Tekst opublikowany w "Gazecie Wyborczej" 5 września 2002
Słowo "generacja" zawsze kojarzyło mi się z pewnym w miarę przejrzyście zdefiniowanym rezerwuarem wymagań światopoglądowych, z pewnym katechizmem wartości oraz z przekonaniem o powinności dokonania czegoś, co można nazwać próbą przekroczenia samego siebie, dokonania pewnego rodzaju skoku w przyszłość, odbicia się od miernoty rzeczywistości w imię rozmaicie pojmowanej utopii. Jeśli przyjmiemy, że utopia jest snem, który obiecuje nam więcej i mobilizuje do działania zaraz po przebudzeniu, to, niestety, należy stwierdzić, że my, generacja ludzi urodzonych w połowie lat 70., cierpimy na niezwykle zaawansowaną bezsenność.
Pełne korzystanie z serwisu wymaga włączonego w Twojej przeglądarce JavaScript oraz innych technologii służących do mierzenia liczby przeczytanych artykułów.
Możesz włączyć akceptację skryptów w ustawieniach Twojej przeglądarki.
Sprawdź regulamin i politykę prywatności.
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze
Nie przesadzajmy. Wtedy na polskim rynku było mniej możliwości, mniej opcji rozwoju. Dzisiejsza sytuacja młodych jest pod tym względem bez porównania lepsza. Patrzę na mój Szczecin z 2004 roku, kiedy pracowałem za psie pieniądze w Cropp (wtedy się nazywał Cropp Town) i dzisiaj to jest inne miasto. Dalej ludzie pracują w wielu miejscach za psie pieniądze, ale jednak jest też sporo alternatyw, żeby się z tego wyrwać