Królowie nadbużańscy. Fotoreportaż Pawła Totoro Adamca

drogi dziennikarzu, giez zawsze nazywał się ślepak, przynajmniej na wschodzie Polski.

hhahah podlasie nie umie wytrzymac same ze soba po Sasiedzkim Polskim Holocauscie z czasow wojny co najmniej 20.000 Zydow wymordowanych w czasie wojny . Mowie tylko o Podlasiu

Wszystkie dzieci mają smutek w oczach :-(

Znakomity pomysł! Gratulacje dla autora i dzieci!

We Wrocławiu na kowale mówi się "tramwaj". Niemal każde dziecko od razu to potwierdzi. Kowal – mało kto zna tę nazwę, a czerwiec to już zupełna egzotyka. niby ten sam kraj, w miarę jednorodny, ale takie detale pokazują jak różnorodna potrafi być Polska.

Dla mnie te zdjęcia są poruszające. Jesteśmy dalszym ciągiem mchów, tataraków, mgieł.....
zanim odbiegniemy do korpo. Boleśnie daleko jesteśmy już od przyrody. Że zdjęcia teatralne?
A cóż szkodzi że teatr- życie teatrem jest. Panie, panowie zapraszam w szuwary.

Jedyny, nie zminusowany wpis, to ten o gzie... czyżby trolle poczuły "miętę" ;))

Nie podobają mi się te zdjęcia, bo są po prostu stylizacją. Równie dobrze można by tak wystylizować dzieci z Warszawy, albo dzieci z Podlasia ubrać w ciuchy z Zary, no i oczywiście dodać jakieś przesłanie... A poza tym, zapachniało mi trochę Wilhelmem von Gloedenem, oczywiście tylko w warstwie udziwnionego nurzania się w "lokalnych klimatach". Nic innego nie sugeruję.

Dość pretensjonalne fotografie bo stylizowane na "egzotyzm".
Irytujące w kontekście problemów z którymi borykają się mieszkańcy Podlasia. Zdecydowanie bardziej prawdziwe podejście do tego tematu prezentuje Adam Pańczuk w swoich reportażach i fotografiach.
P.S. O mało udolnym, bo "lifestylowym" naśladownictwie prac Pańczuka nie wspomnę ;)