białe szaty. Obraz El Greco zachwycił wielu XX-wiecznych artystów, m.in. Picassa, który inspirował się nim podczas malowania "Panien z Avignon".
Studium ruchu Edward Muybridge'a dziś wygląda może niepozornie, ale było fotografią przełomową. Aby uchwycić każdy etap ruchu Muybridge wykonał serię zdjęć za pomocą sprzężonych aparatów fotograficznych, a by go później pokazać, wynalazł maszynę zwaną zoopraksiskopem - pierwowzór kinematografu.
Marmurowa ręka, z której wyłaniają się skulone postaci Adama i Ewy, powstała na przełomie XIX i XX w. Wcześniej Auguste Rodin przebywał we Włoszech, gdzie studiował rzeźby Michała Anioła, w których postaci podobnie wyłaniają się wprost z kamienia.
"Lekcja tańca" Degasa pochodzi z 1874 r. i jest częścią słynnego cyklu impresjonisty przedstawiającego tancerki. Na płótnie widać młode baleriny i ich matki podczas lekcji prowadzonej przez baletmistrza Julesa Perrota w sali prób starej Opery Paryskiej. Plakat "Wilhelma Tella" Rossiniego, który został uwieczniony na ścianie obok lustra, to ukłon malarza w stronę śpiewaka operowego Jeana-Baptiste Faurego, który kupił od niego "Lekcję tańca".
Wykonany pastelami akt "Czesanie włosów" Degasa nawiązuje do XVII-wiecznego płótna Rembrandta "Batszeba w kąpieli". Prawdopodobnie malarz planował pokazać ją obok innych kobiecych aktów podczas wystawy impresjonistów w 1886 r., jednak ostatecznie tak się nie stało. Historycy sztuki do dziś nie wiedzą, czy praca nie została ukończona na czas, czy też Degas zrezygnował z niej z innych przyczyn.
W tej kompozycji Paula Klee kuratorzy the Met widzą wprawkę z minimalizmu. Przedmioty składające się na martwą naturę przedstawione są w uproszczonych formach i podstawowych barwach. Uwagę zwraca też chropowata i nierówna powierzchnia obrazu. Klee namalował go na grubej warstwie gipsu wzmocnionej drutem, którą osadził w drewnianej ramie.
Jeden z pierwszych amerykańskich fotoreportażystów i mistrz fotografii zaangażowanej Lewis Hine na zdjęciu "Ikar" utrwalił robotnika pracującego bez zabezpieczeń przy wnoszeniu nowojorskiego Empire State Building. Hine, absolwent socjologii, zasłynął cyklami przedstawiającymi trudne życie Amerykanów. Jego zdjęcia, przedstawiające robotników, imigrantów czy pracujące dzieci, używane były w kampaniach społecznych mających zwrócić uwagę opinii publicznej na problemy biedy i wyzysku.
Kandinsky był twórcą teorii nowej formy sztuki, w której ekspresja artystyczna zamiast na świecie materialnym skupia się na ideach i emocjach. Abstrakcyjne formy i symbolika przypisana kolorom miały przywoływać świat wewnętrznych i nieuświadomionych przeżyć.
Kolejny słynny XIX-wieczny fotograf, autor pierwszego na świecie zdjęcia wykonanego z lotu ptaka oraz entuzjasta baloniarstwa. Na fotografii z kolekcji Metropolitan Museum Gaspard-Félix Tournachon, bardziej znany jako Nadar, sportretował się w koszu balonu z małżonką.
Stonowane, harmonijne obrazy holenderskiego malarza zachwyciły amerykańskich kolekcjonerów w drugiej połowie XIX w. Obraz Vermeera przedstawiający wyidealizowaną scenę domową był pierwszych z trzynastu jego płócien sprowadzonych do Stanów Zjednoczonych w latach 1887 - 1919.
Zanim Gauguin stworzył cykl obrazów inspirowanych wierzeniami Polinezyjczyków, jedno z pierwszych płócien haitańskich poświęcił tematom chrześcijańskim. Na "Ia Orana Maria" widać anioła, który prowadzi dwie kobiety z Haiti do Jezusa i Marii, również przedstawionych jako Haitańczycy.
"Spawacz" to kolejny ikoniczny portret robotnika wykonany przez Lewisa Hine'a. Od "Ikara" jest starszy o mniej więcej dwie dekady.
Lautrec znany jest z serii rysunków dokumentujących życie paryskich prostytutek, które wykonał w latach 1892-1896. Swoje modelki najpierw szkicował w domach publicznych, później, ze względu na niedostateczne oświetlenie, zdecydował się wykonywać portrety w pracowni. Pozujące mu kobiety przedstawiał w swobodny, śmiały sposób.
Opisy prac pochodzą ze strony muzeum. Wszystkie reprodukcje kolekcji Metropolitan Art Museum można znaleźć na stronie www.metmuseum.org/art/collection. Dzieła dostępne w domenie publicznej oznaczone są ikonką pod zdjęciem.
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze